Był synem prawosławnego psalmisty. W 1829 ukończył seminarium duchowne w Woroneżu. Dwa lata później został, jako mężczyzna żonaty, wyświęcony na diakona, zaś 21 listopada tego samego roku – na kapłana. Jego żona zmarła pięć lat później, po czym ks. Wicynski złożył wieczyste śluby mnisze[1]. W 1839 ukończył studia wyższe w Kijowskiej Akademii Duchownej, po czym został zatrudniony jako inspektor seminarium duchownego w Połtawie. 31 grudnia tego samego roku obronił dysertację magisterską[1].
Od 1842 do 1848 był wykładowcą seminarium duchownego w Orle, następnie przez rok nauczał w seminarium duchownym w Kijowie, zaś od 1849 do 1851 – w Kiszyniowie. W maju 1851 został przełożonym monasteru Frumos, otrzymując godność ihumena. Kilkanaście dni później otrzymał stanowisko rektora seminarium duchownego w Kiszyniowie, które łączył z godnością przełożonego Monasteru Herbowieckiego. Po roku przeniesiony do monasteru Curchi, także jako jego przełożony[1].
28 maja 1862 miała miejsce jego chirotonia na biskupa jekaterynburskiego, wikariusza eparchii permskiej. Po czterech latach objął katedrę orenburską. W 1879 otrzymał godność arcybiskupią, obejmując katedrę dońską. Urząd ten sprawował przez osiem lat, do śmierci[1].
.jpg)
