MiG-27
MiG-27 w barwach lotnictwa Indii
|
Dane podstawowe
|
Państwo
|
ZSRR
|
Producent
|
Zakłady Lotnicze Irkut, Ułan Udejski Zakład Lotniczy
|
Konstruktor
|
MiG
|
Typ
|
samolot myśliwsko-bombowy
|
Konstrukcja
|
półskorupowa duraluminiowa
|
Załoga
|
1 pilot
|
Historia
|
Data oblotu
|
1972
|
Dane techniczne
|
Napęd
|
1 × silnik turboodrzutowy Chaczaturow R-29-300
|
Ciąg
|
81 kN (123 kN z dopalaniem)
|
Wymiary
|
Rozpiętość
|
13,80 m rozłożone 7,40 złożone
|
Długość
|
17,1 m
|
Wysokość
|
5 m
|
Powierzchnia nośna
|
37,35 m² skrzydła rozłożone 34,16 m² skrzydła złożone
|
Masa
|
Własna
|
11908 kg
|
Startowa
|
20670 kg
|
Osiągi
|
Prędkość maks.
|
1885 km/h (1,54 Macha) na pułapie 8000 m
|
Prędkość wznoszenia
|
200 m/s
|
Pułap
|
14 000 m
|
Zasięg
|
2500 km
|
Promień działania
|
780 km
|
Dane operacyjne
|
Uzbrojenie
|
1 × działko GSz-6-30 kal. 30 mm z zapasem 260-300 sztuk amunicji 4000 kg uzbrojenia na 7 węzłach podwieszeń
|
Użytkownicy
|
Aktualni – kolor niebieski Byli – kolor czerwony
Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kuba, Indie, Irak, Iran, Sri Lanka, Syria, Ukraina
|
Rzuty
|
|
|
MiG-27 (ros. МиГ-27; kod NATO „Flogger D”) – radziecki myśliwiec bombardujący o zmiennej geometrii skrzydeł i konstrukcji opartej na szturmowych wersjach (B/BK/BM/BN) MiG-a-23, przystosowany do ataków na cele naziemne oraz lotów na niskim pułapie.
Historia
Prace nad zmodyfikowaną wersją MiG-a-23 rozpoczęto w 1969 r. Pierwszy lot samolotu odbył się w 1972 r.
Nowe cechy samolotu w porównaniu do MiG-a-23:
- ścięty nos samolotu, umożliwiający lepszą widoczność (pozbawiony radaru)
- zainstalowany dalmierz laserowy i wyszukiwacz celów
- dodatkowe opancerzenie kokpitu
- duże i wytrzymalsze podwozie, dostosowane do lotnisk polowych
- uproszczony i przystosowany do lotów na małej wysokości silnik
Zmiana nosa powodowała częste pomyłki, w starszej literaturze można znaleźć fotografie MiG-a-23 w wersjach szturmowych (B/BK/BM/BN). Samoloty można wizualnie odróżnić po braku regulowanych wlotów powietrza w MiG-u-27.
Użytkownicy
MiG-i-27 były używane przez Związek Radziecki, a następnie Rosję i Ukrainę. MiG-i-27 nadal pozostają na wyposażeniu sił zbrojnych Indii, Iranu, Kazachstanu, Kuby i Sri Lanki.
Od 1986 roku MiG-27 był montowany, a od 1988 produkowany na licencji w Indiach, gdzie nosił oznaczenie MiG-27M Bahadur (pl. Dzielny/Odważny). Powstało tam 165 egzemplarzy maszyny, z których część wyeksportowano do Sri Lanki.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Piotr Butowski: Samoloty MiG. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 258-265, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 34. ISBN 83-206-0606-3. OCLC 69478252.
Ciąg oznaczeń samolotów produkowanych przez biuro konstrukcyjne
MiG