Labraks
Dicentrarchus labrax[1]
|
(Linnaeus, 1758)
|
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
strunowce
|
Podtyp
|
kręgowce
|
Gromada
|
promieniopłetwe
|
Rząd
|
okoniokształtne
|
Podrząd
|
okoniowce
|
Rodzina
|
moronowate
|
Rodzaj
|
Dicentrarchus
|
Gatunek
|
labraks
|
Synonimy
|
- Centropomus lupus Lacepède, 1802
- Centropomus mullus Lacepède, 1802
- Dicentrarchus elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817)
- Dicentrarchus lupus (Lacepède, 1802)
- Labrax diacanthus (Bloch, 1792)
- Labrax elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817)
- Labrax labrax (Linnaeus, 1758)
- Labrax linnei Malm, 1877
- Labrax lupus (Lacepède, 1802)
- Labrax vulgaris Guérin-Méneville, 1829-38
- Morone labrax (Linnaeus, 1758)
- Perca diacantha (Bloch, 1792)
- Perca elongata Geoffroy Saint-Hilaire, 1817
- Perca labrax Linnaeus, 1758
- Perca punctulata Gmelin, 1789
- Perca sinuosa Geoffroy Saint-Hilaire, 1817
- Roccus labrax (Linnaeus, 1758)
- Sciaena diacantha Bloch, 1792
- Sciaena labrax (Linnaeus, 1758)
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
|

|
Zasięg występowania
|
|
|
|
Labraks[3], okoń morski[4] (Dicentrarchus labrax) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny moronowatych (Moronidae), wcześniej zaliczany do strzępielowatych.
Występowanie
Ryba ta występuje w Morzu Śródziemnym, Północnym Atlantyku, Morzu Północnym, Morzu Czarnym, okazjonalnie także w Bałtyku (w jego polskiej części)[5]. W Jeziorze Szkoderskim oraz rzece Nil w Afryce tworzy słodkowodne, osiadłe formy.
Żyje w ławicach. Często wchodzi do przyujściowych odcinków rzek. Zimę spędza w głębszych partiach wody.
Charakterystyka
Ciało wydłużone. W płetwie odbytowej 3 twarde promienie. Grzbiet jest ciemnoszary, boki jaśniejsze ze srebrzystym połyskiem, brzuch biały. Linia boczna jest czarna. Na górnej, wewnętrznej pokrywie skrzelowej czarnoszara plama.
Dorasta do 1 m długości i 12 kg masy. Jest drapieżnikiem. Poluje na małe, żyjące w ławicach ryby (śledzie, sardynki, sardele itp.)
Rozmnażanie
Trze się od V do VIII w ujściach rzek. Ikra jest zaopatrzona w kropelkę tłuszczu, dzięki czemu unosi się na wodzie.
Znaczenie gospodarcze
Labraks, w handlu nazywany także barem, moronem[6], okoniem morskim lub (błędnie) wilkiem morskim, jest gatunkiem o wysokiej wartości użytkowej, poławianym i hodowanym w sadzach morskich (w Grecji, we Włoszech, Turcji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji i innych krajach śródziemnomorskich). Spożywany najczęściej w postaci filetów rybnych lub ryby patroszonej – pieczonej lub grillowanej. Chętnie łowiony przez wędkarzy.
Przypisy
- ↑ Dicentrarchus labrax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Dicentrarchus labrax, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970. Brak numerów stron w książce
- ↑ „Wiadomości ekologiczne”, 24, Pánstwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978 . Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ Stanisław Krzykawski, Beata Więcaszek. Pojawienie się labraksa Dicentrarchus labrax (L., 1758) (Pisces, Moronidae) w Morzu Bałtyckim. „Przegląd Zoologiczny”. 40, 1-2, s. 87–90, 1996.
- ↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: