Według danych z 31 grudnia 2009 r. wieś zamieszkiwały 143 osoby[4].
Wieś tworzy nieregularny układ zabudowy, główna droga jest obsadzona wierzbami. Większość zabudowy mieszkalnej to budynki murowane z przełomu XIX i XX wieku. Rzadko można spotkać budynki wznoszone w technice ryglowej, z których większość uległa zniszczeniu podczas ostatniej wojny. Dużą część wsi stanowi również budownictwo współczesne – mieszkalne i wypoczynkowe. Również stare domy zostały w większej części przebudowane. Do zabytków należy murowany budynek dawnej szkoły z lat 20. XX wieku oraz dwa cmentarze: przykościelny i pomocniczy. Pierwszy jest całkowicie zatarty, znajduje się tam jedynie szpaler lip. Drugi jest lepiej widoczny (ślady nagrobków, ruiny kaplicy cmentarnej), znajduje się tam aleja lipowa oraz dęby. We wsi znajduje się również pomnik ofiar II wojny światowej. Kopice pełnią funkcję miejscowości wypoczynkowej. W północnej części wsi znajduje się „osiedle” domków letniskowych z lat 80. i 90. XX wieku. Nieopodal znajduje się czysta plaża i płytkie wody zalewu, sprzyjające uprawianiu pływania i windsurfingu. Nad wodą znajduje się przystań żeglarska, która jest wykorzystywana przez młodych i nieco starszych adeptów tego sportu. Ciekawe okolice – tereny leśne i łąki – sprzyjają rozwojowi turystyki rowerowej i pieszej. Ok. 0,2 km od wsi, na brzegu zalewu utworzono rezerwat „Białodrzew Kopicki”.
↑Okolice Szczecina: 1:75 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2007, s. 1-2. ISBN 978-83-601-2096-5. (pol.).
↑Provinz Pommern 1845, s.1 (de); Provinz Pommern 1849, Neuster Zeitungs Atlas, J. Meyer, 1855, s. 1. (de); Preussische Provinz Pommern 1:600000, Geographisches Institut, Heinrich Kiepert, Weimar 1856 s. 1 (de); Karte der historischen preussischen Provinz Pommern 1905 1:600000, Deutsches Verlaghaus Bong & Co, Berlin 1905, s.1 (de)
↑Atlas historyczny Polski. Wyd. 12 1993. Warszawa / Wrocław: Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1993. ISBN 83-7000-016-9. (pol.). Brak numerów stron w książce
↑Wielki atlas historyczny. Wyd. 3. Warszawa: Demart, 2003. ISBN 83-89239-57-4. (pol.). Brak numerów stron w książce