Joanna Guzik (ur. 29 grudnia^[1] 1981 w Łodzi^[1][2]) – polska poetka.

Pisarka w swojej twórczości nawiązuje do historii włókiennictwa w Łodzi oraz do surrealizmu^[2]. W 2022 roku była laureatką Programu Rezydencji Poetyckich „Wisława Szymborska Poetry Residencies – Jerzy Pieterkiewicz Educational Foundation” w ramach którego przez miesiąc mieszkała w mieszkaniu Wisławy Szymborskiej w Krakowie^[2]. 3-krotnie przekazała dochody ze sprzedaży tomików na cele Fundacji Dom w Łodzi. Ponadto organizuje wieczorki poezji w Domach dla Seniorów w Łodzi^[2].

Projektantem trzech okładek tomów poezji jej autorstwa jest Andrzej Pągowski^[2].

Za zaangażowanie, promowanie Łodzi, poezję – sztukę pozwalającą na wyrażanie własnych emocji, została uhonorowana w 2023 medalem na 600-lecie Łodzi^[3]. W 2024 roku uzyskała tytuł Kobiety Niezwykłej w kategorii Działalność Artystyczna.

Joanna Guzik należy również do Związku Literatów Polskich.

• „Miłość z wczorajszym oddechem” (Wing, 2001),
• „Mieszkamy na dnie oceanu” (Biblioteka, 2002),
• „Pół etatu ciszy” (Biblioteka, 2007),
• „Syntetyczne pole kwiatów” (Papierowy Motyl, 2016),
• „Ciało obce” (Papierowy Motyl, 2019),
• „Pociąg do Egostanu” (Papierowy Motyl, 2020)^[4],
• „Cztery koma zając” (Papierowy Motyl, 2021^[5]),
• „Skup butelek” (Papierowy Motyl, 2023)^[6],
• „Not too much [tłu:macz] poetry (Nigra Blanka, 2024)
• Od słowa do słowa. Rozmowy z pisarzami o świadomości pisania (Papierowy Motyl, 2024)^[7]