Joanna Radecka

Joanna Radecka
Data i miejsce urodzenia

2 października 1942
Wilno

Zawód, zajęcie

projektantka, urbanistka

Miejsce zamieszkania

Gdynia

Narodowość

polska

Uczelnia

Uniwersytet Gdański,
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Rodzice

Albin, Wanda

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Joanna Halina Radecka[1] (ur. 2 października 1942 w Wilnie[2]) – polska projektantka, urbanistka i działaczka opozycyjna w PRL.

Życiorys

Joanna Radecka urodziła się 2 października 1942 roku. Jest córką Wandy i Albina[1].

Od 1944 roku związana z Trójmiastem, od 1983 roku mieszka w Gdyni. Absolwentka Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego i Studium Ochrony Środowiska i Kształtowania Środowiska w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Pracownik administracji samorządowej i projektantka w miejskiej pracowni urbanistycznej w Gdańsku.

Działaczka Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Urzędu Miejskiego w Gdańsku. Od marca 1981 roku przewodnicząca Komisji Ochrony Środowiska przy Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Od czerwca 1981 wiceprzewodnicząca Komisji Ochrony Środowiska przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”.

Aresztowana 23 grudnia 1982 roku pod zarzutem uczestnictwa w pracach niezależnej grupy pod nazwą "Ochotnicza Pomoc w Obronie Społecznej" i udzielenia pomocy Teresie Remiszewskiej-Damsz w sporządzeniu opracowań Nasze dziś i nasze jutro oraz Naród domaga się praw, a nie łaski – propozycja programu, zawierających ocenę sytuacji w kraju i propozycje działań dla obrony społecznej oraz odzyskania niepodległości Polski[3]. Zwolniona przed rozprawą sądową na mocy amnestii z 31 lipca 1983[2].

Uczestniczka organizowanych przez Annę Walentynowicz sympozjów pt. W trosce o Dom Ojczysty (Gdańsk 1986 i Kraków 1995). Autorka tekstów pisma Poza Układem[4]. Działaczka komitetu założycielskiego reaktywowanych w 1990 Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża[5]. W latach 1988–1990 wraz z "Solidarnością Walczącą" współorganizatorka protestu przeciwko budowie elektrowni atomowej w Żarnowcu[6]. Od 2010 roku reprezentuje Społeczny Trójmiejski Komitet na Rzecz Uczczenia Anny Walentynowicz[7]. Jest członkiem Związku Legionistów Polskich. Od roku 2007 należy do Stowarzyszenia Działaczy Organizacji Niepodległościowych "Nieprzejednani".

10 grudnia 2009 roku odznaczona została przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Odmówiła przyjęcia Krzyża Wolności i Solidarności z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego[8]. 10 grudnia 2015 roku odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności przez prezydenta Andrzeja Dudę[9].

Przypisy

  1. ↑ a b Katalog osób „rozpracowywanych” przez organa bezpieczeństwa państwa komunistycznego [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2016-02-16].
  2. ↑ a b Małgorzata Sokołowska, Izabella Greczanik-Filipp, Teresa Arendt (red.), Encyklopedia Gdyni, Gdynia: Oficyna Verbi Causa, 2006, s. 159, ISBN 83-921571-8-4.
  3. ↑ Prawda, dobro i piękno.: sierpnia 2015 [online], rudapestka.blogspot.com [dostęp 2017-11-18].
  4. ↑ http://www.encysol.pl/wiki/R01716_Poza_uk%C5%82adem_Gda%C5%84sk
  5. ↑ Joanna Duda-Gwiazda – Encyklopedia Solidarności [online], www.encysol.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-20] (pol.).
  6. ↑ a b Ludzie bez pęknięcia w życiorysie: Joanna Radecka. "Cieszę się, że Joannę zdążył honorować nasz Prezydent, śp. Lech Kaczyński". [dostęp 2016-02-16].
  7. ↑ Trójmiasto pamięta o Annie Walentynowicz | Niezależna [online], niezalezna.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  8. ↑ Nie chce orderu od Bronisława Komorowskiego - Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  9. ↑ Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności – Gdańsk, 10 grudnia 2015 [online], ipn.gov.pl, 10 grudnia 2015 [dostęp 2016-02-16].

Bibliografia

Linki zewnętrzne