Jo’aw Galant

Jo’aw Galant
Ilustracja
Jo’aw Galant (2023)
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1958
Jafa

Poseł do Knesetu
Okres

od 2015

Przynależność polityczna

My Wszyscy, Likud

Minister budownictwa
Okres

od 14 maja 2015
do 2 stycznia 2019

Przynależność polityczna

My Wszyscy

Poprzednik

Uri Ari’el

Następca

Jifat Szasza-Bitton

Minister alii i integracji
Okres

od 9 stycznia 2019
do 17 maja 2020

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Jariw Lewin

Następca

Penina Tamanu

Minister edukacji
Okres

od 17 maja 2020
do 13 czerwca 2021

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Rafi Perec

Następca

Jifat Szasza-Bitton

Minister obrony
Okres

od 29 grudnia 2022
do 8 listopada 2024

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Beni Ganc

Następca

Jisra’el Kac

Jo’aw Galant
Ilustracja
Jo’aw Galant
generał-major generał-major
Data i miejsce urodzenia

1958
Jafa

Przebieg służby
Lata służby

1977–1982, 1984–2012

Siły zbrojne

Siły Obronne Izraela

Stanowiska

szef departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela

Główne wojny i bitwy

II wojna libańska,
operacja Płynny Ołów

Jo’aw Galant (hebr. יואב גלנט, ang. Yoav Gallant; ur. 8 listopada 1958 w Jafie[1]) – izraelski wojskowy i polityk, dowódca sił izraelskich w regionie Dystryktu Południowego. Od 2015 poseł do Knesetu, minister budownictwa (2015–2019), minister alii i imigracji (2019–2020), minister edukacji (2020–2021), w latach 2022–2024 minister obrony Izraela[2].

21 listopada 2024 r. został objęty nakazem aresztowania przez Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze z oskarżenia o zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciwko ludzkości[3][4].

Życiorys

Urodził się w Jafie w 1958 roku, w rodzinie polskich Żydów[5]. Jego matka ocalała z Holokaustu[1]. Posiada tytuł licencjata z ekonomii, który uzyskał na Uniwersytecie w Hajfie. W 1977 roku rozpoczął karierę wojskową wstępując do marynarki wojennej, służąc w jednostce operacyjnej Szejjetet 13[6]. Pod koniec lat 90. XX wieku, Galant przeniósł się do sił lądowych. Otrzymawszy stopień generała-majora (alluf, odpowiednik generała dywizji) został szefem departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela.

Był szefem oddziałów izraelskich w Dystrykcie Południowym i jednym z dowódców operacji w Strefie Gazy, prowadzonej na przełomie 2008 i 2009. 22 sierpnia 2010 został mianowany szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela[7].

Kariera polityczna

W wyborach w 2015 został wybrany posłem z listy My Wszyscy. W rządzie Binjamina Netanjahu został ministrem budownictwa i mieszkalnictwa[8]. Pod koniec 2018 roku opuścił dotychczasowe ugrupowanie i przeszedł do Likudu. 2 stycznia 2019 zrezygnował z mandatu posła (zastąpił go Fentahun Sejum), przestał też pełnić funkcję ministra, którą objęła Jifat Szasza-Bitton. 9 stycznia na nowo wszedł w skład rządu, jako minister absorpcji imigrantów[9] – zastępując w ministerstwie samego premiera oraz, pełniącego obowiązki, Jariwa Lewina. W wyborach w kwietniu 2019 ponownie zdobył mandat poselski, z listy Likudu.

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra edukacji[10]. 13 czerwca 2021 w wyniku utworzenia nowego rządu, na stanowisku ministra zastąpiła go Jifat Szasza-Bitton[11]. 29 grudnia 2022 został ministrem obrony w kolejnym rządzie Binjamina Netanjahu[12].

Oskarżenia o zbrodnie wojenne

20 maja 2024 roku Prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze (MTK) Karim Khan poinformował, że wniósł wniosek o nakazy aresztowania dla premiera Binjamina Netanjahu i ministra obrony Izraela Jo’awa Galanta, a także trzech przywódców Hamasu. Prokurator MTK zarzucił premierowi Izraela i ministrowi obrony zbrodnie popełnione w Strefie Gazy podczas wojny Izraela z Hamasem, m.in. posługiwanie się głodem jako metodą prowadzenia wojny, umyślne powodowanie wielkiego cierpienia czy kierowanie ataków na ludność cywilną[13][14]. 21 listopada 2024 Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz aresztowania Galanta, a także premiera Netanjahu i przywódcy Hamasu Muhammada Dajfa[15]. Jest oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne popełnione w okresie od co najmniej 8 października 2023 do co najmniej 20 maja 2024 tj. do dnia, w którym prokurator MTK złożył wnioski o wydanie nakazu aresztowania[4].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma trójkę dzieci[8].

Przypisy

  1. a b Yoav Gallant | Israel, Biography, Likud, Family, & ICC Warrant | Britannica [online], www.britannica.com, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (ang.).
  2. Premier Izraela zdymisjonował ministra obrony [online], TVN24, 5 listopada 2024 [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  3. Jerzy Adamiak, Jest nakaz aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu [online], www.pap.pl, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (pol.).
  4. a b Situation in the State of Palestine: ICC Pre-Trial Chamber I rejects the State of Israel’s challenges to jurisdiction and issues warrants of arrest for Benjamin Netanyahu and Yoav Gallant [online], Międzynarodowy Trybunał Karny, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21].
  5. Israel's Defence Minister Gallant: Netanyahu ally turned critic - Al-Monitor: The Middle Eastʼs leading independent news source since 2012 [online], www.al-monitor.com [dostęp 2024-11-21] (ang.).
  6. Who is Yoav Galant? [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2022-05-03] (ang.).
  7. Hanan Greenberg, 1st chief of staff from Naval Commando, „Ynetnews”, 22 sierpnia 2010 [dostęp 2022-05-03] (ang.).
  8. a b Yoav Galant [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03].
  9. Thirty-Fourth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-03].
  10. Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [online] [dostęp 2020-05-18].
  11. Thirty-Sixth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02].
  12. Israel's new defence minister: Netanyahu loyalist, settlers' friend – Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East [online], al-monitor.com, 29 grudnia 2022 [dostęp 2024-05-21] (ang.).
  13. Są wnioski o międzynarodowe nakazy aresztowania dla premiera Izraela i liderów Hamasu [online], rmf24.pl [dostęp 2024-05-20] (pol.).
  14. Statement of ICC Prosecutor Karim A.A. Khan KC: Applications for arrest warrants in the situation in the State of Palestine | International Criminal Court [online], web.archive.org, 20 maja 2024 [dostęp 2024-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2024-05-20].
  15. ICC issues arrest warrants for Israel's Netanyahu, Gallant and Hamas leader [online], Reuters, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21].

Bibliografia