Me’ir Porusz (hebr.: מאיר פרוש, ang.: Meir Porush, ur. 11 czerwca1955 w Jerozolimie) – izraelski polityk i rabin, wiceminister budownictwa w latach 1996–1999 i 2001–2003, wiceminister edukacji w latach 2009–2011 oraz od 2015, poseł do Knesetu w latach 1996–2011, 2013–2016 oraz od 2019. Prominenty polityk partii Agudat Israel, wchodzącej w skład ugrupowania Zjednoczony Judaizm Tory.
Przez 13 lat był członkiem rady miejskiej Jerozolimy, był również zastępcą burmistrza Jerozolimy, odpowiedzialnym za rozwój miasta i edukację religijną[1]. Do 2010 roku kierował biurem Agudat Israel w Jerozolimie.
Po raz pierwszy wszedł do czternastego Knesetu po wybory w 1996 roku jako poseł Agudat Israel z list Zjednoczonego Judaizmu Tory[1] i został wiceministrem budownictwa (24 czerwca 1996 do 6 lipca 1999)[4] w rządzieBinjamina Netanjahu.
W kolejnych wyborach dostał się ponownie do Knesetu[1] zasiadając tym razem we frakcji Zjednoczonego Judaizmu Tory. Kiedy w połowie kadencji premierem został Ariel Szaron, partia weszła do koalicji rządowej, a Porusz ponownie został wiceministrem odpowiedzialnym za budownictwo[5].
W wyborach w 2003 i w 2006 roku zdobywał mandat jako poseł Agudat Israel ze wspólnej listy Zjednoczonego Judaizmu Tory[1]. 12 stycznia 2005 doszło do podziału ZJT na dwie frakcje Porusz wraz z Ja’akowem Litzmanem i Jisra’elem Eichlerem utworzyli frakcję Agudat Israel[6]. W kolejnych kadencjach zasiadał już w Knesecie jako polityk Zjednoczonego Judaizmu Tory.
W 2005 roku wywołał spore kontrowersje porównując Ariela Szarona do Benito Mussoliniego[7].
W 2008 kandydował w wyborach na burmistrza Jerozolimy, zdobywając 43% głosów, przegrywając jednak z Nirem Barkatem (52% głosów)[8].
Sukces odniósł w wyborach parlamentarnych w 2009 roku, po raz piąty zdobywając mandat posła[1]. Został również wiceministrem edukacji w rządzie Binjamina Netanjahu[9]. Na mocy wcześniejszych partyjnych ustaleń, 6 grudnia 2011 Porusz zrezygnował z mandatu posła i funkcji ministerialnej, ustępując miejsca partyjnym kolegom – odpowiednio Jisra’elowi Eichlerowi oraz Eli’ezerowi Mozesowi[10].