Urodził się w osadzie Kefar Tawor w Mandacie Palestyny. W 1935 uczestniczył w bójce z arabskimi pasterzami, za co został zawieszony w szkole[1]. W 1937 ukończył szkołę rolniczą we wsi młodzieżowej Kadoorie, a następnie przyłączył się do kibucu Ginnosar.
W 1937 wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana i pełnił funkcję dowódcy obrony kibucu Ginnosar. Przeszedł szkolenie wojskowe i wziął udział w kilku operacjach Specjalnych Jednostek Nocnych (SNS) dowodzonych przez Orde’a Wingate’a. W 1941 był jednym z założycieli kompanii szturmowych Palmach. W czerwcu 1941 uczestniczył w brytyjskiej operacji Exporter (inwazja na Wielki Liban). W 1943 został zastępcą dowódcy Palmach, a w 1945 objął stanowisko dowódcy.
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w dniu 18 grudnia 1947 dowodził operacją zajęcia arabskiej wioski Al-Khisas. Podczas tej operacji wysadzono część domów. Zginęło dziesięcioro Arabów, w tym pięcioro dzieci[2][3].
Podczas wojny o niepodległość w dniu 11 czerwca 1948, na rozkaz Dawida Ben Guriona zebrał duże siły wojskowe na plaży Tel Awiwu i otworzył ogień z karabinu maszynowego do statku „Altalena”, który przewoził nielegalną broń dla Irgunu. Statek zapalił się. Allon twierdził później, że wystrzelono tylko pięć lub sześć pocisków jako strzały ostrzegawcze, a statek został trafiony przypadkowo[4]. Następnie Allon dowodził w kilku głównych operacjach wojskowych: operacji Danny (9–18 lipca 1948), operacji Jo’aw (15–22 października 1948) i operacji Horew (22 grudnia 1948 – 7 stycznia 1949).
Po wojnie został szefem Dowództwa Południowego. W dniu 4 czerwca 1949 wydał rozkaz, że strefa o szerokości 8 kilometrów wzdłuż granicy z Egiptem i Transjordanią będzie zamkniętą strefą wojskową, w której „wszyscy obcy zostaną rozstrzelani bez przesłuchania”[5]. 25 października, podczas swojej nieobecności w kraju, został zastąpiony na stanowisku przez Moszego Dajana. W proteście większość jego oficerów zrezygnowało ze służby. Allon odszedł z armii w 1950.
Po zakończeniu kariery wojskowej, Allon rozpoczął karierę polityczną w lewicowej partii syjonistycznej Achdut ha-Awoda. W 1955 po raz pierwszy wziął udział w wyborach parlamentarnych i został wybrany do III Knesetu. Pracę posła kontynuował aż do swojej śmierci. Był członkiem Komisji Spraw Gospodarczych, Komisji Konstytucji, Prawa i Sprawiedliwości, Komisji Edukacji i Kultury i innych.
↑Morris Benny: Israel’s Border Wars, 1949–1956. Arab Infiltration, Israeli Retaliation, and the Countdown to the Suez War. Oxford: Oxford University Press, 1993, s. 126. ISBN 0-19-827850-0.
