Z wykształcenia jest historykiem sztuki. W 1960 ukończył studia w Instytucie Historii Sztuki UAM w Poznaniu. W latach 1961–1963 pracował jako asystent w Katedrze Historii Sztuki na KUL-u.
W 1964 wstąpił do zakonu Dominikanów. Po ukończeniu nowicjatu odbył studia teologiczne i filozoficzne. W latach 1966–1971 uczestniczył w seminarium ks. prof. Mariana Jaworskiego, po ukończeniu którego przyznano mu tytuł lektora teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1970[1]. W latach 1970–1986 był duszpasterzem krakowskiego duszpasterstwa akademickiego „Beczka”. Od 1971 wykładowca w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie.
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora w 2007 uzyskał Piotr Augustyniak[3].
Od 1990 pełnił funkcję regensa Polskiej Prowincji Dominikanów, w latach 1990–1998 był rektorem Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Dominikanów w Krakowie.
W latach 1973–1993 członek zespołu redakcyjnego miesięcznika „W drodze”, w latach 1992–1996 członek redakcji miesięcznika „Znak”, od 1997 redaktor „Logos i Ethos”. Zasiadał w Komisji Filozofii i Teologii Komitetu Badań Naukowych.
W każdą niedzielę w południe odprawia tzw. dwunastkę (o godz. 12)[4], mszę z „kazaniem filozoficznym”, na której gromadzą się tłumy krakowian.
Od 2014 w niedzielne poranki w audycji Pejzaże regionalne, nadawanej na antenie Radia Kraków, emitowane są jego krótkie felietony w cyklu Prawdy nieoczywiste. Poruszane są w nich głównie tematy religijne, filozoficzne i społeczne[5].
We wrześniu 2014 roku, generał zakonu, o. Bruno Cadoré, przyznał o. Janowi Andrzejowi Kłoczowskiemu tytuł mistrza świętej teologii, najwyższy dominikański tytuł naukowy. Uroczystość nadania tytułu odbyła się 14 listopada tegoż roku w krakowskim klasztorze dominikanów. Laudację wygłosili prof. Władysław Stróżewski, prof. Karol Tarnowski oraz o. dr Damian Mrugalski[6].
Publikacje
Jest autorem licznych prac z dziedziny filozofii, religii i teologii, m.in.:
Człowiek – bogiem człowieka: filozoficzny kontekst rozumienia religii w „Istocie chrześcijaństwa” Ludwika Feuerbacha, Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski, 1979
A myśmy się spodziewali..., Poznań: „W Drodze”, 1990, ISBN 83-7033-128-9.
Więcej niż mit: Leszka Kołakowskiego spory o religię, Kraków: Znak, 1994, ISBN 83-7006-262-8.
Drogi człowieka mistycznego, Kraków, Wyd. Literackie, 2001, ISBN 83-08-03138-2.
Czego chrześcijanie nie wiedzą o chrześcijaństwie, Kraków: eSPe, 2005, ISBN 83-89645-43-2.
W 2004 otrzymał statuetkę Przasnyskiego Koryfeusza, przyznaną przez Starostwo w Przasnyszu.
W maju 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polskiza wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej[7], który osobiście odebrał z rąk Prezydenta RP 31 października 2008 w Krakowie.
Na XIV Targach Wydawców Katolickich 8 marca 2008, został ogłoszony laureatem Nagrody Głównej „Feniks 2008”w uznaniu za wybitne osiągnięcia w zakresie filozofii religii, umiejętność godzenia życia naukowego i powołania kapłańskiego, za „kazania filozoficzne” i stworzenie w „Beczce” przestrzeni wolności w trudnych latach zniewolenia.
W 2018 r. został uhonorowany Odznaką "Adwokatura Zasłużonym"
Przypisy
↑Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2005, wyd. Apostolicum, Ząbki 2006.
