Karol Benito Tarnowski

Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1937 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia Boga, filozofia wiary, filozofia współczesna
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	29 września 1978
Habilitacja	17 grudnia 1988
Profesura	21 czerwca 1999
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Akademia Ignatianum w Krakowie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Karol Benito Tarnowski (ur. 20 lutego 1937 w Krakowie) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w problematyce filozofii Boga i podmiotu, a także w filozofii postsekularnej. Inspiruje się francuską filozofią ducha (Jean Nabert, Louis Lavelle) oraz szeroko rozumianą fenomenologią (Jean-Luc Marion, Martin Heidegger, Emmanuel Levinas).

W 1972 ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam też uzyskał w 1978 na podstawie rozprawy pt. Faktyczność i bycie u wczesnego Heideggera stopień doktora nauk humanistycznych. W 1988 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Bóg i wiara w filozofii Gabriela Marcela otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie filozofia w specjalności filozofia religii. W 1999 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[1].

W 1978 podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych.

Wykłada na UPJPII oraz UJ. Kierownik Katedry Filozofii Boga na PAT(obecnie UPJPII), współtworzył Wydział Filozoficzny PAT (z Tischnerem), jest redaktorem naczelnym serii „Filozofia i religii” (najpierw Znak, później Homini) oraz „Teologia żywa” (Znak). Członek m.in. Polskiej Akademii Umiejętności.

W 1996 pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał Krzysztof Mech^[1].

Jest również pianistą.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Syn Karola Hilarego Tarnowskiego, współzałożyciela ziemiańskiej organizacji "Uprawa"^[2], oraz Janiny Wandy zd. Pawlikowskiej^[3]. Wnuk Jana Gwalberta Pawlikowskiego, przyrodni brat Jacka Woźniakowskiego. Jego powinowatym był poeta Adam Zagajewski.

• Tropy myślenia religijnego, Kraków, Instytut Myśli Józefa Tischnera 2009.
• Usłyszeć niewidzialne, Zarys filozofii wiary, Kraków, Instytut Myśli Józefa Tischnera 2005 (Nagroda im. księdza Józefa Tischnera oraz Nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich „Feniks”).
• Bóg Fenomenologów, Tarnów, Biblos 2000.
• Wiara i Myślenie, Kraków, Znak 1999.
• Człowiek i Transcendencja, Kraków, Znak 1995, wyd. II Znak 2007.
• Ku Absolutnej Ucieczce, Bóg i wiara w filozofii Gabriela Marcela, Kraków, WN PAT 1993. (rozprawa habilitacyjna)

• Profil na stronie UPJPII. upjp2.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-31)].
• Prof. dr hab. Karol Benito Tarnowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-02-08] .