Ireneusz Paliński

Data i miejsce urodzenia	13 maja 1932 Nużewo
Data i miejsce śmierci	9 lipca 2006 Warszawa
Wzrost	181 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Rzym 1960 podnoszenie ciężarów (waga lekkociężka) brąz Tokio 1964 podnoszenie ciężarów (waga półciężka) Mistrzostwa świata złoto Wiedeń 1961 waga lekkociężka srebro Warszawa 1959 waga lekkociężka srebro Budapeszt 1962 waga półciężka srebro Sztokholm 1963 waga półciężka srebro Berlin 1966 waga półciężka brąz Sztokholm 1958 waga lekkociężka brąz Tokio 1964 waga półciężka Mistrzostwa Europy złoto Wiedeń 1961 waga lekkociężka srebro Sztokholm 1958 waga lekkociężka srebro Warszawa 1959 waga lekkociężka srebro Mediolan 1960 waga lekkociężka srebro Budapeszt 1962 waga półciężka srebro Sztokholm 1963 waga półciężka srebro Berlin 1966 waga półciężka brąz Katowice 1957 waga lekkociężka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ireneusz Paliński (ur. 13 maja 1932 w Nużewie, zm. 9 lipca 2006 w Warszawie) – polski sztangista, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy. Zawodnik Gwardii Wrocław, Startu Łódź i Mazovii Ciechanów.

Podczas XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku zdobył złoty medal i tytuł mistrza olimpijskiego w podnoszeniu ciężarów w wadze lekkociężkiej (do 82,5 kg) wynikiem 442,5 kg (wyciskanie - 130 kg, rwanie - 132,5 kg, podrzut - 180 kg). Srebro zdobył James George z USA, a brązowym medalistą został wówczas Jan Bochenek. Paliński został brązowym medalistą także podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio, gdzie zajął trzecie miejsce w wadze półciężkiej (do 90 kg) z wynikiem 467,5 kg. Wyprzedzili go jedynie Władimir Gołowanow z ZSRR i Brytyjczyk Louis Martin.

W 1961 roku zwyciężył w wadze półciężkiej na mistrzostwach świata w Wiedniu, wyprzedzając Louisa Martina i Arkadija Worobjowa z ZSRR. Ponadto zajmował drugie miejsce w wadze lekkociężkiej na MŚ w Warszawie (1959) oraz półciężkiej na MŚ w Budapeszcie (1962), MŚ w Sztokholmie (1963) i MŚ w Berlinie (1966). Wywalczył również brązowy medal podczas mistrzostw świata w Sztokholmie w 1958 roku.

Podczas Mistrzostw Europy wywalczył osiem medali. W wadze półciężkiej: złoty na ME w Wiedniu (1961) oraz srebrne na ME w Budapeszcie (1962), ME w Sztokholmie (1963) i ME w Berlinie (1966). W wadze lekkociężkiej zdobył srebrne medale na ME w Sztokholmie (1958), ME w Warszawie (1959) i ME w Mediolanie (1960) oraz brązowy podczas ME w Katowicach (1957).

Zdobył dziewięć tytułów mistrza Polski. Siedmiokrotnie bił rekordy świata (sześciokrotnie w podrzucie i raz w trójboju).

Zwycięzca Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski roku 1961 (rok wcześniej zajął w tym plebiscycie 3. miejsce).

W wyborach parlamentarnych w 1993 roku bez powodzenia kandydował do Sejmu RP z listy komitetu Samoobrona – Andrzeja Leppera w ówczesnym województwie ciechanowskim jako członek Polskiej Partii Przyjaciół Piwa (otrzymał 2543 głosy).

W 1965 ożenił się z Zofią Drozdowską, miał dwóch synów Adama i Piotra^[1]. Zmarł po długiej chorobie nowotworowej.

W 1998 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[2].

• Polski Komitet Olimpijski: Ireneusz Paliński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
• Ireneusz Paliński Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 stycznia 2011)]. (ang.).
• Profil na Chidlovski.net (ang.)