Była to bardzo liczna kategoria zazwyczaj bliżej niesprecyzowanych mocy, pomniejszych bóstw opiekujących się wąskimi dziedzinami bądź zakresami życia. Należały do pierwotnych bóstw italskich, wyraźnie oddzielonych od novensiles – bogów przejętych przez Rzymian w okresie republiki i cesarstwa od innych ludów[1]. W epoce klasycznej ich kult był już praktycznie martwy, wzywano je tylko w formułach magicznych wygłaszanych przez pontyfików.
Dii indigetes nie miały poświęconych sobie mitów, a ich funkcje były ściśle związane z konkretnymi miejscami lub wydarzeniami w życiu człowieka. Ich przykładami są Jugatyna (opiekująca się szczytami pagórków), Kliwikola (patron spadzistych ulic), Consevius (patronujący aktowi poczęcia dziecka), Segecja (opiekunka kiełkującego zboża). Jedynie część z tych bóstw, jak Prozerpina czy Flora, nabrały z czasem większego znaczenia w religii Rzymian, zwłaszcza pod wpływem mitologii greckiej.
Przypisy
↑Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z. (Red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 339.
Bibliografia
Andrzej M. Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2001. Brak numerów stron w książce
Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008. Brak numerów stron w książce
