Grand Prix Australii 1996 Formuły 1 odbyło się 10 marca 1996 roku. Był to pierwszy wyścig sezonu 1996 oraz pierwszy wyścig o Grand Prix Australii rozgrywany na torze w Melbourne, który przejął rolę gospodarza od toru w Adelaide.
Wyścig liczył 58 okrążeń a jego zwycięzcą został Damon Hill, prowadzący bolid zespołu Williams-Renault. Dla jego zespołowego partnera, Jacques'a Villeneuve'a, był to debiut w mistrzostwach - zdobył on pole position oraz prowadził przez większość wyścigu, jednakże wyciek oleju sprawił, że Hill odrobił stratę i przejął prowadzenie w końcówce wyścigu. Trzecie miejsce zajął natomiast kierowca zespołu Ferrari Eddie Irvine.
Lista startowa
Nr
|
Kierowca
|
Zespół
|
Samochód
|
Silnik
|
Opony
|
1
|
Michael Schumacher
|
Scuderia Ferrari
|
Ferrari F310
|
Ferrari 3,0l V10
|
G
|
2
|
Eddie Irvine
|
Scuderia Ferrari
|
Ferrari F310
|
Ferrari 3,0l V10
|
G
|
3
|
Jean Alesi
|
Mild Seven Benetton Renault
|
Benetton B196
|
Renault 3,0l V10
|
G
|
4
|
Gerhard Berger
|
Mild Seven Benetton Renault
|
Benetton B196
|
Renault 3,0l V10
|
G
|
5
|
Damon Hill
|
Rothmans Williams Renault
|
Williams FW18
|
Renault 3,0l V10
|
G
|
6
|
Jacques Villeneuve
|
Rothmans Williams Renault
|
Williams FW18
|
Renault 3,0l V10
|
G
|
7
|
Mika Häkkinen
|
Marlboro McLaren Mercedes
|
McLaren MP4/11
|
Mercedes 3,0l V10
|
G
|
8
|
David Coulthard
|
Marlboro McLaren Mercedes
|
McLaren MP4/11
|
Mercedes 3,0l V10
|
G
|
9
|
Olivier Panis
|
Equipe Ligier Gauloises Blondes
|
Ligier JS43
|
Mugen-Honda 3,0l V10
|
G
|
10
|
Pedro Diniz
|
Equipe Ligier Gauloises Blondes
|
Ligier JS43
|
Mugen-Honda 3,0l V10
|
G
|
11
|
Rubens Barrichello
|
B&H Total Jordan Peugeot
|
Jordan 196
|
Peugeot 3,0l V10
|
G
|
12
|
Martin Brundle
|
B&H Total Jordan Peugeot
|
Jordan 196
|
Peugeot 3,0l V10
|
G
|
14
|
Johnny Herbert
|
Red Bull Sauber Ford
|
Sauber C15
|
Ford Zetec-R 3,0l V10
|
G
|
15
|
Heinz-Harald Frentzen
|
Red Bull Sauber Ford
|
Sauber C15
|
Ford Zetec-R 3,0l V10
|
G
|
16
|
Ricardo Rosset
|
Footwork Hart
|
Footwork FA17
|
Hart 3,0l V8
|
G
|
17
|
Jos Verstappen
|
Footwork Hart
|
Footwork FA17
|
Hart 3,0l V8
|
G
|
18
|
Ukyō Katayama
|
Tyrrell Yamaha
|
Tyrrell 026
|
Yamaha 3,0l V10
|
G
|
19
|
Mika Salo
|
Tyrrell Yamaha
|
Tyrrell 026
|
Yamaha 3,0l V10
|
G
|
20
|
Pedro Lamy
|
Minardi Team
|
Minardi M195B
|
Ford ED 3,0l V8
|
G
|
21
|
Giancarlo Fisichella
|
Minardi Team
|
Minardi M195B
|
Ford ED 3,0l V8
|
G
|
22
|
Luca Badoer
|
Forti Corse Srl
|
Forti FG01B
|
Ford EC 3,0l V8
|
G
|
23
|
Andrea Montermini
|
Forti Corse Srl
|
Forti FG01B
|
Ford EC 3,0l V8
|
G
|
Nr
|
Kierowca
|
Zespół
|
Samochód
|
Silnik
|
Opony
|
Opis wyścigu
Tło weekendu
Wyścig ten był drugim z rzędu organizowanym w Australii, poprzedni wyścig był zakończeniem sezonu 1995.
Taki Inoue został zgłoszony do wyścigu jako kierowca zespołu Minardi jako pay driver, lecz niedopełnienie warunków umowy przez sponsorów spowodowało, że został on zastąpiony przez Giancarlo Fisichellę[1]. Decyzji sprzyjał fakt, że Marlbloro wykazało swoje zainteresowanie włoskim kierowcą oraz zaoferowało mu wsparcie finansowe[2].
Zawody te były również pierwszymi, w których został użyty nowy sposób startowania wyścigu, który jest używany w Formule 1 po dziś dzień[3]. Nowy system wykorzystywał pięć czerwonych świateł, zapalających się w interwałach o długości jednej sekundy zaraz po zajęciu pola startowego przez ostatniego kierowcę w stawce. Następnie po pauzie, której długość została ustalona wcześniej, pięć świateł gaśnie jednocześnie[4]. Był to też pierwszy wyścig, w którym obowiązywała jedna, sobotnia sesja kwalifikacyjna (zamiast dotychczasowych dwóch sesji w piątki i soboty).
Kwalifikacje
Dla Jacques'a Villeneuve był to debiut w Formule 1 zwieńczony pierwszym polem startowym.
Bolidy zespołu Forti nie zakwalifikowały się do wyścigu przez niespełnienie nowej zasady 107% w sesji kwalifikacyjnej, która mówiła, że każdy bolid który uzyskał czas wolniejszy niż 107% najszybszego czasu sesji (którym w tym wyścigu był wynik 1:38.837) nie zakwalifikuje się do wyścigu. Co ciekawe, Forti uzyskało w poprzednim wyścigu (którym było kończące sezon Grand Prix Australii 1995) siódme miejsce - był to najlepszy rezultat zespołu w historii[5].
Zasada ta została prowadzona w celu zwiększenia bezpieczeństwa w trakcie wyścigów - miała ona zniwelować znaczące różnice w prędkościach osiąganych przez najsłabsze zespoły w stawce[6].
Pierwszy start
Pierwsza linia została zdominowana przez obu kierowców zespołu Williams, Jacques'a Villeneuve'a oraz Damona Hilla. W pierwszym zakręcie Hill został przyblokowany przez Irvine'a, przez co stracił prędkość i został wyprzedzony przez oba bolidy Ferrari jeszcze przed trzecim zakrętem. W dalszej części stawki, Jean Alesi zajechał drogę Hakkinenowi i Barrichellowi, co rozpoczęło falę nagłego hamowania przez kierowców znajdujących się za nimi, którzy próbowali uniknąć kolizji. David Coulthard przy hamowaniu gwałtownie skręcił w lewo i uderzył w bok bolidu Sauber prowadzonego przez Johnny'ego Herberta. Herbert gwałtownie hamował próbując uniknąć kolizji – niestety jadący za nimi Martin Brundle nie zdążył wytracić prędkości. W rezultacie, jego bolid uderzył auta Coultharda i Herberta a następnie wzbił się w powietrze i koziołkował, lądując w pułapce żwirowej. Brundle wyszedł z groźnie wyglądającego wypadku bez szwanku. Wyścig został przerwany do czasu uprzątnięcia toru z odłamków rozbitych samochodów[3][7].
Drugi start oraz skrócone podsumowanie wyścigu
Po ponownym starcie wyścigu doszło do niewielkiego kontaktu między Pedro Dinizem a Martinem Brundle'em – w rezultacie kierowca Jordana wpadł w poślizg i zakończył swój udział w wyścigu. Williams ponownie dominował wraz z prowadzącym Villeneuve'em i drugim Hillem. Schumacher zajmował trzecią pozycję, lecz tracił do liderów pół minuty po drugim pit stopie. Podczas 28 okrążenia napotkał na problemy z układem hamulcowym, które wykluczyły go z wyścigu pięć okrążeń później. Trzecia lokata została przejęta przez jego zespołowego kolegę Irvine'a, pomimo że zaliczył on kontakt z Benettonem Jeana Alesiego na szóstym okrążeniu, kiedy Alesi próbował go wyprzedzić. Do końca wyścigu Villeneuve zwalniał przez pogłębiający się wyciek oleju, który pozwolił Hillowi na przejęcie prowadzenia.
Hill odniósł swoje czternaste zwycięstwo w karierze, wyrównując rekord zwycięstw swojego ojca, Grahama. Było też to drugie zwycięstwo Damona z rzędu w Australii (poprzedni wyścig wygrał na torze Adelaide w 1995 roku). Tuż za nim uplasowali się debiutujący Villeneuve i Irvine.
Kwalifikacje
Wyścig
Najszybsze okrążenia
Klasyfikacja po wyścigu
Kierowcy
Konstruktorzy
Przypisy
- ↑ "Minardi to get Fisichella?" [online], www.grandprix.com, 15 stycznia 1996 [dostęp 2020-05-18] .
- ↑ "Five drivers bidding for Minardi" [online], www.grandprix.com, 15 stycznia 1996 [dostęp 2020-05-18] .
- ↑ a b "Grand Prix Results: Australian GP, 1996" [online], www.grandprix.com, 10 marca 1996 [dostęp 2020-05-18] .
- ↑ "FIA Formula One World Championship - Lights and Pit lane" [online], FIA, 14 marca 1996 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2005-03-02] .
- ↑ Forti - Team Summary [online], web.archive.org, 5 maja 2012 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-05] .
- ↑ 107% Disapproval [online], Autosport [dostęp 2020-05-18] .
- ↑ "Martin Brundle's Melbourne crash" [online], www.grandprix.com, 11 marca 1996 [dostęp 2020-05-18] .
Linki zewnętrzne