Gianfranco Fini

Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1952 Bolonia
Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres	od 30 kwietnia 2008 do 14 marca 2013
Przynależność polityczna	Przyszłość i Wolność dla Włoch
Poprzednik	Fausto Bertinotti
Następca	Laura Boldrini
Wicepremier Włoch
Okres	od 11 czerwca 2001 do 17 maja 2006
Przynależność polityczna	Sojusz Narodowy
Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres	od 18 listopada 2004 do 17 maja 2006
Przynależność polityczna	Sojusz Narodowy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Gianfranco Fini (ur. 3 stycznia 1952 w Bolonii) – włoski polityk, były wicepremier i minister spraw zagranicznych, twórca i lider Sojuszu Narodowego, od 2008 do 2013 przewodniczący Izby Deputowanych.

Studia ukończył na Uniwersytecie Rzymskim – Sapienza z zakresu psychologii.

Działalność polityczną rozpoczął w ramach postfaszystowskiego Włoskiego Ruchu Socjalnego. W 1983 po raz pierwszy wszedł do parlamentu, od tego czasu nieprzerwanie przez 30 lat zasiadał w Izbie Deputowanych, sprawując mandat posła IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji.

Od grudnia 1987 do stycznia 1990 i ponownie od lipca 1991 do stycznia 1995 kierował Włoskim Ruchem Socjalnym jako jego sekretarz generalny. Doprowadził do rozwiązania tej partii i utworzenia w jej miejsce Sojuszu Narodowego. Nowa formacja zaczęła dystansować się od poglądów głoszonych przez MSI, przechodząc na pozycje europejskiego konserwatyzmu. W latach 1989–1992 i 1994–2001 zasiadał w Parlamencie Europejskim^[1].

W 1994 ugrupowanie Gianfranca Finiego nawiązało współpracę z Forza Italia, stając się drugą siłą w centroprawicowej koalicji. Po wygranych przez Dom Wolności wyborach w 2001. lider Sojuszu Narodowego został wicepremierem w drugim rządzie Silvia Berlusconiego. 18 listopada 2004. objął dodatkowo tekę ministra spraw zagranicznych, oba stanowiska zajmował także w kolejnym gabinecie tego premiera do 17 maja 2006.

Zerwanie z nurtem postfaszystowskim doprowadziło do kilku niewielkich rozłamów w jego ugrupowaniu, m.in. w 2003 odeszła z niego Alessandra Mussolini. W 2008 Gianfranco Fini zgłosił akces swojej partii do Ludu Wolności. Po zwycięstwie tej formacji w przedterminowych wyborach parlamentarnych w tym samym roku został przewodniczącym Izby Deputowanych XVI kadencji.

W 2010 Gianfranco Fini opuścił Lud Wolności, powołując w parlamencie nową frakcję pod nazwą Przyszłość i Wolność. W 2013 jego partia startowała w ramach koalicji Z Montim dla Włoch, nie uzyskując jednak mandatów w Izbie Deputowanych. Gianfranco Fini znalazł się w rezultacie poza parlamentem. 16 marca 2013 nową przewodniczącą Izby Deputowanych została Laura Boldrini^[2]. Po wyborczej porażce zrezygnował z kierowania swoim ugrupowaniem.

• Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi (Rumunia, 2009)^[3]

• Profile: Italy's post-fascist hopeful. bbc.co.uk, 18 listopada 2004. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
• Nota biograficzna na stronie Izby Deputowanych. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).