Ferdynand Pawłowski

„Kamera”

kapitan lekarz
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1894 Żbikowice
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1987 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1914–1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 pułk piechoty LP 1 pułk strzelców podhalańskich 3 pułk strzelców podhalańskich
Stanowiska	dowódca patrolu sanitarnego asystent lekarza pułku lekarz
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	lekarz
Odznaczenia

Ferdynand Pawłowski (ur. 21 grudnia 1894 w Żbikowicach, zm. 23 sierpnia 1987 w Krakowie) – żołnierz Legionów Polskich i kapitan lekarz Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Marcina i Reginy z d. Głąbek^[1]. Absolwent gimnazjum w Nowym Sączu i student medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek różnych organizacji niepodległościowych. Od 1 sierpnia 1914 ochotnik w Legionach Polskich, w składzie patrolu sanitarnego 1 batalionu, 1 i 3 kompanii 1 pułku piechoty Legionów Polskich. 1 listopada 1916 został mianowany chorążym sanitarnym^[2].

„W ratowaniu rannych na polu walki wyróżniał się na całym szlaku I B. Leg. Pol. Pod Kostiuchnówką został ranny w lewe ramię, pozostawał jednak w szeregach”^[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej początkowo w składzie 1 pułku strzelców podhalańskich, a następnie 3 pułku strzelców podhalańskich^[1].

Zwolniony z wojska 20 grudnia 1920, dokończył następnie przerwane wcześniej studia medyczne. Od 1923 pracował w Krakowie, następnie w Czarnym Dunajcu, gdzie pełnił też funkcję wójta. Od 1936 lekarz w Krynicy^[1]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych sanitarnych, podlekarzy. Był wówczas przydzielony w rezerwie do 5 Batalionu Sanitarnego w Krakowie^[3]. Po ukończeniu studiów został przesunięty, w tym samym stopniu i starszeństwie, do grupy lekarzy^[4].

Podczas okupacji niemieckiej działał w ZWZ i Armii Krajowej w Krakowie. Po zakończeniu wojny pracował nadal jako lekarz w Krakowie gdzie zmarł w 1987. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim^[1].

Żonaty od 1942 z Janiną z d. Bartynowska. Mieli dwoje dzieci: Jana (ur. 1944) i Krystynę (ur. 1945)^[1]

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1599 – 17 maja 1921^[1][5][6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Krzyż Niepodległości^[1]
• Krzyż Walecznych^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Otto Dąbrowski: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.