Edmund Ferdynand Radziwiłł

Trąby
Rodzina	Radziwiłł
Data i miejsce urodzenia	24 września 1906 Berlin
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1971 Londyn
Ojciec	Janusz Franciszek Radziwiłł
Matka	Anna Lubomirska
Żona	Izabela Róża Radziwiłłówna
Dzieci	Ferdynand Krzysztof Radziwiłł Krystyna Radziwiłłówna
Odznaczenia

Edmund Ferdynand Michał Józef Labre Stanisław Alojzy Radziwiłł książę herbu Trąby (ur. 24 września 1906 w Berlinie, zm. 25 sierpnia 1971 w Londynie) – syn księcia Janusza Franciszka i Anny księżniczki Lubomirskiej, brat księcia Stanisława Albrechta, mąż księżniczki Izabeli Róży z nieświeskiej linii Radziwiłłów, ojciec księcia Ferdynanda „Ferdusia” i księżniczki Krystyny Janowej Milewskiej, rotmistrz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej^[1].

Od 1923 roku uczył się w Państwowym Gimnazjum w Pszczynie, gdzie mieszkał razem z braćmi: Stanisławem i Ferdynandem w prywatnym internacie dla synów arystokracji polskiej, prowadzonym przez preceptora Wacława Iwanowskiego^[2]. Po egzaminie maturalnym zdanym w Pszczynie w 1926 roku, studiował w latach 1926–1930 prawo na wydziale prawno-historycznym w Oxfordzie. Od 16 sierpnia 1931 roku do 30 czerwca 1932 roku był podchorążym w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po ukończeniu szkoły odbył dwumiesięczne ćwiczenia praktyczne w 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W 1934 roku został mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów rezerwy kawalerii^[3], a w 1939 roku przeniesiono go do 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie^[4].

Ziemianin, działacz gospodarczy i społeczny. Od 1936 do 1939 roku był wójtem gminy Ołyka, a ojciec wyznaczył go na dziedzica ordynacji ołyckiej^[5]. W czasie wojny wywieziony przez NKWD do Kozielska. Uwolniony na skutek interwencji włoskiego dworu królewskie go. Wraz z rodziną wyjechał do Generalnego Gubernatorstwa i zarządzał majątkiem ziemskim w Nieborowie^[6]. W latach 1940–1944 był oficerem Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej. Wraz z żoną Izabelą działał w organizacji konspiracyjnej ziemian „Uprawa”, pomagając ofiarom wojny. Używał pseudonimu „Kazimierz”^[7]. Za udział w walce podczas II wojny światowej został odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej^[4].

21 stycznia 1945 został aresztowany z rodziną przez NKWD. Przetrzymywany był do września 1947 w więzieniu w Krasnogorsku pod Moskwą. 12 października 1947 wrócił do Warszawy, ale jeszcze przez trzy tygodnie był przetrzymywany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego^[8]. Po uwolnieniu zamieszkał z żoną Izabelą w Warszawie. Zmarł po nieudanej operacji w Londynie. Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Wilanowie.

• Jarosław Durka: Edmund Ferdynand Radziwiłł (1906-1971) – arystokrata, działacz, oficer Armii Krajowej [W:] Agnieszka Morawińska (red.) Nieborów i Arkadia – 70 lat Muzeum. Księga pamiątkowa. Nieborów: Muzeum w Nieborowie i Arkadii, 2015. ISBN 978-83-941957-0-0.
• JarosławJ. Durka JarosławJ., Janusz Radziwiłł 1880-1967. Biografia polityczna, Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2011, ISBN 978-83-7399-465-2, OCLC 803626289 . Brak numerów stron w książce
• Jarosław Durka, Służba wojskowa Edmunda Ferdynanda Radziwiłła w świetle jego listów z lat 1931-1933, „Acta Anniversaria”, 4, Нясвіж: Мін-ва культуры Рэсп. Беларусь, Нац. гіст-культ. музей-запаведнік „Нясвіж”, 2018, s. 74-92. ISSN 2411-1619.
• Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.