PROFILPELAJAR.COM

Difluorek tlenu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	difluorek tlenu
addyt.	difluorydotlen
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	OF2
Masa molowa	54,00 g/mol
Wygląd	bezbarwny gaz o mdłym zapachu
	Identyfikacja
Numer CAS	7783-41-7
PubChem	24547
InChI
	InChI=1S/F2O/c1-3-2
	InChIKey
	UJMWVICAENGCRF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,521 g/cm³ (w punkcie wrzenia); ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	68 cm³ gazowego OF; 2/1 dm³ (0 °C)
Temperatura topnienia	−223,8 °C
Temperatura wrzenia	−145,3 °C
Temperatura rozkładu	200–250 °C
Punkt krytyczny	−58 °C; 4,95 MPa; 0,5532 g/cm³
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H270, H280, H314, H330
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
Numer RTECS	RS2100000
Stężenie śmiertelne	LC50 1,5 ppm (mysz, wziewnie)
	Podobne związki
Podobne związki	woda, tlenek chloru(I)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Difluorek tlenu, OF
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym tlen znajduje się na II stopniu utlenienia.

W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny gaz, rozpuszczalny w wodzie. Reaguje wybuchowo z parą wodną zgodnie ze schematem:

OF
2 + H
2O → 2HF + O
2

W temperaturze powyżej 260 °C rozkłada się na pierwiastki składowe.

Otrzymywany przez działanie fluorem na rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodu:

2F
2 + 2NaOH → 2NaF + H
2O + OF
2

Difluorek tlenu można otrzymywać w sposób ciągły. Do zamkniętego naczynia wprowadza się od dołu wodny roztwór wodorotlenku sodowego, a poprzez dodatkową rurkę z góry – gazowy fluor na dno naczynia. Otworem z boku, w połowie wysokości naczynia, uchodzi wodny roztwór fluorku sodowego, zaś gazowy fluorek tlenu jeszcze jednym wyprowadzeniem na górze naczynia. Przy 4% roztworze wodorotlenku sodowego wydajność reakcji wynosi ok. 15%.

Przypisy

↑ ^a ^b Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 320, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Oxygen difluoride, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570242 [dostęp 2024-03-12] (niem. • ang.).
↑ Don M.D.M. Yost Don M.D.M., Geobge H.G.H. Cady Geobge H.G.H., Oxygen Fluoride, [w:] Inorganic Syntheses, Harold SimmonsH.S. Booth (red.), t. 1, 1939, s. 109–111, DOI: 10.1002/9780470132326.ch39 (ang.).