Pentafluorek jodu (nazwa Stocka: fluorek jodu(V)), IF
5 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym jod występuje na V stopniu utlenienia. Cząsteczka IF
5 ma kształt piramidy kwadratowej[4].
W temperaturze pokojowej jest bezbarwną, dymiącą cieczą, gwałtownie reaguje z wodą[1]. Po raz pierwszy został otrzymany przez Henriego Moissana w 1891 roku w wyniku spalania jodu w atmosferze fluoru[5]. Reakcja ta przebiega według równania[1]:
- I
2 + 5F
2 → 2IF
5
W podwyższonej temperaturze IF
5 reaguje dalej z fluorem, wytwarzając heptafluorek jodu, IF
7[1]:
- IF
5 + F
2 → IF
7
Przypisy
- ↑ a b c d W. Kwasnik: Fluorine compounds. W: Handbook of Preparative Inorganic Chemistry. Georg Brauer (red.). New York • London: Academic Press, 1963, s. 257.
- ↑ a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 83, Boca Raton: CRC Press, 2002, s. 4-31, ISBN 978-0-8493-1556-5 (ang.).
- ↑ Iodine Pentafluoride Safety Data Sheet. Matheson. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
- ↑ Curnow, Owen J. A Simple Qualitative Molecular-Orbital/Valence-Bond Description of the Bonding in Main Group „Hypervalent” Molecules. „Journal of Chemical Education”. 75 (7), s. 910, 1998. DOI: 10.1021/ed075p910.
- ↑ Moissan, M. H. Nouvelles Recherches sur le Fluor. „Annales de Chimie et de Physique”. 6 (24), s. 224–282, 1891. (ang.).
