Christian Mayer

Christian Mayer
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1972
Finkenstein

Klub

SV Faakersee

Debiut w PŚ

sezon 1989/1990

Pierwsze punkty w PŚ

15.12 1991, Alta Badia (9. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

13.12 1993, Val d’Isère
(1. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Lillehammer 1994 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Nagano 1998 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
brąz Vail 1999 slalom
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Geilo 1991 supergigant
brąz Geilo 1991 kombinacja
Puchar Świata (Slalom gigant)
Mała Kryształowa Kula
1993/1994
2. miejsce
1999/2000
3. miejsce
1997/1998
Strona internetowa

Christian Mayer (ur. 10 stycznia 1972 w Finkenstein) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w gigancie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christian Mayer pojawił się w 1990 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal. Zajął tam piąte miejsce w gigancie, szóste miejsce w zjeździe i dwudzieste miejsce w supergigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Geilo wywalczył srebrny medal w supergigancie, przegrywając tylko z Jure Koširem z Jugosławii. Na tej samej imprezie zdobył też brązowy medal w kombinacji, a w gigancie zajął piąte miejsce. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w sezonie 1989/1990. Pierwsze punkty wywalczył 15 grudnia 1991 roku w Alta Badia, zajmując dziewiąte miejsce w gigancie. W sezonie 1991/1992 punktował jeszcze dwukrotnie, ale nie poprawił tego wyniku, ostatecznie zajmując 79. miejsce w klasyfikacji generalnej. Jeszcze w 1992 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zajął dwunaste miejsce w gigancie.

Pierwszy raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 13 grudnia 1993 roku w Val d’Isère, gdzie okazał się najlepszy w gigancie. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Niemca Tobiasa Barnerssoi oraz Michaela von Grünigena ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawał na podium w gigancie: 19 grudnia w Alta Badia był trzeci, a 11 stycznia w Hinterstoder, 6 marca w Aspen i 19 marca w Vail zajmował drugie miejsce. W efekcie był jedenasty w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta zdobył Małą Kryształową Kulę. W 1994 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie w swoim pierwszym starcie, kombinacji, nie ukończył rywalizacji. Parę dni później wystartował w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe zajmował pierwsze miejsce, z przewagą 0,36 sekundy nad Ursem Kälinem ze Szwajcarii. W drugim przejeździe uzyskał jednak dziesiąty wynik co dało mu trzeci czas łączny i brązowy medal. Ostatecznie stracił 0,12 sekundy do Niemca Markusa Wasmeiera i 0,10 sekundy do Kälina.

Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł dopiero 21 grudnia 1997 roku w Alta Badia, gdzie ponownie był najlepszy w gigancie. W sezonie 1997/1998 wynik ten powtórzył 3 stycznia w Kranjskiej Gorze, a 28 lutego w Yongpyong zajął drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął dziewiąte miejsce, a w klasyfikacji giganta był trzeci za swym rodakiem Hermannem Maierem oraz von Grünigenem. W lutym 1998 roku brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, jednak nie zdobył medalu w swej koronnej konkurencji, zajmując piąte miejsce. Wywalczył za to brązowy medal w kombinacji, plasując się za innym Austriakiem, Mario Reiterem i Lasse Kjusem z Norwegii. Mayer uzyskał tam trzeci czas zjazdu i czwarty wynik w slalomie do kombinacji.

W międzyczasie tylko dwukrotnie plasował się na pucharowym podium: 22 grudnia 1994 roku w Alta Badia był trzeci w gigancie, a 26 listopada 1995 roku w Park City był drugi w slalomie. W klasyfikacji generalnej plasował się jednak poza czołową dziesiątką. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie był szósty w gigancie i dziewiąty w slalomie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w kombinacji. Walkę o brązowy medal przegrał tam z Mario Reiterem o 0,11 sekundy.

Ostatni medal na arenie międzynarodowej zdobył na rozgrywanych w lutym 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Kalle Palander z Finlandii oraz Lasse Kjus. Do zwycięzcy Mayer stracił 0,13 sekundy, a do drugiego miejsca zabrakło mu 0,02 sekundy. Na tej samej imprezie był też ósmy w gigancie i czwarty w kombinacji, w które w walce o medal lepszy o 0,27 sekundy był Szwajcar Paul Accola. W zawodach pucharowych na podium stawał siedmiokrotnie, w tym 11 marca w Sierra Nevada zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej dało mu to siódme miejsce, w supergigancie był czwarty, a w gigancie piąty. Podobne wyniki osiągał w sezonie 1999/2000, który ukończył na ósmej pozycji. Na podium stawał cztery razy, z czego trzy razy zwyciężał: 22 grudnia w Saalbach-Hinterglemm, 8 marca w Kranjskiej Gorze i 11 marca 2000 roku w Hinterstoder był najlepszy w gigancie. W klasyfikacji giganta był tym razem drugi za Hermannem Maierem.

Austriak startował jeszcze przez pięć lat, uzyskując stopniowo coraz słabsze wyniki. Ostatni raz na podium w zawodach Pucharu Świata stanął 4 stycznia 2000 roku w Kranjskiej Gorze, gdzie był drugi w gigancie. W tym okresie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2000/2001, który zakończył na 36. pozycji. Był też między innymi siódmy w klasyfikacji giganta w sezonie 2002/2003. W 2003 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie w swojej koronnej konkurencji był czternasty. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie i kombinacji w 1992 roku[1]. Ponadto w 1994 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. W 2005 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 18 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:06,98 +3,08 Włochy Alberto Tomba
DNF 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Kombinacja 3:17,53 – Norwegia Lasse Kjus
3. 23 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:52,46 +0,12 Niemcy Markus Wasmeier
3. 12 lutego 1998 Japonia Nagano Kombinacja 3:08,06 +2,05 Austria Mario Reiter
9. 19 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:38,51 +2,16 Austria Hermann Maier
5. 21 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:49,31 +1,78 Norwegia Hans Petter Buraas

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 19 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Kombinacja 3:31,95 – Luksemburg Marc Girardelli
6. 23 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 1:58,63 +2,48 Włochy Alberto Tomba
9. 25 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Slalom 1:42,26 +2,25 Włochy Alberto Tomba
10. 3 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:29,68 +1,09 Norwegia Atle Skårdal
4. 6 lutego 1997 Włochy Sestriere Kombinacja 3:10,40 +1,40 Norwegia Kjetil André Aamodt
4. 9 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 2:43,09 +0,80 Norwegia Kjetil André Aamodt
8. 12 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:19,31 +1,94 Norwegia Lasse Kjus
3. 14 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:42,12 +0,13 Finlandia Kalle Palander
14. 12 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:45,93 +1,42 Stany Zjednoczone Bode Miller

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
6. 21 marca 1990 Szwajcaria Zinal Zjazd 1:19,42 +1,72 Norwegia Kjetil André Aamodt
20. 22 marca 1990 Szwajcaria Zinal Supergigant 1:24,30 +3,94 Norwegia Kjetil André Aamodt
5. 24 marca 1990 Szwajcaria Zinal Gigant 2:20,38 +2,48 Norwegia Lasse Kjus
2. 8 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Supergigant 1:27,16 +0,35 Jure Košir
11. 11 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Zjazd 1:05,48 +1,52 Włochy Ivan Bormolini
5. 12 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Gigant 2:04,64 +0,29 Włochy Massimo Zucchelli
8. 14 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Slalom 1:33,29 +0,83 Stany Zjednoczone Casey Puckett
3. 14 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Kombinacja ? – Szwajcaria Bruno Kernen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Francja Val d’Isère – 13 grudnia 1993 (gigant)
  2. Włochy Alta Badia – 21 grudnia 1997 (gigant)
  3. Słowenia Kranjska Gora – 3 stycznia 1998 (gigant)
  4. Hiszpania Sierra Nevada – 11 marca 1999 (supergigant)
  5. Austria Saalbach-Hinterglemm – 22 grudnia 1999 (gigant)
  6. Słowenia Kranjska Gora – 8 marca 2000 (gigant)
  7. Austria Hinterstoder – 11 marca 2000 (gigant)
  • 7 zwycięstw (6 gigantów i 1 supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

  1. Włochy Alta Badia – 19 grudnia 1993 (gigant) – 3. miejsce
  2. Austria Hinterstoder – 11 stycznia 1994 (gigant) – 2. miejsce
  3. Stany Zjednoczone Aspen – 6 marca 1994 (gigant) – 2. miejsce
  4. Stany Zjednoczone Vail – 19 marca 1994 (gigant) – 2. miejsce
  5. Włochy Alta Badia – 22 grudnia 1994 (gigant) – 3. miejsce
  6. Stany Zjednoczone Park City – 26 listopada 1995 (slalom) – 2. miejsce
  7. Korea Południowa Yongpyong – 28 lutego 1998 (gigant) – 2. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Park City – 20 listopada 1998 (gigant) – 2. miejsce
  9. Stany Zjednoczone Park City – 22 listopada 1998 (slalom) – 3. miejsce
  10. Stany Zjednoczone Aspen – 27 listopada 1998 (supergigant) – 3. miejsce
  11. Austria Innsbruck – 21 grudnia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Słowenia Kranjska Gora – 5 stycznia 1999 (gigant) – 2. miejsce
  13. Włochy Bormio – 18 marca 2000 (gigant) – 2. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Park City – 22 listopada 2002 (gigant) – 2. miejsce
  15. Włochy Alta Badia – 22 grudnia 2002 (gigant) – 3. miejsce
  16. Słowenia Kranjska Gora – 4 stycznia 2003 (gigant) – 2. miejsce

Przypisy

  1. ↑ ÖSV-Siegertafel. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niem.).
  2. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)

Bibliografia