Paul Accola

Paul Accola
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1967
Davos

Klub

SC Davos

Wzrost

176 cm

Pierwsze punkty w PŚ

17.01 1988, Bad Kleinkirchheim
(8. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

6.12 1988, Sestriere
(3. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
srebro Vail 1989 kombinacja
brąz Vail 1999 kombinacja
brąz St. Anton 2001 kombinacja
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Jasná 1985 kombinacja
brąz Jasná 1985 slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1991/1992
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
2. miejsce
1989/1990
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
1991/1992
Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce
1991/1992
Zakończenie kariery: 2005 r.
Strona internetowa

Paul Accola (ur. 20 lutego 1967 w Davos) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Paul Accola osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. Najpierw wywalczył brązowy medal w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Austriak Rainer Salzgeber oraz Sašo Robič z Jugosławii. Następnie zajął drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając na podium Salzgebera i Bernharda Hubera z RFN. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w zjeździe i dziewiąte w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 stycznia 1988 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując ósme miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1987/1988 więcej nie punktował i ostatecznie zajął 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. Już na początku kolejnego sezonu po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 6 grudnia 1988 roku trzecie miejsce w slalomie w Sestriere. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli oraz Jonas Nilsson ze Szwecji. Pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 29 listopada 1991 roku w Breckenridge, gdzie był najlepszy w gigancie. Łącznie Accola 26. razy stawał na podium odnosząc przy tym jeszcze sześć zwycięstw: 30 listopada 1991 roku w Breckenridge wygrał slalom, 13 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 19 stycznia w Kitzbühel i 26 stycznia 1992 roku w Wengen zwyciężał w kombinacji, a 1 lutego 1992 roku w Megève i miesiąc później w Morioce był najlepszy w supergigancie. Ostatni raz na podium w zawodach tego cyklu stanął 9 stycznia 2000 roku w Chamonix, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy sięgnął po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził Włocha Alberto Tombę i Marca Girardellego. W tym samym sezonie zdobył Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach kombinacji i supergiganta, w slalomie był drugi, a w klasyfikacji giganta zajął trzecie miejsce. Był też między innymi drugi w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1989/1990, a w sezonach 1988/1989, 1990/1991, 1996/1997 i 1999/2000 w klasyfikacji tej zajmował czwarte miejsce.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wywalczył brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe zajmował dopiero 24. miejsce, tracąc do prowadzącego Pirmina Zurbriggena 4,58 sekundy. W slalomie uzyskał jednak najlepszy wynik, co dało mu trzeci łączny czas. Ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, ulegając tylko dwóm Austriakom: Hubertowi Strolzowi i Bernhardowi Gstreinowi. W tej samej konkurencji zdobył srebrny medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie przegrał tylko z Girardellim. Na tej samej imprezie był też czwarty w slalomie, przegrywając walkę o podium z Girardellim o 0,15 sekundy. Z mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku wrócił bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał w kombinacji, w której był czwarty, przegrywając walkę o medal z Austriakiem Güntherem Maderem. Czwarte miejsce zajął także w gigancie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Po pierwszym przejeździe zajmował czwarte miejsce, ze stratą 0,31 sekundy do Alberto Tomby. W drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik i nie zdołał awansować. Do trzeciego Kjetila André Aamodta z Norwegii stracił ostatecznie 0,20 sekundy. Na tych igrzyskach zajął też między innymi szóste miejsce w slalomie. Kolejny medal zdobył dopiero na rozgrywanych w 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w kombinacji, uzyskując szósty wynik zjazdu i drugi w slalomie. Wyprzedzili go tylko Kjetil André Aamodt oraz jego rodak, Lasse Kjus. Parę dni później Accola był czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium ze swym rodakiem, Steve'em Locherem. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Sankt Anton w 2001 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji ponownie był trzeci. Tym razem lepsi okazali się Aamodt oraz Austriak Mario Matt. Szwajcar brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął szóste miejsce w kombinacji i dziesiąte w supergigancie. Ponadto zdobył 24 medale na mistrzostwach Szwajcarii, w tym 15 złotych: w zjeździe w 1999 roku, supergigancie w latach 1997 i 1999, slalomie w latach 1991, 1993 i 1998 oraz kombinacji w latach 1987, 1991, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2001. W 2005 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery został przedsiębiorcą. Jest żonaty, ma trojkę dzieci, mieszka w Davos. W 2011 roku kandydował do Rady Narodowej z ramienia Szwajcarskiej Partii Ludowej, jednak nie został wybrany[1]. W tym samym roku kandydował także do rady gminy Davos, jednak również nie został wybrany[2].

W 2012 roku potrącił traktorem pięcioletniego chłopca, który zmarł w wyniku odniesionych obrażeń[3]. Sąd uznał go za niewinnego, bowiem Accola kilkukrotnie ostrzegał chłopca, by ten nie bawił się w miejscu wypadku.

Jego siostra Martina również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3. 17 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 36,55 pkt +11,69 pkt Austria Hubert Strolz
DNF 27 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:39.47 - Włochy Alberto Tomba
DNF 9 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:50,37 - Austria Patrick Ortlieb
21. 11 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 14,58 pkt +76,38 pkt Włochy Josef Polig
10. 16 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:13,04 +1,56 Norwegia Kjetil André Aamodt
4. 18 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:06,98 +1,04 Włochy Alberto Tomba
6. 22 lutego 1992 Francja Albertville Slalom 1:44,39 +1,23 Norwegia Finn Christian Jagge
6. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Kombinacja 3:17,53 +1,91 Norwegia Lasse Kjus
14. 17 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:32,53 +1,84 Niemcy Markus Wasmeier
19. 23 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:52,46 +2,50 Niemcy Markus Wasmeier
17. 27 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Slalom 2:02,02 +5,54 Austria Thomas Stangassinger
DNF 12 lutego 1998 Japonia Nagano Kombinacja 3:08,06 – Austria Mario Reiter
18. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:34,82 +2,05 Austria Hermann Maier
7. 19 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:38,51 +2,06 Austria Hermann Maier
18. 21 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:49,31 +5,60 Norwegia Hans Petter Buraas
6. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Kombinacja 3:17,56 +4,70 Norwegia Kjetil André Aamodt
10. 16 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:21,58 +1,75 Norwegia Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
2. 3 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 4,72 pkt +11,54 pkt Luksemburg Marc Girardelli
4. 12 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Slalom 2:02,85 +0,95 Austria Rudolf Nierlich
11. 22 stycznia 1991 Austria Saalbach Slalom 1:55,38 +3,84 Luksemburg Marc Girardelli
DNF[4] 23 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:26,73 - Austria Stephan Eberharter
4. 30 stycznia 1991 Austria Saalbach Kombinacja 16,28 pkt +13,30 pkt Austria Stephan Eberharter
DSQ2[5] 3 lutego 1991 Austria Saalbach Gigant 2:29,94 – Austria Rudolf Nierlich
5. 13 lutego 1993 Japonia Morioka Slalom 1:40,33 +0,79 Norwegia Kjetil André Aamodt
11. 19 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Kombinacja 3:31,95 +4,35 Luksemburg Marc Girardelli
13. 23 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 1:58,63 +3,83 Włochy Alberto Tomba
6. 6 lutego 1997 Włochy Sestriere Kombinacja 3:10,40 +3,24 Norwegia Kjetil André Aamodt
5. 12 lutego 1997 Włochy Sestriere Gigant 2:48,23 +1,91 Szwajcaria Michael von Grünigen
18. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Slalom 1:51,70 +3,32 Norwegia Tom Stiansen
5. 2 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:14,53 +0,26 Austria Hermann Maier
Norwegia Lasse Kjus
16. 6 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:40,60 +3,09 Austria Hermann Maier
3. 9 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 2:43,09 +0,53 Norwegia Kjetil André Aamodt
4. 12 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:19,31 +1,83 Norwegia Lasse Kjus
9. 14 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:42,12 +1,12 Finlandia Kalle Palander
13. 31 stycznia 2001 Austria Sankt Anton Supergigant 1:21,46 +1,59 Stany Zjednoczone Daron Rahlves
3. 5 lutego 2001 Austria Sankt Anton Kombinacja 2:58,25 +1,28 Norwegia Kjetil André Aamodt
8. 8 lutego 2001 Austria Sankt Anton Gigant 2:23,80 +1,44 Szwajcaria Michael von Grünigen

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
7. 28 lutego 1985 Czechosłowacja Jasná Zjazd 1:18,01 +1,44 Włochy Giorgio Piantanida
9. 2 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Gigant 2:17,55 +3,56 Robert Žan
3. 3 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Slalom 1:42,82 +1,98 Austria Rainer Salzgeber
2. 3 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Kombinacja ? ? Austria Rainer Salzgeber

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Stany Zjednoczone Breckenridge – 29 listopada 1991 (gigant)
  2. Stany Zjednoczone Breckenridge – 30 listopada 1991 (slalom)
  3. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1992 (kombinacja)
  4. Austria Kitzbühel – 19 stycznia 1992 (kombinacja)
  5. Szwajcaria Wengen – 26 stycznia 1992 (kombinacja)
  6. Francja Megève – 1 lutego 1992 (supergigant)
  7. Japonia Morioka – 1 marca 1992 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

  1. Włochy Sestriere – 6 grudnia 1988 (slalom) – 3. miejsce
  2. Austria Kitzbühel – 15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
  3. Kranjska Gora – 7 stycznia 1990 (slalom) – 3. miejsce
  4. Austria Schladming – 12 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
  5. Austria Kitzbühel – 21 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
  6. Norwegia Oppdal – 26 lutego 1991 (slalom) – 2. miejsce
  7. Norwegia Lillehammer – 2 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Park City – 23 listopada 1991 (gigant) – 2. miejsce
  9. Stany Zjednoczone Park City – 24 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
  10. Włochy Alta Badia – 15 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
  11. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 12 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Szwajcaria Wengen – 26 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
  13. Stany Zjednoczone Aspen – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
  14. Szwajcaria Wengen – 22 marca 1992 (slalom) – 2. miejsce
  15. Japonia Shiga Kōgen – 8 marca 1997 (gigant) – 3. miejsce
  16. Szwajcaria Adelboden – 13 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
  17. Szwajcaria Veysonnaz – 18 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
  18. Austria Kitzbühel – 24 stycznia 1999 (kombinacja) – 3. miejsce
  19. Francja Chamonix – 9 stycznia 2000 (kombinacja) – 3. miejsce

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Paul Accola will für die SVP in den Nationalrat (niem.)
  2. ↑ Ex-Skirennfahrer Accola scheitert erneut bei Wahlen (niem.)
  3. ↑ Paul Accola fuhr auf dieser Wiese den kleinen Jann-Andri tot (niem.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 23.01.1991. Saalbach Super-G, men (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 03.02.1991. Saalbach Giant Slalom, men (ang.)
Zdobywcy Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim