Urodził się 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym. Do momentu rozpoczęcia II wojny światowej uczył się w gimnazjum i liceum w Tarnowskich Górach[1]. W trakcie okupacji niemieckiej, zabezpieczając się przed przymusowym wywiezieniem na roboty do Niemiec, pracował w gospodarstwie rolnym swego ojca, który był plantatorem tytoniu. Później był zatrudniony w Urzędzie Gminy w Łopienniku. Od 1941 był żołnierzem Batalionów Chłopskich (pseudonim „Kalina”)[2]. W 1943 uzyskał konspiracyjną maturę[1].
W latach 1943–1948 studiował w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym. Po zakończeniu okupacji w 1944 rozpoczął również studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w 1948 z tytułem magistrateologii. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1948 w Lublinie Stefan Wyszyński, biskup diecezjalny lubelski. W latach 1949–1953 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Ukończył je ze stopniem doktorateologii dogmatycznej na podstawie dysertacjiKościół – Mistyczne Ciało Chrystusa. Projekt „Konstytucji dogmatycznej” na Soborze Watykańskim[1]. W 1959–1960 uzupełniał wiedzę na studiach specjalistycznych we Francji, Belgii i Włoszech[2]. Habilitację w zakresie teologii dogmatycznej uzyskał w 1969 także na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy Eucharystia sakramentem jedności Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa. Koncepcja teologiczna św. Tomasza z Akwinu[1][2].
W latach 1948–1949 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Nałęczowie i prefekt tamtejszych szkół. Następnie w latach 1950–1951 był duszpasterzem w parafiach Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kłodnicy i Wszystkich Świętych w Depułtyczach. W 1959 został kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej w Lublinie. W 1966 objął w niej funkcję dziekana[1].
W 2006 miało miejsce uroczyste odnowienie jego doktoratu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2007 otrzymał Medal za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[10].
