Marian Leon Fulman (ur. 27 marca 1864 [1] w Starym Mieście , zm. 18 grudnia 1945 w Lublinie ) – polski duchowny rzymskokatolicki , biskup diecezjalny lubelski w latach 1918–1945.
Życiorys
Gimnazjum ukończył w Kaliszu , od 1886 studiował na Akademii Duchownej w Petersburgu . Święcenia kapłańskie przyjął 13 maja 1889 we Włocławku. W 1894 za działalność patriotyczną został uwięziony na Pawiaku i następnie wywieziony do Niżnego Nowogrodu . Po powrocie w 1907 był proboszczem w Częstochowie.
24 września 1918 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej . Konsekrowany został 17 listopada 1918 w Warszawie. Był współtwórcą i pierwszym wielkim kanclerzem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego . W 1928 przeprowadził pierwszy synod diecezji. Sympatyk Narodowej Demokracji [2] . Aresztowany przez Niemców w ramach tzw. Sonderaktion Lublin , więziony na zamku lubelskim w 1939, skazany na karę śmierci i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oranienburg-Sachsenhausen (1939–1940). Po zwolnieniu z Sachsenchausen internowany w Nowym Sączu (1940–1945).
Zmarł w Lublinie 18 grudnia 1945[3] . Pochowany został w podziemiach archikatedry lubelskiej [4] .
Odznaczenia, upamiętnienie
W 1938 został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski [5] . Wcześniej, w 1931 otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą tego samego orderu[6] .
W połowie lat 20. został pierwszym członkiem honorowym i dożywotnim Komitetu Budowy Domu Żołnierza Polskiego w Lublinie[7] . Jego imieniem nazwano w Lublinie jedną z ulic w dzielnicy Wrotków .
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy