W lutym 2024 roku uruchomiono odcinkowy pomiar prędkości na odcinku między węzłami Poznań Komorniki i Poznań Krzesiny[13]. Pomiar prędkości odbywa się w obu kierunkach[13].
trzypasmowy od Poznań Zachód do Poznań Krzesiny
trwa budowa trzeciego pasa na odcinku Poznań Krzesiny do Poznań Wschód[16]
trasa przebiega wspólnie z S5 (od Poznań Wschód do Poznań Zachód) i S11 (od Poznań Krzesiny do Poznań Zachód)
1 grudnia 2021 r. na odcinku Konin Wschód – Stryków nastąpiła zmiana systemu poboru opłat na nowy model, oparty na zasadzie swobodnego ruchu, co oznacza m.in. wyłączenie miejsc poboru opłat na głównych jezdniach autostrady oraz węzłach[25].
1 lipca 2023 r. zniesiono pobór opłat dla pojazdów o masie poniżej 3,5 tony za przejazd między Koninem a Strykowem[19].
Wobec faktu, że umowa koncesyjna wygasa w marcu 2037 i odcinek Świecko – Nowy Tomyśl – Konin przejdzie w zarząd Generalnej Dyrekcji, Ministerstwo Infrastruktury w lutym 2024 oświadczyło, iż nie przewiduje zawierania kolejnej umowy na eksploatację tego odcinka autostrady oraz nie zakłada odpłatności za przejazd pojazdów osobowych i motocykli tym odcinkiem[26].
Od 15 stycznia 2025 roku na odcinku między Poznaniem a Koninem ma być dostępny videotolling jako dodatkowy sposób opłaty za przejazd[27]. Operator autostrady – Autostrada Wielkopolska – nie wyklucza uruchomienia videotollingu również na odcinku ze Świecka do Nowego Tomyśla, jednak jest to zależne od wyniku rozmów z Ministerstwem Infrastruktury[27].
Historia budowy
Już w latach trzydziestych XX wieku Niemcy w swoich planach budowy sieci autostrad umieścili połączenie Berlin–Poznań. Nosiło ono nazwę Reichsautobahn (RAB) 8. Pierwszy odcinek tej trasy, od autostradowej obwodnicy Berlina (wówczas RAB 7a, obecnie Berliner Ring, czyli A10) do Frankfurtu nad Odrą, został otwarty w 1937 (dziś jest to niemiecka autostrada A12). Po włączeniu Poznania do Rzeszy w 1939 podjęto intensywne prace nad budową odcinka do tego miasta. Wykonano wiele robót ziemnych, aż do rozpoczęcia budowy przez AWSA łatwo widocznych na zdjęciach satelitarnych i mapach topograficznych. Budowa autostrady ustała około 1942, gdyż gospodarka niemiecka skupiła cały swój wysiłek na produkcji wojennej.
W czasach PRL powstał pomysł budowy autostrady Berlin – Moskwa, tzw. Olimpijki, częściowo z okazji Olimpiady w Moskwie w 1980. Do istniejącego już odcinka między Poznaniem a Wrześnią[28] dodano w latach 80. XX wieku następny od Wrześni do Konina. Z powodu kryzysu gospodarczego dalsze prace przerwano. Odcinek Września – Sługocin (Golina) wybudowano w latach 1977–1985, otwarto 9 października 1985. Odcinek Sługocin (Golina) – Modła (Konin) wybudowano w latach 1986–1988, otwarto 10 listopada 1988 (odcinek otwarty z jedną jezdnią na dystansie 6 km między Osieczą i Modłą; druga dobudowana w 1989).
W latach 90. istniały dwa warianty budowy autostrady od Strykowa przez Warszawę do Siedlec:
wariant I – odcinek obecnie istniejący (Stryków – Konotopa, Warszawa – Mińsk Mazowiecki) oraz w realizacji (Mińsk Mazowiecki – Siedlce)
• budowany od 28 lipca 2004 ze środków pozyskanych przez GDDKiA (w 82% Fundusz Spójności Unii Europejskiej); miał być gotowy w listopadzie 2005, jednak został otwarty z 8-miesięcznym opóźnieniem i w chwili otwarcia był najdłuższym otwartym odcinkiem autostrady w historii budownictwa drogowego w Polsce
• od 1 lipca 2023 r. odcinek płatny wyłącznie dla pojazdów o masie powyżej 3,5 t
22 grudnia 2008
Stryków – Łódź Północ
1,7 km
• obwodnica Strykowa
• odc. zbudowany wraz ze zjazdem na jedną jezdnię autostradyA1 (3 km)
Decyzję lokalizacyjną dla tego odcinka wydano w 1996 roku. Autostrada Wielkopolska S.A., w początkowych deklaracjach z 1997 roku zapowiadała uruchomienie całego odcinka koncesyjnego (wówczas Świecko – Stryków, ok. 360 km) do roku 2001. Według kolejnych deklaracji zamierzano rozpocząć budowę zachodniego, 104,5-kilometrowego odcinka Świecko – Nowy Tomyśl w marcu 2005 z planowanym terminem oddania do użytku w 2008. Pod koniec sierpnia 2006, nastąpił zwrot w rozmowach pomiędzy koncesjonariuszem, GDDKiA a wojewodą lubuskim w sprawie budowy zachodniego odcinka A2. Ustalono, że AW SA wystąpi o wydanie tzw. punktowych zmian (związanych ze zmianami w projekcie autostrady) w nieważnej już decyzji lokalizacyjnej, zamiast ponownego występowania o nową decyzję (za czym opowiadał się dotychczas wojewoda). Firma miała uzyskać takie decyzje, opracować raport o oddziaływaniu projektowanej autostrady na środowisko (wymagany nowymi przepisami budowlanymi) oraz pozyskać źródła finansowania inwestycji do końca 2006, wówczas było prawdopodobne, że budowa tego odcinka ruszy w 2007 z terminem oddania do ruchu w 2009 roku[33]. To mogło oznaczać, że wszystkie prace się odbędą w terminie wyznaczonym w komunikacie Ministerstwa Transportu z posiedzenia Rady ds. Autostrad w dniu 12 lipca 2006, w którym minister zakładał, że autostrada A2 na odcinku Świecko – Stryków zostałaby uruchomiona do 2010 roku.
Zgodnie z umową podpisaną 29 sierpnia 2008 roku rozpoczęcie budowy odcinka od Świecka do Nowego Tomyśla o długości 105,9 km zaplanowano na wiosnę 2009 roku, a zakończenie w 2012 roku[34]. Uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego pod budowę zachodniego odcinka miało miejsce 16 lipca 2009. W ramach zadania wybudowano 87 mostów i wiaduktów. Powstały 4 nowe węzły: Rzepin, Torzym, Jordanowo, Trzciel, a istniejące zostały przebudowane[35]. Nawierzchnię autostrady wykonano z betonu. Odcinek został oddany do użytku 1 grudnia 2011, prawie pół roku przed terminem.
Na niektórych mapach samochodowych zawierających planowane autostrady przebieg A2 przedstawiano jako pokrywający się z drogą krajową nr 2 na odcinku od granicy polsko-niemieckiej do Torzymia[36][37].
Łódź Północ – Konotopa (Warszawa)
Pierwotne plany GDDKiA zakładały rozpoczęcie budowy autostrady w kierunku Warszawy na przełom 2006/2007 roku. Zgodnie z tymi planami cały odcinek od granicy z Niemcami do Warszawy miał być gotowy do końca 2008.
26 lipca 2006 minister transportuJerzy Polaczek na konferencji prasowej zapowiedział na koniec roku 2006 zakończenie procedury wyłaniania koncesjonariusza na budowę odcinka Stryków – Konotopa (94 km), rozpoczęcie budowy na przełom III/IV kwartału 2007 i jej zakończenie najpóźniej do końca 2010 roku[38].
Następnie GDDKiA planowała wybudowanie tego odcinka A2 w programie partnerstwa publiczno-prywatnego (tj. niekoncesyjnego). Państwo miało wnieść do spółek grunt, a prywatne firmy – partnerzy inwestycji (wyłonieni do listopada 2006) – pieniądze na inwestycję, którą również mieli realizować. W ocenie ekspertów, prace przy budowie tego odcinka nie miały zacząć się wcześniej niż wiosną 2009, i zakończyć się w 2011 roku[22].
W listopadzie 2008 Wicewojewoda Mazowiecki Dariusz Piątek wydał decyzję środowiskową dla zadania związanego z budową autostrady A2 na odcinku od granicy województwa mazowieckiego do węzła Konotopa pod Warszawą (wraz z węzłem).
W lutym 2009 roku GDDKiA poinformowała, że warunki finansowe proponowane przez dwa walczące o kontrakt konsorcja (Autostrada Południe S.A. i Autostrada Mazowsze S.A.) nie zabezpieczały interesu publicznego. W efekcie minister infrastruktury zrezygnował z realizacji tej inwestycji w trybie partnerstwa publiczno-prywatnego. Oznaczało to powrót do koncepcji budowy tego odcinka przez państwo. Przetargi na budowę autostrady A2 z Łodzi do Warszawy oraz na nadzór nad budową zostały ogłoszone 27 marca, po zakończeniu negocjacji na budowę tej trasy w systemie partnerstwa publiczno-prywatnego. Umowy z wybranymi konsorcjami podpisano 28 września 2009. Firmy otrzymały na wykonanie projektu i budowę 32 miesiące. Zaplanowano możliwość przejazdu tym odcinkiem na Euro 2012[39].
Symboliczne rozpoczęcie budowy tego odcinka odbyło się 14 lipca 2010[40]. Realizacja 90-kilometrowego przedsięwzięcia została podzielona na pięć odcinków – dwa w woj. łódzkim i trzy w woj. mazowieckim:
odcinek A – 29,2 km z węzłem Łowicz (dawniej Łyszkowice), konsorcjum firm z liderem China Overseas Engineering Group, pozwolenie na budowę wydane 21 sierpnia 2010, 13 czerwca 2011 GDDKiA zerwała umowę z wykonawcą z winy wykonawcy, a decyzja o zerwaniu umowy uprawomocniła się 27 czerwca 2011[40], 28 lipca 2011 została podpisana umowa na dokończenie budowy z konsorcjum Eurovia/Warbud za 989 mln zł[41].
3 czerwca 2012 odcinek został oddany do użytku jako przejezdny[42]. To oznacza że na odcinku prędkość została ograniczona do 70 km/h, a do 5 września 2012 ruch był możliwy jedynie dla samochodów osobowych poniżej 3,5 tony i autokarów. Wynikało to z tego, że ruch na tym odcinku był prowadzony po warstwie wiążącej[43].
Po zakończeniu Euro 2012 rozpoczęto kładzenie warstwy ścieralnej, przenosząc ruch z obu kierunków na jedną jezdnię. Jezdnia północna została oddana do ruchu 5 września, jezdnia południowa 15 października 2012.
odcinek C – 20,0 km na terenach gmin Wiskitki (pow. żyrardowski) oraz Baranów i Jaktorów (pow. grodziski) z węzłem Wiskitki (Żyrardów), konsorcjum firm z liderem China Overseas Engineering Group, pozwolenie na budowę z 14 października 2010, 13 czerwca 2011 GDDKiA zerwała umowę z wykonawcą z winy wykonawcy[40], decyzja o zerwaniu umowy uprawomocniła się 27 czerwca 2011[40], 1 sierpnia 2011 została podpisana umowa na dokończenie budowy z konsorcjum DSS (Dolnośląskie Surowce Skalne)/Bögl a Krýsl za 756,05 mln zł[44]. Ze względu na kłopoty z płynnością finansową w marcu 2012 przekazała kontrakt firmie Bögl a Krýs, sobie pozostawiając tylko rolę dostawcy kruszyw[45].
6 czerwca 2012 oddano do użytku jako przejezdny odcinek C wraz z fragmentami sąsiednich odcinków B i D do węzłów Grodzisk Mazowiecki i Skierniewice. Do października 2012 trwały prace wykończeniowe oraz na węźle Wiskitki.
odcinek D – 17,6 km na terenie gmin Grodzisk Mazowiecki i Milanówek (pow. grodziski) oraz miasta i gminy Brwinów (pow. pruszkowski) z węzłem Grodzisk Mazowiecki (d. Tłuste), konsorcjum Strabag/Mota-Engil, pozwolenie na budowę z 12 sierpnia 2010. Pozwolenie na użytkowanie wydano 25 maja 2012[46].
27 maja 2012 oddano do użytku ok. 10 km odcinek na wschód od węzła Grodzisk Maz. razem z 2 km fragmentem odcinka E na zachód od węzła Pruszków[40]. Fragment drogi na zachód od węzła Grodzisk Maz. został otwarty razem z odcinkiem C.
odcinek E – 7,1 km na terenach Pruszkowa i Piastowa (pow. pruszkowski) oraz gminy Ożarów Mazowiecki (pow. warszawski zachodni) z węzłami Pruszków i Konotopa, konsorcjum Budimex-Dromex/Ferrovial Agroman, pozwolenie na budowę z 5 października 2010, pozwolenie na użytkowanie wydano 21 maja 2012[47].
Odcinek został oddany do użytku 23 maja 2012. Tego dnia otwarto dla ruchu 4,8 km fragment. Razem z nim oddano do użytku 2 km odcinek S8 (Konotopa – Warszawa Zachodnia)[48]. Fragment drogi na zachód od węzła Pruszków został otwarty razem z odcinkiem D. W czerwcu 2019 zlikwidowano bramki poboru opłat na autostradzie w rejonie Pruszkowa, miały służyć jako infrastruktura do przyszłego poboru opłat, ale nigdy nie zostały uruchomione[49].
Obwodnica Mińska Mazowieckiego
Oficjalne rozpoczęcie budowy nastąpiło 24 sierpnia 2009 roku[50] chociaż do tego czasu wykonano już pierwsze roboty ziemne oraz wycinkę drzew.
Koszt budowy: 567 400 000 PLN[51] Wartość całkowita projektu wyniosła 761 657 930,62 PLN i została dofinansowana przez UE ze środków Funduszu Spójności w wysokości 450 307 843,41 PLN[51].
Wykonawcą robót było konsorcjum: Przedsiębiorstwo Budowy Dróg i Mostów Sp. z o.o. Mińsk Mazowiecki (lider) / ASTALDI Sp.A. Włochy / Przedsiębiorstwo Robót Drogowych „Regionalne Drogi Podlaskie” Sp. z o.o. Siedlce / Przedsiębiorstwo Budownictwa Lądowego „MAZOWIECKIE MOSTY” Sp. z o.o. / Warszawskie Przedsiębiorstwo Mostowe „MOSTY” S.A.[51]
Obwodnica Mińska Mazowieckiego ma dwa pasy ruchu o szerokości 3,75 m w każdym kierunku. W ramach budowy wykonano trzy węzły drogowe: Arynów, Lotnisko i Ryczołek[52].
Inwestycja wymagała budowy:
5 wiaduktów w ciągu obwodnicy,
9 wiaduktów w ciągu dróg gminnych i powiatowych,
2 przejazdów gospodarczych w ciągu dróg gminnych,
1 mostu na rzece Mieni,
1 kładki dla pieszych zlokalizowanej pomiędzy MOP-em typów II i III,
1 przejścia gospodarczego dla zwierząt hodowlanych[52].
29 sierpnia 2012 oficjalnie została oddana do użytku.
Południowa obwodnica Warszawy (S2)
Z powodu oporu mieszkańców niektórych dzielnic Warszawy pomysł zbudowania autostrady A2 przez miasto został zarzucony. 8 listopada 2004 władze stolicy uzgodniły z ministrem infrastruktury powstanie dwóch odnóg arterii A2, tworzących tzw. ekspresową obwodnicę Warszawy.
Południowa obwodnica Warszawy (POW) w ciągu S2 biegnie od węzła Konotopa na zachodnich przedmieściach miasta, przez dzielnicę Włochy oraz południową stronę lotniska Okęcie do ulicy Puławskiej. Dalszy ciąg S2 to Warszawa Przyczółkowa przez Wilanów, nowym mostem przez Wisłę i leśnymi terenami Wawra, do węzła Lubelska z drogą S17. Od północno-zachodniej strony miasta istnieje obecnie także fragment obwodnicy (al. Obrońców Grodna), będący częścią S8.
Warszawa (węzeł Lubelska) – Zachodnia obwodnica Mińska Mazowieckiego
20 grudnia 2011 została wydana decyzja środowiskowa ustalająca budowę autostrady według wariantu 4 od km 489 (Warszawa Lubelska (S17)) do km 504 km (Choszczówka Stojecka, początek obwodnicy Mińska Maz.) z węzłem Halinów (droga nr 2),
Odcinek ma łączną długość 14,6 km[53]. Inwestycja została podzielona na 2 zadania:
Zadanie A: „Projekt i budowa autostrady A2 Warszawa – Kukuryki na odcinku węzeł „Lubelska” (na granicy Majdana i Wiązowny) – początek obwodnicy Mińska Mazowieckiego” odcinek I od węzła „Lubelska” (bez węzła) do węzła „Halinów” (z węzłem) o długości około 5,6 km”.
Zadanie B: „Projekt i budowa autostrady A2 Warszawa – Kukuryki na odcinku węzeł „Lubelska” – początek obwodnicy Mińska Mazowieckiego” odcinek II od węzła „Halinów” (bez węzła) do początku obwodnicy Mińska Mazowieckiego o długości około 9 km”.
25 lipca 2017 nastąpiło podpisanie umowy na oba zadania z firmą Polaqua. Pierwszy z fragmentów ma długość 5,58 km i kosztował 200,2 mln zł. Wykonawca miał 29 miesięcy na jego realizację. Zakończenie prac planowane było na przełom czerwca i lipca 2020 roku.
Odcinek na wschód od węzła Halinów liczy 9,19 km. Polaqua miała wykonać go za 302,3 mln zł i zrobić to w ciągu 29 miesięcy, co oznaczało, że trasa miała być gotowa w czerwcu 2020 roku.
Wykonawca zadeklarował, że projekt autostrady A2 zostanie wykonany w ciągu 5 miesięcy, natomiast pozostały okres realizacji to faza budowy, do której nie będą wliczane okresy zimowe. Autostrada A2 na tym odcinku będzie miała dwie jezdnie po dwa pasy ruchu z rezerwą pod trzeci pas.[54]
14 sierpnia 2020 roku odcinek udostępniono dla ruchu[55].
Siedlce Zachód - Siedlce Południe
Długość: 12,5 km. Przetarg ogłoszono 10 października 2019 r. Termin składania ofert został wyznaczony na 10 stycznia 2020 r. Do realizacji odcinka wybrano ofertę firmy Polaqua[56]. Umowę podpisano 7 kwietnia 2020 roku. Odcinek oddano do ruchu 8 sierpnia 2024[57].
Długość: 12 km. Przetarg ogłoszono 18 września 2019 r. Termin składania ofert został wyznaczony na 19 listopada 2019 r.[58], umowę z firmą Intercor podpisano 5 marca 2020 roku. Odcinek oddany do użytkowania 29 sierpnia 2024[59].
Wschodni odcinek autostrady A2 pomiędzy Warszawą a granicą państwa z Białorusią to odcinek pomiędzy węzłami Warszawa-Lubelska – Kukuryki (173 km długości obecnych dróg krajowych nr 2 i 68). Ukończenie całego odcinka Warszawa – Siedlce planowano na 2013 rok, a rozpoczęcie budowy autostrady z Siedlec do granicy z Białorusią na rok 2015. Rozważana była m.in. budowa tego odcinka z prywatnych pieniędzy, tj. poprzez koncesjonariusza. W 2010 terminy te zostały wydłużone odpowiednio do 2015 dla odcinka Warszawa – Siedlce i do 2020 dla odcinka Siedlce – Kukuryki[60],
Pod koniec 2013 roku GDDKiA rozpisała przetarg na wykonanie projektu odcinka od km 489 do 504. Opracowaniem dokumentacji projektowej dla odcinka między przyszłym węzłem Lubelska a istniejącą obwodnicą Mińska Mazowieckiego zajęła się firma Mosty Katowice[61].
4 stycznia 2018 roku została podpisana umowa na wykonanie koncepcji programowej dla budowy odcinka autostrady od węzła Ryczołek (koniec obw. Mińska Mazowieckiego) do początku obwodnicy Siedlec. Za kwotę ok. 6,5 mln zł wykonawcą została firma Multiconsult Polska Sp. z o.o. Czas realizacji wynosił 14 miesięcy, czyli do lutego 2019 roku[62].
Przetarg ogłoszono 24 września 2019 r. Wykonawcą została firma STECOL Corporation. Umowę podpisano 28 stycznia 2021 r[63]. Odcinek oddano do ruchu 18 grudnia 2024 roku [2].
Długość: 19 km. Przetarg ogłoszono 29 października 2020 r. Jest to jeden z czterech etapów odcinka Siedlce – Biała Podlaska. Zadaniem wykonawcy jest przygotowanie projektu budowlanego, uzyskanie niezbędnych decyzji, a następnie budowa prawie 19 km autostrady A2 o przekroju dwujezdniowym z dwoma pasami ruchu i rezerwą pod budowę w przyszłości trzeciego pasa ruchu. Wybudowany zostanie węzeł Siedlce Południe (Borki). Ponadto powstaną drogi równoległe do obsługi przyległego terenu, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu drogowego[64]. Umowę podpisano 14 kwietnia 2021 r.[65]
Długość: 18 km. Przetarg ogłoszono 19 listopada 2020 r. Zadaniem wykonawcy będzie przygotowanie projektu budowlanego, uzyskanie niezbędnych decyzji, a następnie budowa około 18 km autostrady A2 o przekroju dwujezdniowym z dwoma pasami ruchu i rezerwą pod budowę w przyszłości trzeciego pasa ruchu. Wybudowany zostanie również węzeł drogowy Łukowisko. Ponadto powstaną drogi równoległe do obsługi przyległego terenu, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu drogowego[66]. Umowę na projekt i budowę odcinka podpisano 1 kwietnia 2021. Zakończenie prac przewiduje się w drugiej połowie 2025 r.[67]
węzeł Łukowisko – Swory
Długość: 12,5 km. Przetarg na zaprojektowanie i budowę ogłoszono 5 listopada 2020 r. – dotyczy on fragmentu A2 pomiędzy węzłem Łukowisko a rejonem miejscowości Swory (km 610+722). Zadaniem wykonawcy będzie przygotowanie projektu budowlanego, uzyskanie niezbędnych decyzji, a następnie budowa około 12,5 km autostrady A2 o przekroju dwujezdniowym z dwoma pasami ruchu i rezerwą pod budowę w przyszłości trzeciego pasa ruchu. Ponadto powstaną drogi równoległe do obsługi przyległego terenu, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu drogowego[68]. Umowę podpisano 14 kwietnia 2021 r.[65]
Swory – Biała Podlaska
Długość: 14 km. Przetarg ogłoszono 19 listopada 2020 r. Zadaniem wykonawcy będzie przygotowanie projektu budowlanego, uzyskanie niezbędnych decyzji, a następnie budowa około 18 km autostrady A2 o przekroju dwujezdniowym z dwoma pasami ruchu i rezerwą pod budowę w przyszłości trzeciego pasa ruchu. Wybudowany zostanie również węzeł drogowy Łukowisko[potrzebny przypis]. Ponadto powstaną drogi równoległe do obsługi przyległego terenu, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu drogowego[66]. Umowę na projekt i budowę odcinka podpisano 1 kwietnia 2021 r. Zakończenie prac przewiduje się w drugiej połowie 2025 r.[67]
Według stanu na dzień 19 listopada 2020, na etapie wykonania koncepcji był odcinek Biała Podlaska w. Cicibór – Kukuryki (granica państwa) o długości ok. 32 km. Przebieg od w. Cicibór (bez węzła) w gminie Biała Podlaska przy rzece Klukówka do granicy państwa w przejściu granicznym w Kukurykach. Planowana jest realizacja węzła drogowego Dobryń. W trakcie realizacji była koncepcja programowa, wykonawca Multiconsult (termin zakończenia umowy – marzec 2020 r.), realizacja P&B planowana na lata 2023–2025, łączny koszt realizacji ok. 1,5 mld zł. W kwietniu 2021 r. wybrano konsorcjum firm Multiconsult i Value Engineering do realizacji projektu budowlanego odcinka A2 od Białej Podlaskiej do granicy państwa. W lipcu 2021 postępowanie było na etapie odwołań w KIO. W sierpniu 2021 dokonano ponownego wyboru wykonawcy – Mosty Gdańsk. Po zapewnieniu finansowania GDDKiA wybierze wykonawców autostrady[69].
Poszerzenie odcinków
W 2018 rozpoczęły się przygotowania do poszerzenia autostrady o dodatkowy pas ruchu na odcinku między węzłami Łódź Północ i Konotopa, a więc poszerzenie obydwu jezdni do trzech pasów na odcinku Łódź – Pruszków i czterech na odcinku Pruszków – Warszawa[70]. Realizacja inwestycji ma potrwać do 2024 roku i kosztować ok. 600 mln złotych[71]. Na przełomie lipca i sierpnia uzyskano decyzje środowiskowe ws. poszerzenia odcinka między Łodzią i Warszawą[72]. W międzyczasie, w połowie 2019 roku, przeprowadzono likwidację nieuruchomionych nigdy miejsc poboru opłat w pobliżu Pruszkowa[73][74][75]. W czerwcu 2022 zapowiedziano ogłoszenie przetargów na projekt do końca roku[76].
Oprócz tego 18 marca 2019 roku rozpoczęto poszerzanie autostrady pod Poznaniem – ma ona mieć po trzy pasy w obydwu kierunkach do końca 2019 roku[77]. Prace nad poszerzaniem jezdni zakończono w grudniu 2019 roku, 20 grudnia oddano do użytku nowe pasy ruchu[78].
Pozostałości budowy wcześniejszej infrastruktury na trasie A2
Odcinek od zachodniej granicy państwa do węzła Poznań Krzesiny został zrealizowany w zasadzie po śladzie autostrady budowanej w czasie wojny przez Niemców. Jedyne korekty dotyczą okolic Jeziora Łagowskiego, gdzie na odcinku ok. 13 km droga została przesunięta o ok. 2 km na południe w celu ochrony walorów przyrodniczych jeziora; autostrada przeplata się w związku z tym z równoległą drogą 92, której przebieg wymagał drobnej korekty przy dojściu do wiaduktu autostradowego. Druga zmiana wystąpiła w sąsiedztwie wsi Żegowo i Jeziora Niepruszewskiego, gdzie na odcinku ok. 9 km autostrada została przesunięta o ok. 300 m w kierunku północnym[79].
Skrzyżowanie z linią kolejową do Wrocławia w Luboniu było projektowane w latach 30. w formie wiaduktu nad torami (jak większość skrzyżowań ówcześnie budowanych autostrad z koleją). Zostały wykonane fundamenty wiaduktu, które podczas realizacji w latach 2001–2003 zostały rozebrane, natomiast autostrada została poprowadzona w wykopie, a torowisko na wiadukcie.[potrzebny przypis]
W latach 80. podczas budowy Olimpijki wykonano filary do wiaduktu przyszłej autostrady nad przyszłym etapem budowy Centralnej Magistrali Kolejowej. Podczas budowy w latach 2010–2012 zburzono te filary. Następnie zbudowano w tym samym miejscu wiadukt, któremu nadano oznaczenie WA-287[80].
↑Płatny odcinek Świecko – Modła należący do Autostrady Wielkopolskiej oraz bezpłatny dla pojazdów lekkich odcinek Modła – Konotopa zarządzany przez GDDKiA
↑Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2023 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie autostrad płatnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1526)
↑Zarządzenie nr 6 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 9 maja 2000 r. w sprawie nowych numerów dróg krajowych (wykaz dróg w archiwumRzeczpospolitej).
↑Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16).
↑Orientacyjny przebieg zamieszczony w: Polska: Mapa samochodowa 1:700 000, wyd. II Zmienione i poprawione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997–1998, ISBN 83-904373-3-3. Brak numerów stron w książce
↑Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XIV, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2005–2006, ISBN 83-904373-7-6. Brak numerów stron w książce