Święty
Uriel Archanioł

Archanioł
Rzeźba archanioła Uriela
Czczony przez	judaizm, Kościół anglikański, Katolickie Kościoły wschodnie, Kościoły orientalne
Wspomnienie	29 września (zachodni), 8 listopada (wschodni)
Atrybuty	książka, zwój, płonący miecz, dysk słońca, ogień w dłoni
Patron	misjonarze, pisarze, naukowcy, poezja, sztuka, środowisko naturalne, ekolodzy, bierzmowanie, piątek
Multimedia w Wikimedia Commons

Uriel (hebr. ‏אוּרִיאֵל‎, Fanuel^[1] – „ogień Boży” lub „światło Boga”^[2]) – w tradycji żydowskiej i w niektórych wierzeniach chrześcijańskich jeden z siedmiu archaniołów. Jest dobrze znany w tradycji prawosławnej i w katolicyzmie ludowym. W Kościele anglikańskim jest uznawany za czwartego archanioła, czasem za świętego^[3]. Jest dobrze znany w europejskiej średniowiecznej literaturze ezoterycznej.

Jako anioł światłości oświeca umysły ludzi. Jako anioł boskiego ognia rozpala serca tych, którzy zwracają się do niego z miłością do Boga. Niszczy wszystko to, co w sercu nieczyste i grzeszne. Uważany jest za opiekuna wszystkich, którzy pracują na rzecz szerzenia wiary (np. misjonarzy) i ludzi, którzy poświęcili się nauce (pisarze, poeci, naukowcy)^[2]. Pomaga wszystkim ludziom w pokonaniu trudnych etapów, daje duchową i ziemską łaskę, przynosi wewnętrzny spokój i harmonię. Ma za zadanie ochraniać Ziemię i dbać o środowisko naturalne, jest więc patronem ekologów^[4]. Uriel jest mecenasem sztuki^[5][6].

Jest przedstawiany z mieczem uniesionym do góry i trzymanym w prawej ręce przy piersi oraz z ogniem w lewej ręce zwróconej w dół^[2]. Pojawia się też z księgą lub zwojem, symbolami mądrości^[4].

Jego kolorem jest głęboka czerwień. Inne źródła przypisują mu kolor żółty lub złoty. Opiekuje się piątkiem^[4].

Jego imię nie występuje w Piśmie Świętym. Znane jest tylko z pism apokryficznych^[7]. Może przyjmować różne brzmienie: Usiel, Uzziel, Oriel, Auriel, Suriel, Urian i Uryan^[3].

W etiopskiej Księdze Henocha to archanioł „sprawujący władzę nad gromem i trwogą”^[4]. Prorok Ezdrasz zadaje Bogu wiele pytań, a Uriel, wysłany przez Boga, poucza proroka^[8]. Uriel jest archaniołem grzmotu i trzęsienia ziemi^[1]. To jego Bóg posłał, aby ostrzegł Noe go przed zbliżającym się potopem (Księga Henocha 10, 1–3)^[9]. W rozdziale IX księgi wymieniono z imienia czterech aniołów (Michał, Uriel, Raphael i Gabriel). Niektóre wersje podają piątego anioła (Suryal lub Suriel). Rozdział XX wymienia imiona i funkcje siedmiu aniołów^[10]. Według Objawienia Ezdrasza aniołami, którzy będą rządzić na końcu świata, są Michał, Gabriel, Uriel, Rafael, Gabuthelon, Beburos, Zebuleon, Aker i Arphugitonos. Ostatnich pięciu pojawia się tylko w tym źródle^[8]. W księdze Uriel to „jeden ze świętych aniołów, który jest nad światem i nad Tartarem”. Księga Obserwatorów podaje, że Uriel, Rafael i Gabriel byli obecni przed Bogiem, aby świadczyć w imieniu ludzkości^[10].

W Czwartej Księdze Ezdrasza (IV Ezd 4, 1) Uriel to archanioł zbawienia oraz światłości^[9].

Według Ewangelii Bartłomieja Uriel został stworzony jako piąty archanioł, po Satanaelu, Michale, Gabrielu i Rafale. W Apokalipsie Eliasza Uriel jest jednym z dwóch Archaniołów (drugim jest Michał), który w Dniu Sądu Ostatecznego zaprowadzą do raju naznaczonych pieczęcią Chrystusa^[9].

W Życiu Adama i Ewy Uriel jest aniołem skruchy, jednym z „cherubów” strzegących bram raju (Rdz 3)^[9].

W apokryfie „Modlitwa Józefa” Jakub mówi: Kiedy szedłem z Mezopotamii syryjskiej, Uriel, anioł Boży, stanął na mojej drodze i rzekł: Zstąpiłem na ziemię, aby zamieszkać wśród ludzi, i teraz zowią mnie Jakubem. Niektórzy interpretują ten fragment tak, że Uriel „wstąpił” w Jakuba w czasie walki w Penuel, ale temu przeczy relacja z Księgi Rodzaju^[9].

W chrześcijańskich ewangeliach apokryficznych Uriel uratował Jana Chrzciciela przed masakrą niewinnych zarządzoną przez króla Heroda. Archanioł niósł Jana i jego matkę, św. Elżbietę, by dołączyli do Świętej Rodziny po ich ucieczce do Egiptu^[11]. Spotkanie Jezusa i Jana Chrzciciela w towarzystwie Maryi i Uriela^[12] (według innych opracowań Gabriela^[13]) przedstawił Leonardo da Vinci na obrazie „Madonna w grocie”^[11][14].

W Apokalipsie Piotra pojawia się jako anioł pokuty, który jest przedstawiany jako bezlitosna postać^[15].

Uriel występuje w spisie chórów anielskich kilkukrotnie jako: Sarim – „Anielscy książęta”/Anioł otchłani/archanioł zbawienia/cherubin; regent Słońca; nadzorca Tartaru. „aniołem ustanowionym nad światem i Tartarem”^[1].

We współczesnej angelologii Uriel jest identyfikowany jako serafin, cherubin, regent słońca, płomień Boży, anioł boskiej obecności, przewodniczący Tartaru (piekła), archanioł zbawienia. W późniejszych pismach utożsamiany z Fanuelem^[5].

W Starym Testamencie (Iz 29, 1) występuje słowo Uriel (Ariel), jednak nie można jednoznacznie utożsamić go z imieniem anioła bez użycia źródeł pozabiblijnych^[16].

Na początku rozdziału 29 Księgi Izajasza (wersety 1–10) pojawia się Ariel (Uriel). Według biblisty i demonologa z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Romana Zająca to na pewno nie jest imię anioła, a symboliczna nazwa Jerozolimy^[9]. Według wydawców Biblii Tysiąclecia jest to „symboliczna nazwa (por. Iz 1,26), którą Izajasz nadaje Jerozolimie (por. Iz 33,7). Hebr. słowo czytane: 1. Ariel znaczy lew Boży, tj. miasto wzmocnione pomocą Boga; 2. Uriel, ołtarz Boży, ognisko Boże, z powodu ołtarza w Świątyni”^[17]. Prawdopodobnie esseńczycy z Kumran zmienili dawną nazwę Uruszalimmu, miasta Jebusytów, które oznaczało „stworzenie Szalima”, na Uruel („stworzenie Ela”). Szalim (Szalem) to bóg kananejski, El jest ogólnym określeniem Boga Izraela^[9].

W Nowym Testamencie imię Uriel nie występuje^[16].

Według legend żydowskich Uriel był jednym z aniołów, który pomógł pogrzebać Adama i Abla. To ten archanioł walczył z Jakubem w Penuel. Uriel pogromił wojska Sennacheryba (2 Krl 19, 35; 2 Mch 15, 22). W tradycji żydowskiej Uriel wysuszył Morze Czerwone, aby Izraelici mogli przez nie przejść. Ukazał się rodzicom Samsona, by zapowiedzieć jego narodziny i to, że ocali Izrael przed Filistynami. Jednak wszystkie te czyny tradycja przypisuje również innym aniołom^[9].

W Midraszu Haggada Szemot Uriel ukarał Mojżesza za zaniedbanie obowiązku obrzezania jego syna Gerszona. Według kabalistycznej „Księgi Zohar” zrobił to archanioł Gabriel. W „Księdze Sybilli” Uriel to „jeden z nieśmiertelnych aniołów wiekuistego Boga”, którzy w Dniu Ostatecznym rozbiją wrota Hadesu i „wyprowadzą stamtąd (...) dusze starodawnych Tytanów i gigantów oraz wszystkich, których pochłonął potop (...), a następnie zawiodą je przed Tron Boży (...) na sąd”^[9].

Zdaniem Louisa Ginzberga określenie „Książę Światłości” z kumrańskiej „Reguły Zrzeszenia” odnosi się jedynie do Uriela^[9].

Niektóre teksty podają, że Uriel był aniołem, który wprowadził Ezdrasza w arkana wiedzy niebiańskiej. Poza tym tłumaczył proroctwa i wyprowadził Abrahama z Ur^[9]. Sprawdził drzwi domów w Egipcie pod kątem tego, czy są pokropione krwią baranka, by oznaczonych nie niszczyć^[16].

W średniowiecznym mistycyzmie żydowskim Uriel był przedstawiany jako źródło upału w zimie, jako anioł niedzieli, pierwszego dnia tygodnia^[1]. Określano go mianem anioł września oraz stróża urodzonych w tym miesiącu^[9].

Uriel jest wymieniony jako anioł czterech wiatrów w średniowiecznej żydowskiej Księdze Anioła Raziela (pojawia się jako Usiel lub Uzziel)^[18].

Później jego imię kojarzono głównie ze światłem, ponieważ oświecił Ezdrasza. Kolejni pisarze utożsamiali go z Rafaelem, odkrywcą tajemnic^[1], a imię Uriela nanoszono na amulety mające „oświecać” duszę podczas zgłębiania Tory^[9]. Uriel jest wymieniony w magicznych papirusach i zaklęciach babilońskich. Według francuskiego rabina z XIII wieku dziesięciokrotne powtórzenie imienia Uriela jednym tchem rano przynosi szczęście na cały dzień^[1].

W tradycji późnego judaizmu Uriel zajął miejsce Fanuela jako jeden z czterech aniołów obecności^[9].

W kabale Uriel sprowadził na ziemię alchemię i dał ludziom kabałę (według innych źródeł zrobił to Metatron). W „Księgi Zohar” Uriel to dowódca drugiej chorągwi wojsk niebiańskich, jeden z czterech aniołów stojących przy Tronie Chwały^[9].

W Talmudzie za pośrednictwem Uriela „ludzie dostąpili poznania Boga”^[9].

Współcześnie Żydzi przed snem odmawiają modlitwę, w której pojawia się fragment: Winni Pana, Boga Izraela, niech Michał stanie po mojej prawicy, Gabriel po lewicy, Uriel przede mną, Rafael za mną, a ponad głową przebywa obecność Boga^[4].

Pomimo popularności, jaką się cieszył (przedstawiano go na wielu średniowiecznych witrażach), Uriel był jednym z aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez papieża Zachariasza podczas synodu w Rzymie w 745 (ten sam los spotkał m.in. Raguela i Tubuela)^[4]. Postanowienie powtórzono podczas synodu w 789^[9].

Uriela przedstawiono na bizantyjskim fresku w kościele San Angelo Carmelitano w Palermo wraz z pozostałymi sześcioma archaniołami^[19]. Przy przedstawieniu Uriela znajdowały się słowa fortis socius, czyli silny towarzysz^[20]. Odkrycie doprowadziło do rozkwitu kultu siedmiu archaniołów w zachodnim Kościele. W 1698 dekret Kongregacji do spraw Świętych Obrzędów ograniczył kult archaniołów, w tym Uriela^[21]. Za namową władz kościelnych jego przedstawienia, podobnie jak innych archaniołów, zostały zamalowane^[22].

W XV wieku mnich Amadeusz z Portugalii (zm. 1482) opisał siedmiu archaniołów, z których jednego nazwał Urielem^[23][24]. W 1516 Antonio Lo Duce, sycylijskiemu kapłanowi, miał objawić się archanioł Uriel, który nakazał wybudować kościół na terenie Term Dioklecjana w Rzymie. Świątynię na polecenie Piusa IV zaprojektował Michał Anioł. Dziś to bazylika Matki Bożej Anielskiej i Męczenników^[16].

Pod wezwaniem św. Uriela został zbudowany kościół w Ostrowcu Świętokrzyskim fundacji Janusza Ostrogskiego (1614). W świątyni znajdował się ołtarz z obrazem archanioła. Obiekt uległ zniszczeniu prawdopodobnie podczas najazdu Szwedów. Kiedy w 1672 odbudowano kościół, otrzymał nowe wezwanie – św. Michała Archanioła^[25]. Na fresku autorstwa Michaela Willmanna na sklepieniu prezbiterium kościoła p.w. św. Józefa w Krzeszowie przedstawiono go z kociołkiem, z którego jarzą się płomienie^[26].

Wiele katolickich przedstawień Uriela przetrwało na terenie Wielkiej Brytanii i mieści się w świątyniach przejętych przez Kościół anglikański.

• 
  Uszkodzony fresk archanioła Uriela w Hypogeum San Biagio, Castellammare di Stabia, V–IX wiek
• 
  Fresk z IX wieku w krypcie Ofiarowania w opactwie San Vincenzo al Volturno w Castel San Vincenzo. Poniżej Maryi Chrystus otoczony czterema Archaniołami (Uriel prawdopodobnie pierwszy z lewej)
• 
  Mozaika z Urielem, Włochy
• 
  Bizantyjska mozaika w katedrze w Cefalù, Uriel pierwszy z prawej, 1148
• 
  Archaniołowie Rafał i Uriel na fasadzie Opactwa Westminsterskiego
• 
  Rzeźba Uriela na fasadzie katedry w Lichfield
• 
  Uriel i Ezdrasz na średniowiecznym witrażu w kościele św. Michała i Aniołów w Kingsland
• 
  Uriel na XV-wiecznym witrażu w kościele św. Mikołaja w Blakeney
• 
  Uriel na średniowiecznym witrażu w katedrze w Chester jako regent słońca
• 
  Rzeźba Uriela w kościele Santa Maria Assunta dei Gesuiti w Wenecji
• 
  Uriel na obrazie na emporze w kościele farnym w Mattsies, dzielnicy miasta Tussenhausen, około 1680
• 
  Fresk Uriela autorstwa Johanna Georga Unruhe (1780) w kościele św. Michała w Untergriesbach
• 
  Witraż w katedrze de Puebla w Meksyku
• 
  Rzeźba Uriela z mieczem stworzona w 1715 przez rzeźbiarza Georga Andreasa Dietricha w Wallfahrtskirche Mariä Himmelfahrt w Halfing
• 
  Fresk w kościele Maria Himmelfahrt w Weilheim in Oberbayern
• 
  Rzeźba Uriela w kościele Maria Himmelfahrt w Weilheim in Oberbayern
• 
  Tablica fundacyjna klasztoru w Wald z czterema Archaniołami (Uriel pierwszy z prawej), XVII wiek
• 
  Witraż z Urielem w kościele św. Antoniego Padewskiego w Dayton
• 
  Płaskorzeźba Uriela w kościele św. Michała w Kollam
• 
  Rzeźba Uriela w ołtarzu w kościele św. Michała w Manili
• 
  Rzeźba Uriela w Naic w prowincji Cavite na Filipinach
• 
  Rzeźba w San Jose del Monte na Filipinach

Jest wspominany wraz z innymi archaniołami i aniołami podczas święta Soboru Archanioła Michała i innych bezcielesnych mocy 8 listopada (21 listopada według kalendarza gregoriańskiego). Jest uważany za patrona sztuki i nauki^[6].

Jego wizerunek zachował się m.in. w cerkwi św. Mikołaja Cudotwórcy w Michałowie^[27].

• 
  Ikona autorstwa Marka Czekańskiego
• 
  Ikona archanioła Uriela
• 
  Archanioł Uriel na fresku autorstwa Dionizego, monaster Narodzenia Matki Bożej i św. Pafnucego w Borowsku
• 
  Fresk z Urielem
• 
  Mozaika w Osios Lukas
• 
  Ikona w Soborze Zwiastowania w Moskwie
• 
  Uriel na bizantyjskiej ikonie w ołtarzu bazyliki św. Marka w Wenecji
• 
  Mozaika z XIV wieku

Anglikanie czczą archanioła Uriela^[11]. Jest uznawany za patrona sakramentu bierzmowania^[28].

W niektórych kościołach episkopalnych Uriel jest uważany za strażnika piękna i światła oraz regenta słońca i konstelacji. W ikonografii występuje z kolumną jońską w prawej ręce. Symbolizuje ona doskonałość estetyczną i piękno stworzone przez człowieka. W lewej ręce ma laskę zwieńczoną słońcem^[28].

W anglikańskich kalendarzach liturgicznych jest czczony w święto Archaniołów^[29].

W Sea Girt w stanie New Jersey w USA znajduje się kościół św. Uriela Archanioła^[30].

Motto Uniwersytetu Oksfordzkiego, Dominus illuminatio mea („Pan jest moim światłem”), to łacińskie tłumaczenie imienia Uriela^[31]. Słowa te pochodzą z Księgi Psalmów (Ps 27, 1)^[32].

• 
  Witraż z Urielem w kościele św. Jana w Warminster, 1888
• 
  Uriel na witrażu w kościele Wszystkich Świętych w Stamford (Lincolnshire)
• 
  Uriel na witrażu w kościele św. Jerzego w Belfaście, lata 60. XIX wieku
• 
  Uriel na witrażu w kościele pw. NMP w Lynton
• 
  Mozaika Uriela w kościele św. Wawrzyńca w Effingham
• 
  Witraż Uriela w kościele św. Jakuba w Ewhurst Green
• 
  Witraż Uriela w kościele św. Michała w Tenterden
• 
  Witraż z Urielem w kościele św. Michała i Wszystkich Aniołów w Brighton, 1862
• 
  Uriel na witrażu z 1906 w katedrze w Worcesterze
• 
  Uriel na witrażu w katedrze kanterberyjskiej
• 
  Witraż z Urielem w kościele św. Marcina w Bull Ring w Birmingham
• 
  Witraż z Urielem w kościele Hull Minster w Kingston upon Hull
• 
  Uriel na witrażu w kościele św. Jakuba w Grimsby
• 
  Uriel na witrażu w kościele św. Michała Archanioła w Halam
• 
  Witraż w katedrze w Lincoln
• 
  Uriel na witrażu z 1892 w Beverley Minster w Beverley
• 
  Uriel na witrażu w kościele św. Andrzeja w Chippenham
• 
  Uriel na witrażu w katedrze w Liverpoolu
• 
  Witraż w kościele w Newent
• 
  Płaskorzeźba Uriela (około 1891) na alabastrowym lektorium w kościele św. Michała i Wszystkich Aniołów w Hughenden Valley
• 
  Uriel na witrażu z kościoła episkopalnego św. Michała na Manhattanie w Nowym Jorku
• 
  Saint Uriel, Interpreter of Prophecies, jeden z paneli na kościele św. Michała i Wszystkich Aniołów, Howick
• 
  XIX-wieczny witraż przedstawiający Uriela autorstwa Forda Madoxa Browna, kościół Świętej Trójcy, Tansley
• 
  Fragment neoromańskiego portalu w Mill Hill Chapel w Leeds: Uriel w Edenie
• 
  Witraże czterech Archaniołów w kościele w Hampton, Uriel w górnym prawym rogu

• 
  Płaskorzeźba Uriela w kościele św. Marcina w Seelze
• 
  Archaniołowie Michał i Uriel (po prawej) przy ołtarzu głównym w kościele Najświętszego Zbawiciela w Kopenhadze
• 
  Uriel na witrażu w kaplicy św. Korneliusza na Governors Island w Nowym Jorku
• 
  Rzeźba Uriela na szczycie wieży kościoła kongregacjonistycznego w Detroit
• 
  Projekt witraża z przedstawieniem Uriela do protestanckiej kaplicy w Marine Corps Base Camp Lejeune, około 1948
• 
  Witraż z Urielem w Mainside Protestant Chapel

Chrześcijanie z Etiopii i Erytrei czczą Uriela 11 lipca^[11]. W homilii etiopskiej Uriel jest przedstawiany jako jeden z wielkich archaniołów i jako angelus interpres, który interpretował proroctwa Enochowi i Ezdraszowi, będąc pomocnikiem obu^[33]. W czasie ukrzyżowania Jezusa Uriel zanurzył swoje skrzydło we krwi i wodzie wypływającej z boku Chrystusa i napełnił nią kielich. Niosąc kielich, on i archanioł Michał pokropili całą Etiopię. W każdym miejscu, gdzie spadła kropla krwi, zbudowano kościół. W etiopskiej ikonografii Uriel jest często przedstawiany z kielichem wypełnionym krwią Chrystusa^[34][35].

• 
  Uriel w kościele koptyjskim w Kairze, XIII wiek
• 
  Ilustracja z koptyjskiej Homilii o Archaniele Urielu z podpisem w języku amharskim

W pierwszej połowie XI wieku bułgarscy wyznawcy dualistycznej herezji bogomilizmu, żyjący w księstwie Ahtum w dzisiejszym Banacie, czcili Uriela. Zaświadczył o tym katolicki biskup regionu, Gerard z Csanád, który objął urząd po 1028^[36].

W XV wieku Uriel został przywołany podczas małego egzorcyzmu opisanego przez Roberta Ambelaina w arabskiej astrologii (jednak bez wskazania daty, miejsca pochodzenia i innych danych: Conjuro te diabolo per sanctum Michaelem, sanctum Gabrielem, sanctum Raphaelem, sanctum Urielem^[16].

W literaturze apokryficznej i okultystycznej Uriela utożsamiano z Arielem, Nurielem, Urjanem, Jeremielem, Razjelem, Wretilem, Surielem, Puruelem, Fanuelem, Jehoelem, Izrafelem oraz aniołem Jakubem-Izraelem^[9][5].

Alchemik John Dee utrzymywał, że Uriel podarował mu „cudowne zwierciadło”^[9].

W hermetycznej kabale imię Uriela jest zapisywane jako Auriel. Uważany jest za archanioła Północy i żywiołu Ziemi^[37]. Zgodnie z nauczaniem współczesnego hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku Uriel jest archaniołem Północy i Ziemi. Jest związany ze środowiskiem naturalnym. W ikonografii jest przedstawiany trzymający łodygi dojrzałej pszenicy. Jest ubrany w szaty cytrynowe, rdzawe, oliwkowe i czarne^[38].

We współczesnym eseńskim ruchu ezoterycznym Ouriel jest uważany za archanioła lata i żywiołu ognia^[39].

John Milton pisał o Urielu w Paradise Lost. Służy tam jako oczy Boga^[40]. Milton opisał Uriela jako archanioła, jednego z tych siedmiu, co najbliżej tronu Bożego stoją oraz jako regenta Słońca, którego w Niebiosach Najprzenikliwszym (...) nazwano z duchów (III, 802–804, 853–855)^[5][41]. W Hierarchy of Blessed Angels Thomasa Heywooda (1635) Uriel jest opisany jako anioł ziemi. Lista Heywooda obejmuje aniołów czterech wiatrów: Uriela (południe), Michała (wschód), Rafaela (zachód; służył również południu wraz z Urielem) i Gabriela (północ)^[42].

W wierszu The Golden Legend Henry’ego Wadswortha Longfellowa (1851) Uriel jest jednym z aniołów siedmiu planet jako opiekun Marsa^[43]. Jako opiekun tej planety pojawia się w A Theological Discourse of Angels Benjamina Camfielda (1678)^[44].

W The State of Innocence Dryden przedstawił Uriela zstępującego z nieba na rydwanie ciągniętym przez białe konie. Jak przypuszcza Anscar Vonier, Uriel „jest duchem, który stał u bram raju utraconego z mieczem ognistym w dłoni”^[5].

W Diable kulawym Alaina-René Lesage’a Uriel to imię upadłego anioła^[9]. Ralph Waldo Emerson napisał wiersz o Urielu, opisując go jako młodego boga w raju^[3][40].

Uriel pojawia się w książkach Deana Koontza i Clive’a Barkera, serialu telewizyjnym „Supernatural”, serii gier wideo „Darsiders”, w komiksach manga i grach fabularnych^[3][40].

Uriel pojawia się również w malarstwie świeckim i na cmentarzach. Imię archanioła nosi instytucja edukacyjna Saint Uriel Education^[45].

• 
  Uriel na obrazie przypisywanym Bartolomé Románowi (1596–1647)
• 
  Giovanni Francesco Romanelli, Archanioł Uriel i Smok, rycina z 1637
• 
  Obraz nieznanego autora z 1645
• 
  Archanioł Uriel, anonimowy mistrz w Calamarca w Boliwii, około 1750
• 
  Washington Allston, Uriel Standing in the Sun, 1817
• 
  John Duncan, Archangel Uriel, około 1919
• 
  Obraz autorstwa Henry’ego Olivera Walkera w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie
• 
  Johann Heinrich Füssli, Uriel obserwuje Lucyfera spadającego na ziemię, 1802
• 
  Witraż projektu Williama Burgesa (1827–1881) w zamku Coch, Uriel po lewej ze słońcem
• 
  Rzeźba Uriela na cmentarzu w Paysandú
• 
  Uriel na fasadzie katolickiego żeńskiego Mundelein College (Uniwersytet Loyola w Chicago)