Aleksander Piech (rzemieślnik)

Aleksander Piech
Ilustracja
Aleksander Piech (1912)
Data urodzenia

13 stycznia 1851

Data śmierci

13 maja 1932

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

brązownik

Narodowość

polska

Małżeństwo

Michalina z d. Chmielowska (I),
Józefa z d. Stupnicka (II)

Dzieci

Mieczysław, Jadwiga, Aleksandra, Kazimierz, Tadeusz

Krewni i powinowaci

Marian Szajna (zięć)

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Piech (ur. 13 stycznia 1851, zm. 13 maja 1932) – polski rzemieślnik, mistrz brązownictwa, działacz społeczny i polityczny.

Ogłoszenie prasowe Aleksandra Piecha w „Gazecie Sanockiej” z 1904, zawierające zdobyte medale
Ogłoszenie prasowe Aleksandra Piecha w „Tygodniku Ziemi Sanockiej” z 1910
Grobowiec rodzin Piech i Szajna

Praca zawodowa

Urodził się 13 stycznia 1851. Uczył się w czteroletniej szkole ludowej w Sanoku. Następnie odbył praktykę rzemieślniczą u brązownika J. Chmielewskiego, po czym z ramienia Cechu Wielkiego w Sanoku został skierowany do nauki zawodu w Wiedniu, którą prowadził przez cztery lata w dziedzinie brązownictwa. Po powrocie do Sanoka założył własny zakład brązowniczy w 1874. Prowadził wytwórnię naczyń kościelnych i cerkiewnych[1][2][3][4]. pod nazwą „Pracownia Paramentów Kościelnych i Cerkiewnych”. Wytwarzał w niej lichtarze, monstrancje, świeczniki, lampy, krzyże, berła, kielichy[5], relikwiarze oraz sprzęt. Zakład mieścił się w domu rodzinnym przy ulicy Tadeusza Kościuszki 96[6][7]. Swoje dzieła prezentował na Powszechnych Wystawach Krajowych w 1877 (Lwów[8]), 1887 (Kraków – brązowy medal[9]), 1888 (Kraków) i w 1894 (Lwów[1]), na wystawie zorganizowanej przez oddział Ligi Pomocy Przemysłowej w Sanoku w 1907[10]. Zdobył medal zasługi podczas Wystawy Krajowej Rolniczej i Przemysłowej we Lwowie w 1877 za wykonane sprzęty kościelne[11] oraz uzyskał II nagrodę w kategorii brązownictwa podczas konkursu rękodzielniczego w Krakowie w maju 1889 za wykonane lampy[12]. Podczas Wystawy Krajowej w 1894 został nagrodzony po raz ósmy z rzędu srebrnym medalem[1]. Wówczas na wyroby Piecha zwrócił uwagę i docenił je cesarz Franciszek Józef I, któremu brązownik został osobiście przedstawiony[1]. Na początku 1904, z okazji 30-lecia swojej pracy zawodowej A. Piech przekazał dla kościoła parafialnego w Sanoku dar w postaci lampy z brązu[13]. Ponadto był autorem złocenia kul pod krzyżem na wieży tejże świątyni wykonanej w tym roku[14]. Jego wyroby trafiały do świątyń w Sanoku oraz w innych miejscowościach, np. w 1894 do Kochawiny i Chicago[1]. Nieliczne zachowane dzieła wytworzone przez A. Piecha znajdują się w kościołach farnym pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku[15] i ojców franciszkanów w Sanoku oraz w tamtejszym Muzeum Historycznym.

Aleksander Piech udzielał się w sferze rzemieślniczo-przemysłowej w Sanoku. Pod koniec XIX wieku był przewodniczącym Stowarzyszenia Przemysłowego w Sanoku[16]. Sprawował stanowisko cechmistrza w Cechu Wielkim w Sanoku. Był przełożonym korporacji rzemieślniczej w Sanoku[13], pełnił funkcję starszego w stowarzyszeniu Towarzystwo Rękodzielniczo-Przemysłowe w Sanoku[17]. W kwietniu 1902 bez powodzenia kandydował do Izby Handlowej i Przemysłowej we Lwowie w okręgu V kategorii III przemysłu[18]. Został członkiem zarządu założonego 24 kwietnia 1904 oddziału Towarzystwa Pomocy Przemysłowej w Sanoku[19][20]. Przed 1914 jako delegat gminy miasta Sanoka zasiadał w wydziale szkolnym Przemysłowej Szkoły Uzupełniającej w Sanoku-Posadzie Olchowskiej[21][22].

Inna działalność

Zaangażował się także w działalność polityczną. Był działaczem ludowym[23][24], aktywistą Stronnictwa Ludowego[25]. Pełnił funkcję prezesa komitetu wzgl. zarządu powiatowego SL w Sanoku[26][27]. W 1896 był przewodniczącym powiatowego komitetu wyborczego w Sanoku przed wyborami z mniejszej kurii VII kadencji Sejmu Krajowego Galicji[28][29]. W 1897 otrzymał propozycję od miejskiego komitetu przedwyborczego w Tarnowie do kandydowania do austriackiej Rady Państwa IX kadencji z V kurii w tamtejszym okręgu, zaś w tym czasie był już zgłoszony jako kandydat SL z IV okręgu w Sanoku[30] do wyborów zaplanowanych na 16 marca 1897[31], jednak ostatecznie jego kandydatura – mimo wcześniejszego zatwierdzenia przez radę naczelną SL – dzień przed głosowaniem została wycofana przez sekretarza tejże rady Jana Stapińskiego na rzecz Grzegorza Milana[32].

Dwa lata później, w trakcie tej samej IX kadencji Rady Państwa, po śmierci posła Józefa Wiktora, po zgłoszeniu przez radę mężów zaufania SL do wyborów uzupełniających w IV kurii Brzozów-Sanok-Lesko kandydatury Karola Lewakowskiego w dniu 4 czerwca 1899 i wobec stanowczej odmowy startu tegoż (nie wyraził na to formalnej zgody wcześniej), dwa dni przed wyborami został zgłoszony przez SL Aleksander Piech, jednak z powodu braku czasu potrzebnego do przeprowadzenia agitacji decyzja okazała się nieskuteczna i wyborach 7 czerwca 1899 mandat przypadł kandydatowi obozu stańczyków, Janowi Potockiemu[33][34]. W grudniu 1896 został członkiem w wyborach do Rady c. k. powiatu sanockiego, wybrany z grupy gmin wiejskich[35] i pełnił mandat sprawując funkcję członka wydziału[36][37][38][39][40][41]. Jako delegat rady powiatowej zasiadał w Radzie Szkolnej Okręgowej w Sanoku od około 1897[42][43][44][45][46][47][48]. Pełnił mandat radnego i asesora rady gminy Posada Sanocka[49], po włączeniu gminy do Sanoka w 1910 był członkiem rady przybocznej[50][51], w 1910 wybrany w wyborach do rady miejskiej w Sanoku[52][53]. Podczas I wojny światowej po tym jak zakończyła się okupacja rosyjska Sanoka i wojska nieprzyjaciela opuściły miasto 11 maja 1915 został mianowany wiceburmistrzem miasta[54]. Był radnym pierwszej po wojnie kadencji rady miejskiej od 1919[55], w okresie II Rzeczypospolitej był ławnikiem rady[56].

Aleksander Piech był aktywny społecznie. 10 kwietnia 1887 został wybrany członkiem wydziału oddziału Towarzystwa „Rodzina” w Sanoku[57]. Należał do ochotniczej straży pożarnej w Sanoku. Pełnił funkcję komendanta drugiego oddziału sanockiej straży[58]. W 1899 został odznaczony ustanowioną w 1896 honorową odznaką Krajowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicji za nieprzerwaną, walką i wierną służbę przez 25 lat[59], a w 1904 tym samym odznaczeniem za 30 lat służby i w tym czasie wszedł w skład komitetu organizującego galicyjski XI. Krajowy Zjazd Strażacki w Sanoku[60][61]. W Posadzie Sanockiej założył oddział Czytelni Ludowej, która była prowadzona przez kółko rolnicze[62]. Był także inicjatorem powstania Czytelni Mieszczańskiej w Sanoku[63] (działającej w budynku Ramerówka), której został wiceprezesem w listopadzie 1894[64] i członkiem wydziału w styczniu 1896[65]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[66] (1906, 1912, 1920, 1921, 1922)[67]; pełnił funkcje członka i zastępcy członka sądu honorowego[68][69]. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[70][71]. Został członkiem wydziału Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku[72][73][74][75][76]. Wszedł w skład komitetu założycielskiego Bursy Włościańskiej im. Tadeusza Kościuszki dla dzieci chłopskich uczących się w szkołach ludowych, powstałej w ramach Okręgu TSL w Sanoku[77][78][79]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku został wybrany zastępcą sędziego przysięgłego w 1904[80] i przysięgłym głównym w 1910[81], ponownie zastępcą sędziego przysięgłego na rok 1914[82]. W 1904 został wybrany członkiem wydziału[83], a w 1906, 1907, 1911, 1912 był wybierany wiceprezesem wydziału Towarzystwa Rękodzielników i Przemysłowców „Rodzina” w Sanoku[74][84][85][86]. Był współzałożycielem, członkiem wydziału od 1896, wiceprezesem, a w 1907 został wybrany prezesem wydziału Czytelni Chrześcijańskiej „Ogniwo” w Sanoku[87][88][89][90][91]. W 1904 został wybrany do wydziału kasy chorych w Sanoku[92], od 1904 był przewodniczącym zarządu powiatowej kasy chorych w Sanoku[93][94][95]. Był działaczem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[96], w 1906 wybrany wydziałowym[97], w 1912 zastępcą wydziałowego[98]. Został sekretarzem i przewodniczącym rady nadzorczej założonej 21 lipca 1907 w Sanoku Kasy Raiffeisena[99]. Był działaczem Towarzystwa Pszczelniczo-Ogrodniczego w Sanoku, w którym w 1907 został wybrany wydziałowym[100]. Był członkiem wydziału Kasy Oszczędności miasta Sanoka (1927)[101].

W latach 1904–1908 był redaktorem odpowiedzialnym pisma „Gazeta Sanocka”, a następnie po Wojciechu Ślączce objął funkcję wydawcy[102][103].

Życie prywatne

Był synem Juliana[104]. Zamieszkiwał w Posadzie Sanockiej pod numerem 96[105]. Jego pierwszą żoną od około 1873 była Michalina Maria z domu Chmielowska (zm. 7 sierpnia 1876)[106]. Jego drugą żoną była Józefa z domu Stupnicka (1852-1934)[107] (1852-1934, córka Aleksandra[104], krewna Antoniego Stupnickiego[108], działaczka Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Sanoku[109]). Jego dziećmi byli: Mieczysław (1877-1891[104][104], zmarł na ospę[110][111][112]), Jadwiga Stanisława (1881-1953, od 1900 żona Władysława Prus Ossowskiego[113]), Aleksandra[114][115] (ur. 1884[116], nauczycielka szkolna w Sanoku[117][118], żona Mariana Szajny[119]), Kazimierz (1893-1944, botanik, profesor, oficer), Tadeusz (1895-, bankowiec, oficer). Aleksander Piech zmarł 13 maja 1932[107]. Na początku XX wieku był opiekunem ówczesnego gimnazjalisty Józefa Premika[120]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 15 maja 1932[107][121].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Przemysł i rękodzieła sanoczan na Wyst. krajowej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Numer okazowy z 16 grudnia 1894. 
  2. ↑ Skorowidz przemysłowo-handlowy Królestwa Galicyi. Lwów: 1912, s. 434.
  3. ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 416.
  4. ↑ Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot, Sztuka Sanoka między Zachodem a Wschodem, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 949.
  5. ↑ IX. Rozmaitości. 3. Skradziony kielich. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 7–8, s. 119–120, lipiec-sierpień 1922. 
  6. ↑ Ogłoszenie. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Numer okazowy z 16 grudnia 1894. 
  7. ↑ Historyk Edward Zając podał, iż zakład Aleksandra Piecha mieścił się przy ulicy Jagiellońskiej pod obecnym numerem 38.
  8. ↑ Katalog krajowej wystawy rolniczej i przemysłowej (od 6 września do 4 października) we Lwowie 1877. Lwów: 1877, s. 129.
  9. ↑ Wystawa Krajowa we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 213 z 19 września 1887. 
  10. ↑ Wiec przemysłowy. „Gazeta Sanocka”, s. 1, nr 203 z 1 grudnia 1907. 
  11. ↑ Ogłoszenia. „Wystawa Krajowa Rolnicza i Przemysłowa”, s. 2, nr 24 z 8 października 1877. 
  12. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 5, nr 111 z 15 maja 1889. 
  13. ↑ a b Kronika. Dar do kościoła. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 2 z 10 stycznia 1904. 
  14. ↑ Po remoncie będzie ładniejsza. „Tygodnik Sanocki”. Nr 31 (299), s. 2, 1 sierpnia 1997. 
  15. ↑ Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 36, 38, 61. ISBN 83-905046-4-2.
  16. ↑ Kronika. Obchód jubileuszowy. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 19 z 11 sierpnia 1895. 
  17. ↑ Kronika. Konkurs. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 187 z 30 czerwca 1907. 
  18. ↑ Wybory do izby handlowej i przemysłowej. „Słowo Polskie”, s. 1, nr 187 z 19 kwietnia 1902. 
  19. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 135 z 29 lipca 1906. 
  20. ↑ Sprawozdanie z działalności „Ligi Pomocy Przemysłowej” za czas od 15 sierpnia 1908-do 31 grudnia 1909. t.j. za szósty rok istnienia. Lwów: 1910, s. 120.
  21. ↑ Władysław Sygnarski: XVIII. Sprawozdanie kierownika Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: 1913, s. 5.
  22. ↑ Władysław Sygnarski: Kronika Zakładu. Sprawozdanie Przemysłowej Szkoły Uzupełniającej w Sanoku za rok 1913/1914. Sanok: 1915, s. 6.
  23. ↑ Z ruchu ludowego w Sanockiem. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 76 z 13 września 1896. 
  24. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 471.
  25. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 359.
  26. ↑ Zaproszenie. „Gazeta Sanocka”, s. 1, nr 82 z 26 października 1896. 
  27. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Życie kulturalne, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 461.
  28. ↑ Z ruchu wyborczego. „Nowa Reforma”, s. 2, nr 52 z 5 marca 1897. 
  29. ↑ Kronika. Sanok. „Słowo Polskie”, s. 4, nr 251 z 27 października 1897. 
  30. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 101 z 7 marca 1897. 
  31. ↑ Odezwa. „Gazeta Sanocka”, s. 1, nr 102 z 14 marca 1897. 
  32. ↑ Kronika. Wybory z IV kurii. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 103 z 21 marca 1897. 
  33. ↑ Z tygodnia. „Głos Rzeszowski”, s. 1, nr 27 z 2 lipca 1899. 
  34. ↑ Jan Stapiński (oprac. Janusz Albin, Józef Ryszard Szaflik): Listy Jana Stapińskiego z lat 1895–1928. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1977, s. 74.
  35. ↑ Kronika, Wybory do Rady Powiat. z Sanoka. „Gazeta Sanocka”. Nr 90, s. 3, 20 grudnia 1896. 
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 330.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 330.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 330.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 330.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 352–353.
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 352–353.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 487.
  43. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 487.
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 487.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 487.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 521.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 521.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 521.
  49. ↑ Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 20–21, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  50. ↑ Ze spraw miejskich. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 2 z 8 maja 1910. 
  51. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 388.
  52. ↑ Po wyborach. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1–2, nr 34 z 18 grudnia 1910. 
  53. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 75. ISBN 83-909787-8-4.
  54. ↑ Karol Zaleski, Pamiętnik dr Karola Zaleskiego, (zespół 25, sygn. 13), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, s. 152, 179.
  55. ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 36, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  56. ↑ Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 517.
  57. ↑ Listy z kraju. „Kurjer Lwowski”. Nr 102, s. 1, 13 kwietnia 1887. 
  58. ↑ Kronika. Poświęcenie sztandaru. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, nr 20 z 11 września 1910. 
  59. ↑ Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem 1875–1900. Lwów: 1900, s. 99.
  60. ↑ XI. kraj. Zjazd strażacki w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 30, s. 3, 24 lipca 1904. 
  61. ↑ Krajowy Zjazd Strażacki. „Słowo Polskie”. Nr 353, s. 3, 28 lipca 1904. 
  62. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Życie kulturalne, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 452.
  63. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Życie kulturalne, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 456.
  64. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Numer okazowy z 16 grudnia 1894. 
  65. ↑ „Czytelnia Mieszczańska” (w pierwszym okresie istnienia). „Gazeta Sanocka”, s. 2–3, nr 43 z 26 stycznia 1896. 
  66. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-04-17].
  67. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 146, 149, 152. ISBN 978-83-939031-1-5.
  68. ↑ Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 10, 16, 25.
  69. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-04-17].
  70. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziesiątego roku jej istnienia tj. 1894 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 4 maja 1895. s. 9.
  71. ↑ Sprawozdanie z działalności „Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego” w Cieszynie za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907 – 22 rok istnienia. Cieszyn: 1907, s. 21.
  72. ↑ Z sanockiego koła T.S. L.. „Gazeta Sanocka”, s. 2–3, nr 63 z 12 marca 1905. 
  73. ↑ Sprawozdanie z czynności koła wydziału T.S. L. w Sanoku 1903/04. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 18 z 1 maja 1904. 
  74. ↑ a b Zgromadzenia. „Gazeta Sanocka”, s. 2, nr 114 z 4 marca 1906. 
  75. ↑ Walne zgromadzenie Koła Tow. Szkoły ludowej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 169 z 24 marca 1907. 
  76. ↑ Kronika. Koło T.S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 1 z 1 maja 1910. 
  77. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 457.
  78. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 193. ISBN 83-909787-0-9.
  79. ↑ Wykaz datków zebranych na gimnazyum polskie w Cieszynie. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 140, nr 12 z 1903. 
  80. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 8 z 21 lutego 1904. 
  81. ↑ Kronika. Lista przysięgłych. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 20 z 11 września 1910. 
  82. ↑ Lista sędziów przysięgłych. „Dziennik Urzędowy c.k. Starostwa i c.k. Rady szkolnej okręgowej w Sanoku”, s. 4, nr 8 z 15 kwietnia 1914. 
  83. ↑ Kronika. Z Towarz. „Rodzina”. „Gazeta Sanocka”. 20, s. 4, 15 maja 1904. 
  84. ↑ Z ruchu w towarzystwach. „Rodzina”. „Gazeta Sanocka”, s. 2, nr 175 z 5 maja 1907. 
  85. ↑ Kronika. Oddział Sanocki tow. „Rodzina”. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, nr 15 z 9 kwietnia 1911. 
  86. ↑ Tow. rękodzielników i przemysłowców „Rodzina”. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 16 z 21 kwietnia 1912. 
  87. ↑ Kronika. Czytelnia Chrześcijańska „Ogniwo” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 104 z 28 marca 1897. 
  88. ↑ Kronika. Czytelnia Chrześcijańska „Ogniwo” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 105 z 4 kwietnia 1897. 
  89. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 5 z 31 stycznia 1904. 
  90. ↑ Kronika. Ruch towarzyski w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 106 z 7 stycznia 1906. 
  91. ↑ Kronika. Ruch stowarzyszeń. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 163 z 10 lutego 1907. 
  92. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 38 z 18 września 1904. 
  93. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 45 z 6 listopada 1904. 
  94. ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 121 z 22 kwietnia 1906. 
  95. ↑ Sprawozdanie z 3-letniej działalności Powiat. Kasy Chorych w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 202 z 24 listopada 1907. 
  96. ↑ Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”, s. 67, 68, nr 7 z 1912. 
  97. ↑ Kronika. Walne Zgr. Tow. Upiększ. miasta. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 129 z 17 czerwca 1906. 
  98. ↑ T. U. M. S.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 26 z 30 czerwca 1912. 
  99. ↑ Kasa Raiffeisena w Posadzie sanockiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, nr 183 z 28 lipca 1907. 
  100. ↑ Tow. Pszczeln.-Ogrodnicze. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 175 z 5 maja 1907. 
  101. ↑ Księga pamiątkowa kas oszczędności w Małopolsce wydana z powodu 25-lecia istnienia Związku Polskich Kas Oszczędności we Lwowie. O działalności należących do Związku Małopolskich i dwóch śląskich (Bielsko i Cieszyn) kas oszczędności. Lwów: 1927, s. 86.
  102. ↑ Marek Boczar. Prasa sanocka w końcu XIX i pierwszej połowie XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 142, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  103. ↑ Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 42.
  104. ↑ a b c d Księga chrztów 1870–1882. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 108 (poz. 2).
  105. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 526.
  106. ↑ Według księgi parafialnej zmarła w wieku 21 lat, zaś według inskrypcji nagrobnej przeżyła 23 lata. Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 356 (poz. 112).
  107. ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 371 (poz. 52).
  108. ↑ Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku / (zespół 491, sygn. 21). AP Rzeszów – O/Sanok. s. 28 (poz. 17).
  109. ↑ Doroczne zebrania Tow. Wincentego à Paulo. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 32 z 4 grudnia 1910. 
  110. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 183 (poz. 24).
  111. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1887/1888 (zespół 7, sygn. 6). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 18.
  112. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1891. Sanok: Fundusz Naukowy, 1891, s. 44.
  113. ↑ Księga małżeństw parafii rzymskokatolickiej w Sanoku (1888–1905). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 159 (poz. 19).
  114. ↑ Księga małżeństw 1905–1912 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 28 (poz. 17).
  115. ↑ Księga wtóropisów aktów małżeńskich za lata 1936–1945. T. „K”. Cz. II. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 724.
  116. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 43 (poz. 30).
  117. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 633.
  118. ↑ Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminariów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 65.
  119. ↑ Paweł Sebastiański: Powstanie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku i jego struktura organizacyjna. Członkowie „Sokoła”. Marian Szajna. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 31. ISBN 978-83-939031-1-5.
  120. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 527.
  121. ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Ziemia Sanocka na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. III. Sanok: Poligrafia, 2002, s. 87. ISBN 83-915388-1-8.

Bibliografia

Read other articles:

Vibhajjavāda

Bagian dari seri tentangBuddhisme Awal Teks Buddhis Teks Buddhis Awal Bhāṇaka Tipiṭaka Nikāya Āgama Teks Buddhis Gandhāra Jataka Avadana Abhidharma Sidang Buddhis Pertama Kedua Ketiga Keempat Buddhisme Awal Buddhisme prasektarian → Aliran Buddhis awal Mahāsāṃghika Ekavyāvahārika Lokottaravāda Gokulika Bahuśrutīya Prajñaptivāda Caitika (Haimavata) Sthavira nikāya (Sthaviravāda) Pudgalavāda Vātsīputrīya Saṃmitīya Sarvāstivāda (Haimavata) (Kāśyapīya) (Mahīśā...

 

Ardent Leisure

Australian operator of theme parks and other leisure venues Coast Entertainment HoldingsTraded asASX: CEHIndustryLeisure and Entertainment Attraction OperatorPredecessorMacquarie Leisure TrustFounded11 June 1998; 25 years ago (1998-06-11) (as Macquarie Leisure Trust)HeadquartersMilsons Point, New South Wales, AustraliaKey peopleSimon Kelly (CEO & MD) since 9 June 2017[1][2]RevenueA$350.4m (2010)[3][4]Operating incomeA$78.8m (2010)[...

 

2020–21 United States Senate election in Georgia

See also: 2020 United States Senate elections Not to be confused with 2020 Georgia State Senate election. For the other Senate election in Georgia held in parallel, see 2020–21 United States Senate special election in Georgia. 2020–21 United States Senate election in Georgia ← 2014 November 3, 2020 (first round)January 5, 2021 (runoff) 2026 → Turnout65.4% (first round)61.5% (runoff)   Candidate Jon Ossoff David Perdue Party Democratic Republican First round 2,37...

العلاقات الغرينادية اللاوسية

العلاقات الغرينادية اللاوسية غرينادا لاوس   غرينادا   لاوس تعديل مصدري - تعديل   العلاقات الغرينادية اللاوسية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين غرينادا ولاوس.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدولتين: وجه المقارنة غر�...

 

2020 Utah Attorney General election

2020 Utah Attorney General election ← 2016 November 3, 2020 2024 →   Nominee Sean Reyes Greg Skordas Rudy Bautista Party Republican Democratic Libertarian Popular vote 878,853 489,499 82,444 Percentage 60.58% 33.7% 5.68% County results Precinct resultsReyes:      40–50%      50–60%      60–70%      70–80%      80–90%  ...

 

إل جي إلكترونيكس

إل جي إلكترونيكسالشعارمعلومات عامةالبلد  كوريا الجنوبية التأسيس أكتوبر 1958 النوع عمل تجاري — مقاولة — ماركة — شركة عمومية محدودة الشكل القانوني شركة مساهمة المقر الرئيسي سول كوريا الجنوبية الجوائز  جوائز الأخ الأكبر (2014) موقع الويب lgmsr.com (الكورية) المنظومة الاقتص�...

Spark SRT05e

Spark SRT05eNico Rosberg sedang mengendarai Gen2 dalam sebuah demonstrasi ePrix Berlin 2018KategoriKejuaraan FIA Formula EPendahuluSRT01-ePenerusSpark Gen3Spesifikasi teknisSasisSerat karbon dan monokok aluminiumPanjang5160mmLebar1770mmTinggi1050mmAxle trackDepan: 1553mmBelakang: 1505mmWheelbase3100mmMotor listrikBerbagai mesin tengahTransmisiBerbagai Tidak diketahuiBaterai54kW.h (194 MJ) oleh McLaren Applied TechnologiesTenagaMax: 250 kW (335 hp; 340 PS)Saat balapan: 200 ...

 

Nuisement-sur-Coole

Nuisement-sur-Coolecomune Nuisement-sur-Coole – Veduta LocalizzazioneStato Francia RegioneGrand Est Dipartimento Marna ArrondissementChâlons-en-Champagne CantoneChâlons-en-Champagne-3 TerritorioCoordinate48°53′N 4°18′E / 48.883333°N 4.3°E48.883333; 4.3 (Nuisement-sur-Coole)Coordinate: 48°53′N 4°18′E / 48.883333°N 4.3°E48.883333; 4.3 (Nuisement-sur-Coole) Superficie14,84 km² Abitanti338[1] (2009) Densità22,78 ab./...

 

中華民國國軍中的中共間諜列表

 本表是動態列表，或許永遠不會完結。歡迎您參考可靠來源來查漏補缺。 潛伏於中華民國國軍中的中共間諜列表收錄根據公開資料來源，曾潛伏於中華民國國軍、被中國共產黨聲稱或承認，或者遭中華民國政府調查審判，為中華人民共和國和中國人民解放軍進行間諜行為的人物。以下列表以現今可查知時間為準，正確的間諜活動或洩漏機密時間可能早於或晚於以下所歸�...

بيكبريتات الصوديوم

بيكبريتات الصوديوم بيكبريتات الصوديوم الاسم النظامي (IUPAC) كبريتات صوديوم هيدروجينية أسماء أخرى بيكبريتات صوديوم كبريتات صوديوم حامضية كعكة النتر المعرفات رقم CAS 7681-38-1 بوب كيم 516919،  و22466163  مواصفات الإدخال النصي المبسط للجزيئات OS(=O)(=O)[O-].[Na+][1]  المعرف الكيميائي ا�...

 

Goa, Daman and Diu

Former union territory of the Republic of India Goa, Daman and DiuGoem, Damanv ani Diu (Konkani)Goa, Damão e Dio (Portuguese)1961–1987 Coat of arms Goa, Daman and Diu in IndiaStatusUnion TerritoryCapitalPanjimCommon languagesKonkaniGujaratiMarathiIndo-PortuguesePortugueseLieutenant Governor • 1961-62 (first) Maj Gen K. P. Candeth (Military Governor)• 1984-87 (last) Gopal Singh Chief Minister • 1963-66 (first) Dayanand Bandodkar• 1985-87 ...

 

Daftar penguasa monarki terakhir di Amerika

Berikut adalah daftar penguasa monarki terakhir di Amerika: Amerika Tengah dan Karibia Bangsa / Wilayah Gambar Nama Lahir Memerintah dari Terakhir memerintah Alasan Meninggal Lambang Kerajaan Pulau Clipperton Guadeloupe Martinik Saint Pierre dan Miquelon Saint Martin Napoleon III Kaisar Prancis 20 April 1808 2 Desember 1852 4 September 1870 Prancis kalah dalam Pertempuran Sedan (Republik Ketiga dideklarasikan) 9 Januari 1873 Kosta Rika El Salvador Guatemala Nikaragua Agustin I Kaisar Meksiko ...

Chase Court

Period of the US Supreme Court from 1864 to 1873 Supreme Court of the United StatesChase CourtTaney Court ← → Waite CourtChief Justice Salmon P. ChaseDecember 15, 1864 – May 7, 1873(8 years, 143 days)SeatOld Senate ChamberWashington, D.C.No. of positions10 (1864-1866)8 (1866-1869)9 (1869-1873)Chase Court decisions The Chase Court refers to the Supreme Court of the United States from 1864 to 1873, when Salmon P. Chase served as the sixth Chief Justice of the United St...

 

William Nordhaus

American economist (born 1941) William NordhausNordhaus in Stockholm, December 2018BornWilliam Dawbney Nordhaus (1941-05-31) May 31, 1941 (age 83)[2]Albuquerque, New Mexico, U.S.EducationYale University (BA, MA)Sciences PoMassachusetts Institute of Technology (PhD)AwardsBBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award (2017)Nobel Memorial Prize in Economic Sciences (2018)Scientific careerFieldsEnvironmental economicsInstitutionsYale UniversityThesisA theory of endogenous technologica...

 

Harvard University

Uppslagsordet ”Harvard” leder hit. För systemet för källangivelser, se Harvardsystemet. För andra betydelser, se Harvard (olika betydelser). Harvard University Harvard Yard i vinterskrud 2009.Latin: Universitas HarvardianaMottoVeritas[1]Motto på svenskaSanningGrundat1636[2]ÄgandeformPrivatDonationsmedelUS$32,3 miljarder[3]interim President[4]Alan Garber[4]Lärarkår2 500 icke-medicinsk11 000 medicinskAdmin. personal4 671[5]Studerande21 000Studerande på grundnivå...

Charles Pinckney (governor)

American Founding Father and politician (1757–1824) Senator Pinckney redirects here. For other uses, see Senator Pinckney (disambiguation). Charles PinckneyPortrait by Gilbert Stuart37th Governor of South CarolinaIn officeDecember 1, 1806 – December 10, 1808LieutenantJohn HopkinsPreceded byPaul HamiltonSucceeded byJohn DraytonIn officeDecember 1, 1796 – December 6, 1798LieutenantRobert AndersonPreceded byArnoldus VanderhorstSucceeded byEdward RutledgeIn officeJanuary 2...

 

Gauss's law for magnetism

Foundational law of classical magnetism This article is about Gauss's law concerning the magnetic field. For analogous laws concerning different fields, see Gauss's law and Gauss's law for gravity. For Gauss's theorem, a mathematical theorem relevant to all of these laws, see Divergence theorem. Articles aboutElectromagnetism Electricity Magnetism Optics History Computational Textbooks Phenomena Electrostatics Charge density Conductor Coulomb law Electret Electric charge Electric dipole Elec...

 

瓦拉·古塔

瓦拉·古塔గుత్తా జ్వాలా(Jwala Gutta)基本資料代表國家/地區 印度出生 (1983-09-07) 1983年9月7日（40歲）[1] 印度马哈拉施特拉邦[1]身高1.80米（5英尺11英寸）[1]體重83公斤（183英磅）[1]握拍左手主項：女子雙打、混合雙打職業戰績30勝–42負（女單）165勝–167負（女雙）123勝–71負（混雙）最高世界排名第10位（女雙-蓬纳帕）（2015年9月10�...

Cakar kucing

Cakar kucing Uncaria rhynchophylla TaksonomiSuperkerajaanEukaryotaKerajaanPlantaeDivisiTracheophytaOrdoGentianalesFamiliRubiaceaeTribusNaucleeaeGenusUncariaSpesiesUncaria rhynchophylla Miq., 1897 Tata namaBasionimNauclea rhynchophylla (en) Uncaria rhynchophylla ( Hanzi sederhana: 钓钩藤; Hanzi tradisional: 釣鉤藤; Pinyin: diào gōu téng; harfiah: 'Sirih pancing ikan' ) atau cakar kucing adalah spesies tanaman yang digunakan dalam pengobatan tradisional Tiongkok. (+)- C...

 

Resolusi 1214 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa

Resolusi 1214Dewan Keamanan PBBTank TalibanTanggal8 Desember 1998Sidang no.3.952KodeS/RES/1214 (Dokumen)TopikSituasi di AfganistanRingkasan hasil15 mendukungTidak ada menentangTidak ada abstainHasilDiadopsiKomposisi Dewan KeamananAnggota tetap Tiongkok Prancis Rusia Britania Raya Amerika SerikatAnggota tidak tetap Bahrain Brasil Kosta Rika Gabon Gambia Jepang Kenya Portugal Slovenia Swedia Resolusi 1214 Dewan...