56 Pułk Śmigłowców został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej z 21 marca 1963. 22 kwietnia 1982 zarządzeniem szefa Sztabu Generalnego WP oddział przeformowany został na 56 Pułk Śmigłowców Bojowych.
Jednostka kilkakrotnie zmieniała swoje podporządkowanie. 18 lipca 1995 zarządzeniem szefa Sztabu Generalnego WP oraz zarządzeniem Nr 82 dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej 56 Pułk Śmigłowców Bojowych przekazany został w podporządkowanie Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W grudniu 1998 Minister Obrony Narodowej podjął decyzję o włączeniu pułku w struktury Śląskiego Okręgu Wojskowego. Zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej z 11 września 2001 oraz rozkazem szefa Sztabu Generalnego WP z 17 września 2001 i rozkazem dowódcy Wojsk Lądowych z 19 września 2001 pułk wszedł w skład 2 Korpusu Zmechanizowanego. 22 maja 2009 Minister Obrony NarodowejBogdan Klich w czasie wizytacji pułku z okazji 46. rocznicy utworzenia jednostki poinformował, że do 2011 powstanie Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych rozlokowana w bazach lotniczych w Inowrocławiu, Pruszczu Gdańskim oraz Mirosławcu.
Podstawowym uzbrojeniem pułku były śmigłowce: Mi-24 i Mi-2. Oddział realizuje zadania z zakresu wsparcia ogniowego Wojsk Lądowych, operacje logistyczne, desantowe i specjalne oraz pomoc w usuwaniu skutków klęsk żywiołowych.
Najstarszy żyjący pilot pułku, kpt. pil. Stanisław Hartenberger wykonał ponad 11 tysięcy lotów[potrzebny przypis].
Z dniem 31 grudnia 2011 Pułk został rozformowany. 1 stycznia 2012 rozpoczęła funkcjonowanie 56 Baza Lotnicza podporządkowana dowódcy 1 Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych. We wrześniu 1996 jednostka otrzymała nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo Inowrocławia oraz nazwę wyróżniającą „Kujawski”.
Odznaka pułkowa
Decyzją Nr 408/MON Ministra Obrony Narodowej z 1 września 2008 wprowadzono odznakę pamiątkową jednostki[2].
Odznakę o wymiarach 49×25 mm wykonano z metalu oksydowanego w kształcie pionowo ustawionego płata wirnika śmigłowca, do którego dołączono z boku pióropusz skrzydła husarskiego. Na odznakę nałożono biało-czerwoną szachownicę lotniczą ze srebrnym orłem trzymającym w szponach dwie rakiety. Nad szachownicą rok 1963. Odznakę zaprojektował Aleksander Kowalski[1].
Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielochowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9. Brak numerów stron w książce
Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09. Brak numerów stron w książce
