W październiku 1944 roku, na bazie radzieckiego 458 Pułku Lotnictwa Bombowego z 326 Dywizji Lotnictwa Bojowego, sformowano lotnisku w Wypełzowie (ZSRR) 4 Pułk Lotnictwa Bombowego. W listopadzie pułk szkolił się w Tule, a od grudnia pułk stacjonował Mirogrodzie[1].
Jednostka weszła w skład 1 Dywizji Lotnictwa Bombowego[2]. W końcu marca 1945 roku pułk został przebazowany do Polski i rozmieszczony na lotnisku w Sunnikach koło Sochaczewa[1].
1 maja 1945 roku pułk liczył 276 osób, w tym 112 oficerów, 154 podoficerów i 10 szeregowców. W składzie personelu latającego było po 32 pilotów i nawigatorów oraz 31 strzelców radiotelegrafistów. Uzbrojenie jednostki stanowiły 32 Pe-2 i jeden samolot Po-2[1].
Do końca wojny pułk nie osiągnął gotowości bojowej i w działaniach bojowych nie brał udziału[1].
W 1946 roku, w związku z przejściem lotnictwa Wojska Polskiego na stopę pokojową, 4 Pułk Lotnictwa Bombowego został rozformowany[3].
Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.