PROFILPELAJAR.COM

123 Eskadra Myśliwska
	; Godło eskadry
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	październik 1933
Rozformowanie	wrzesień 1939
	Dowódcy
Pierwszy	por. pil. Mieczysław Medwecki
Ostatni	por. pil. Erwin Kawnik
	Działania zbrojne
	kampania wrześniowa
	Organizacja
Kryptonim	„Julian”
Dyslokacja	Kraków Rakowice; we wrześniu 1939; Warszawa Okęcie; Poniatów; Radzików; Radawiec; Młynów; Jabłonna-Majątek; Łuszczów; Młynów; Petlikowce
Rodzaj sił zbrojnych	Wojsko
Rodzaj wojsk	Lotnictwo
Podległość	III/2 dywizjon myśliwski ; 2 pułk lotniczy; IV/1 dywizjon myśliwski; Brygada Pościgowa

123 eskadra myśliwska – pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Eskadra sformowana została w 1933 w składzie 2 pułku lotniczego. W kampanii wrześniowej walczyła w składzie Brygady Pościgowej.

Godło eskadry: biało-niebieska „mewa w locie"^[2]^[3]^[4] („stylizowana czapla”^[b])

Formowanie i szkolenie

Eskadra sformowana na podstawie rozkazu Ministerstwa Spraw Wojskowych z 7 lipca 1933 (L.dz. 2446/tjn. Org.). W październiku na lotnisku rakowickim w Krakowie podjęto czynności organizacyjne^[3]. Personel latający i naziemny składał się z nadwyżek etatowych dywizjonu myśliwskiego 2 pułku lotniczego. Organizacyjnie eskadra weszła w skład III dywizjonu myśliwskiego. Uzbrojona została w samoloty Avia BH-33. Początkowo traktowana była jak eskadra treningowa. Każdy nowo przybyły pilot myśliwski musiał odbyć w niej staż. Po uzyskaniu gotowości ćwiczebnej personel latający przechodził obowiązujący program doskonalenia myśliwskiego wraz ze szkołą ognia na Pustyni Błędowskiej^[3]. Pod koniec 1935 rozpoczęto przezbrajanie eskadry w samoloty PZL P.7. W ramach ćwiczeń z wojskami lądowymi piloci eskadry uczestniczyli w manewrach na terenie Małopolski Wschodniej^[6].

Działania 123 eskadry myśliwskiej w 1939

W lipcu 1939 eskadra zorganizowała zasadzkę w rejonie Częstochowy w celu przechwytywania niemieckich samolotów bezprawnie wlatujących w polską przestrzeń powietrzną. Dyżurujące klucze niejednokrotnie startowały na alarm posterunków obserwacyjno-meldunkowych. Były jednak bezradne ze względu na dużo mniejszą prędkość polskich samolotów. W końcu lipca zasadzka została zlikwidowana. W lipcu do eskadry wcielono 4 podchorążych ostatniego rocznika Szkoły Podchorążych Lotnictwa Dęblin oraz 2 absolwentów Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Krośnie. Od trzeciej dekady sierpnia personel eskadry przebywał na lotnisku od świtu do zmierzchu. Wszelkie urlopy wstrzymano^[7].

Mobilizacja eskadry

Czynności mobilizacyjne eskadra prowadziła w dniach 24–25 sierpnia na lotnisku Rakowice^[4]. Telefonicznie i przez gońców ściągnięto pilotów na lotnisko Rakowice. Personel naziemny tankował i uzbrajał samoloty. Z magazynów pobierano i uzupełniano wyposażenie potrzebne do działań, wydawano pilotom broń osobistą –Pistolet Vis wz. 35^[8].

31 sierpnia 1939 eskadra przebazowana została do Balic^[9].
Samo lotnisko tak opisuje kpr. pil. Piotr Zaniewski ze 121 eskadry^[10]:

Lotnisko polowe było w Balicach, to był majątek Radziwiłłów. Budynki były obszerne, tak że nie było kłopotu z zakwaterowaniem personelu. Oficerowie mieli kwatery w dworku, a piloci podoficerowie w jednym z budynków w folwarku. Muszę zaznaczyć, że nie było klucza alarmowego. Łączność telefoniczna była przez telefon z poczty w pobliskiej wiosce. Ja nie wiem, czy dwór miał telefon, czy nie. Dywizjon miał również radiostację, która została przydzielona do dowództwa kilka dni przed alarmem.

Po południu dowódca dywizjonu kpt. pil. Mieczysław Medwecki otrzymał rozkaz odesłania 123 eskadry na lotnisko Okęcie. Zgodnie z planem użycia lotnictwa miała ona wejść w skład IV dywizjonu myśliwskiego 1 pułku lotniczego. Około 16.00 myśliwce eskadry wystartowały w stronę stolicy^[11]. W tym czasie IV/1 dm stacjonował na lotnisku polowym Poniatów i wchodził w skład Brygady Pościgowej. Ze względu na konieczność uzupełnienia paliwa i późną porę przelot do Poniatowa nastąpił wczesnym rankiem w dniu następnym^[12].

Walki eskadry w kampanii wrześniowej

1 września jednostka przesunięta została na lotnisko polowe Poniatów^[13]. Dowódca IV/1 dywizjonu myśliwskiego powiadomił kpt. Mieczysława Olszewskiego o wybuchu wojny i zapoznał go z planem działania^[9]. O 6.50 nastąpił pierwszy start bojowy jednego klucza eskadry. Start miał na celu między innymi sprawdzenie możliwości samolotów P.7 w walce. Polecieli podporucznicy Kawnik i Czerniak oraz kapral Widlarz. Po walce ppor. Czerniak meldował o uszkodzeniu 1 He-111^[14].

O 16.00 do walki wystartował dywizjon, a w jego składzie 10 pilotów eskadry. Mieli oni ubezpieczać pozostałe samoloty i nie angażować się bez potrzeby w bój spotkaniowy ze względu na małą skuteczność ogniową samolotów P.7 oraz często zacinające się karabiny maszynowe. Jednak w ferworze walki kpt. Olszewski zaatakował swymi kluczami bombowce nieprzyjaciela. W tym jednak momencie zaatakowały Messerchmitty. Wynik starcia był dla eskadry tragiczny: pierwszy runął do ziemi ciężko ranny w powietrzu dowódca 123 eskadry, a ppor. Feliks Szyszka ratował się na spadochronie. Powietrzny niemiecki pirat ostrzelał rannego polskiego pilota. Nieprzytomny od ran i bólu ppor. Szyszka opadł na piasek łachy wiślanej, gdzie odnalazła go okoliczna ludność i przywiozła do Poniatowa. W tym samym czasie pchor. Danek atakując dymiącego już mocno Dorniera wszedł w kontakt ogniowy z Messerschmittem. Ostatkiem sił Danek wyskoczył z płonącego samolotu. I on został ostrzelany. Rannego Danka odnalazła miejscowa ludność i pomogła w transporcie do szpitala. Trzeci z klucza Szyszki – pchor. Czternastek również wyskoczył z uszkodzonego samolotu. Lądował koło Nowego Dworu meldując się następnego dnia w Poniatowie. Na postrzelanych maszynach przymusowo lądowali koło Zakroczymia ppor. Kawnik i kpr. Flamme, powracając wieczorem przygodnym transportem do jednostki^[15]. Udział w popołudniowej walce zdziesiątkował 123 eskadrę myśliwską^[16]. W tym dniu w boju zestrzelono 1 He-111 oraz uszkodzono kilka niemieckich maszyn^[17].

2 września trwała wytężona praca przy naprawie samolotów. Uszkodzone samoloty ściągnięto do Poniatowa. Nowym dowódcą eskadry mianowano ppor. Kawnika, a zastępcą – ppor. Czerniaka. 3 września startowali ppor. ppor. Kawnik, Chałupa i Czerniak, podchorążowie Kratka i Bożek oraz podoficerowie Widlarz, Flamme, Nowakiewicz i Zięba. Podchorąży Bożek został zestrzelony w walce i ratował się na spadochronie. Dołączył do eskadry w Radzikowie^[18]. 4 września nastąpił odlot eskadry do Radzikowa. Startując z Radzikowa klucz Kawnika zestrzelił bombowca. Ppor. Czerniak w rejonie Saskiej Kępy zestrzelił 1 Me-110. Tego dnia koło Radzyminana przymusowo lądował st. szer. Nowakiewicz. Po usunięciu defektu przez czołówkę techniczną, wrócił lotem do eskadry. 5 września maskowano na lotnisku samoloty. 6 września startowano nad Warszawę. Ppor. Czerniak z kpr. Widlarzem uszkodzili w rejonie Saskiej Kępy Messerschmitta 110^[18]. 7 września, przy lądowaniu w Bełżycach, pchor. Bożek wyłamał podwozie samolotu. Samolot spisano na straty. W tym dniu dowódca IV/1 dywizjonu myśliwskiego nakazał eskadrom przeniesienie się na lądowisko Radawiec Duży. W kolejnych dniach piloci eskadry wykonali kilka lotów patrolowych i rozpoznawczych w rejonach Lublina i Dęblina. W tym czasie, wykonując nieskoordynowane rozkazy, przegrupowali się do Młynowa, potem powrócili pod Lublin, by po raz kolejny 13 września przelecieć do Młynowa. Tu 14 września ppor. Kawnik wykonał lot rozpoznawczy w rejonie Rawa Ruska–Żółkiew dla potrzeb Sztabu Naczelnego Wodza. 15 września nastąpiło przesunięcie eskadry do Litiatyna^[18].

16 września nastąpiła kolejna zmiana lotniska na Petlikowce Stare. W tym dniu dokonano reorganizacji lotnictwa myśliwskiego. Z pilotów i samolotów P-7a utworzono eskadrę rozpoznawczą. Nadwyżkę personelu latającego częściowo ulokowano na zasadzkach zwalczających rozpoznawcze lotnictwo niemieckie^[19]. 17 września, z rozkazu Naczelnego Dowódcy Lotnictwa, samoloty 123 eskadry wraz z innymi samolotami Brygady Pościgowej odleciały do Czerniowiec w Rumunii^[20], a rzut kołowy eskadry przekroczył granicę rumuńską w nocy z 18 na 19 września^[21].

Bilans walk^[22]^[23]^[c]
Zestrzelenia
	Pewne	Prawdopodobne	Uszkodzenia
	3		2
Straty eskadry
Polegli	kpt. Olszewski
Ranni	ppor. Feliks Szyszka, pchor. Danek
Samoloty
Stan	Uzupełnienie	Zniszczone	Ewakuacja
10 P.7	0	6	4

Według danych Biura Historycznego PSP w Londynie piloci 123 eskadry myśliwskiej w czasie kampanii wrześniowej odnieśli 2 zwycięstwa powietrzne. Według ustaleń Jerzego Pawlaka piloci eskadry zestrzelili na pewno trzy samoloty Luftwaffe (jeden Bf 110, jeden He 111 i jeden nierozpoznany) oraz uszkodzili kolejne dwa samoloty (Bf 110 i Do 17). Na liście Bajana obok zwycięstw indywidualnych eskadrze zaliczono zwycięstwo zbiorowe – 2/3 samolotu zestrzelonego na pewno.

Obsada personalna eskadry

Dowódcy eskadry^[24]^[9]^[4]
Stopień, imię i nazwisko	Okres pełnienia służby
por. pil. Mieczysław Medwecki	1933 – I 1935
kpt. pil. Mieczysław Wiórkiewicz	I 1935 – XI 1936
kpt. pil. Antoni Wczelik	XI 1936 – XI 1938
kpt. pil. Mieczysław Olszewski	XI 1938 – † 1 IX 1939
por. pil. Erwin Kawnik	od 2 IX 1939

Obsada personalna w marcu 1939^[25]^[d]
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca eskadry	kpt. Mieczysław Leonard Olszewski
zastępca dowódcy	por. Stefan Jan Zantara vel Żandar
oficer techniczny	ppor. Rudolf Beck
pilot	ppor. Feliks Szyszka
pilot	ppor. Stanisław Józef Chałupka
pilot	ppor. Jerzy Michał Czerniak
pilot	ppor. Witold Aleksander Łanowski

Obsada personalna we wrześniu 1939^[9]^[27]
Dowództwo eskadry
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca eskadry	kpt. pil. Mieczysław Olszewski
zastępca dowódcy	ppor. pil. Erwin Kawnik^[e]
oficer techniczny	ppor. techn. Rudolf Beck
szef mechaników	st. majster wojsk. Władysław Chwirut
szef administracyjny	sierż. Piotr Pompa
Personel techniczny i piloci
Personel techniczny^[1]	Piloci
chor. Piotr Piszak	ppor. pil. Stanisław Chałupa^[e]
st. sierż. Rudolf Białota	ppor. pil. Jerzy Czerniak^[e]
plut. Władysław Krupek	ppor. pil. Feliks Szyszka
plut. Józef Lis	pchor. pil. Władysław Bożek^[e]
plut. Władysław Loranc	pchor. pil. Stanisław Czternastek
plut. Stochel	pchor. pil. Antoni Danek
kpr. Henryk Helbet	pchor. pil. Tadeusz Kratke
	pchor. pil. Tomasz Szymoński
	kpr. pil. Henryk Flamme
	kpr. pil. Stanisław Widlarz
	st. szer. pil. Eugeniusz Nowakiewicz
	st. szer. pil. Stanisław Zięba

Samoloty eskadry

W kampanii wrześniowej 1939 roku na uzbrojeniu eskadry znajdowało się dziesięć samolotów myśliwskich PZL P.7a^[29]. Samoloty nie posiadały radiostacji^[30].

Avia BH-33
(1933 – )
PZL P.7 a
(– 1939)

Wypadki lotnicze

9 maja 1935 podczas ćwiczeń „startu z wiatrem” kpr. pil. Antoni Godlewski startując na samolocie Avia wprost na hangar dywizjonu myśliwskiego, za późno poderwał maszynę, tak że ogon uderzył o łuk konstrukcji dachowej. Pilot zginął^[6].

Uwagi

↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
↑ Według Łydżby: „Za pracę włożoną w dostosowanie PZL P.7a do służby operacyjnej dyrekcja zakładów PZL ofiarowała nowo utworzonej 123 eskadrze myśliwskiej «stylizowaną czaplę» ze swego znaku fabrycznego. Czapla stała się godłem eskadry”^[5].
↑ Dane podane przez Jerzego Pawlaka i Biuro Historyczne Lotnictwa w Londynie różnią się między sobą.
↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[26].
↑ ^a ^b ^c ^d Za walki w kampanii wrześniowej odznaczony Krzyżem Walecznych^[28].

Przypisy

↑ ^a ^b Łydżba 2013 ↓, s. 47.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 77.
↑ ^a ^b ^c Pawlak 1989 ↓, s. 160.
↑ ^a ^b ^c Pawlak 1982 ↓, s. 51.
↑ Łydżba 2012 ↓, s. 22.
↑ ^a ^b Pawlak 1989 ↓, s. 161.
↑ Pawlak 1989 ↓, s. 162.
↑ Łydżba 2012 ↓, s. 39.
↑ ^a ^b ^c ^d Pawlak 1991 ↓, s. 78.
↑ Łydżba 2012 ↓, s. 40-41.
↑ Łydżba 2012 ↓, s. 41.
↑ Pawlak 1989 ↓, s. 163.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 52.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 79.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 81.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 53.
↑ messerchmitt Bf-110. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-24)].
↑ ^a ^b ^c Pawlak 1991 ↓, s. 82.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 128.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 54.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 83.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 83-84.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 54-55.
↑ Pawlak 1989 ↓, s. 157-163.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 778.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 51-52.
↑ Łydżba 2013 ↓, s. 270.
↑ Pawlak 1982 ↓, s. 55.
↑ Krzycki 1970 ↓.

Bibliografia

Remigiusz Kasprzycki: Rakowice-Czyżyny w latach 1921–1955. Krakowskie lotnisko w służbie wojskowej i cywilnej. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2010. ISBN 978-83-7188-448-1.
Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Medard Krzycki: Sowy nadlecą o świcie. Biblioteka Żółtego Tygrysa. T. 15. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Łukasz Łydżba: Krakowski III/2 Dywizjon Myśliwski. Poznań: Wydawnictwo „Vesper”, 2012. ISBN 978-83-7731-109-7.
Łukasz Łydżba: IV/1 Dywizjon Myśliwski. Poznań: Wydawnictwo „Vesper”, 2013. ISBN 978-83-7731-158-5.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. Lotnictwo wojskowe 1939. [dostęp 2019-08-24].

[2] Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.

[7] Według Łydżby: „Za pracę włożoną w dostosowanie PZL P.7a do służby operacyjnej dyrekcja zakładów PZL ofiarowała nowo utworzonej 123 eskadrze myśliwskiej «stylizowaną czaplę» ze swego znaku fabrycznego. Czapla stała się godłem eskadry”^[5].

[rozbieżności-26] Dane podane przez Jerzego Pawlaka i Biuro Historyczne Lotnictwa w Londynie różnią się między sobą.

[30] Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[26].

[KW-32] Za walki w kampanii wrześniowej odznaczony Krzyżem Walecznych^[28].

[CITEREFŁydżba201347-1] Łydżba 2013 ↓, s. 47.

[CITEREFPawlak199177-3] Pawlak 1991 ↓, s. 77.

[CITEREFPawlak1989160-4] Pawlak 1989 ↓, s. 160.

[CITEREFPawlak198251-5] Pawlak 1982 ↓, s. 51.

[CITEREFŁydżba201222-6] Łydżba 2012 ↓, s. 22.

[CITEREFPawlak1989161-8] Pawlak 1989 ↓, s. 161.

[CITEREFPawlak1989162-9] Pawlak 1989 ↓, s. 162.

[CITEREFŁydżba201239-10] Łydżba 2012 ↓, s. 39.

[CITEREFPawlak199178-11] Pawlak 1991 ↓, s. 78.

[CITEREFŁydżba201240-41-12] Łydżba 2012 ↓, s. 40-41.

[CITEREFŁydżba201241-13] Łydżba 2012 ↓, s. 41.

[CITEREFPawlak1989163-14] Pawlak 1989 ↓, s. 163.

[CITEREFPawlak198252-15] Pawlak 1982 ↓, s. 52.

[CITEREFPawlak199179-16] Pawlak 1991 ↓, s. 79.

[CITEREFPawlak199181-17] Pawlak 1991 ↓, s. 81.

[CITEREFPawlak198253-18] Pawlak 1982 ↓, s. 53.

[19] sserchmitt Bf-110. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-24)].

[CITEREFPawlak199182-20] Pawlak 1991 ↓, s. 82.

[CITEREFPawlak1991128-21] Pawlak 1991 ↓, s. 128.

[CITEREFPawlak198254-22] Pawlak 1982 ↓, s. 54.

[CITEREFPawlak199183-23] Pawlak 1991 ↓, s. 83.

[CITEREFPawlak199183-84-24] Pawlak 1991 ↓, s. 83-84.

[CITEREFPawlak198254-55-25] Pawlak 1982 ↓, s. 54-55.

[CITEREFPawlak1989157-163-27] Pawlak 1989 ↓, s. 157-163.

[CITEREFRocznik_oficerski1939778-28] Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 778.

[CITEREFRocznik_oficerski1939VI-29] Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

[CITEREFPawlak198251-52-31] Pawlak 1982 ↓, s. 51-52.

[CITEREFŁydżba2013270-33] Łydżba 2013 ↓, s. 270.

[CITEREFPawlak198255-34] Pawlak 1982 ↓, s. 55.

[CITEREFKrzycki1970-35] Krzycki 1970 ↓.

[:1-36] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao ^ap ^aq ^ar ^as ^at ^au ^av ^aw ^ax ^ay ^az ^ba ^bb ^bc ^bd ^be ^bf ^bg ^bh ^bi ^bj ^bk ^bl ^bm ^bn ^bo ^bp ^bq ^br ^bs ^bt ^bu ^bv ^bw ^bx ^by ^bz ^ca ^cb ^cc ^cd ^ce ^cf ^cg ^ch ^ci ^cj ^ck ^cl ^cm ^cn ^co ^cp ^cq ^cr ^cs ^ct ^cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[b]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[c]

[24]

[25]

[d]

[27]

[e]

[29]

[30]

[5]

[26]

[28]

[A]

PROFILPELAJAR.COM

123 Eskadra Myśliwska

Formowanie i szkolenie

Działania 123 eskadry myśliwskiej w 1939

Mobilizacja eskadry

Walki eskadry w kampanii wrześniowej

Obsada personalna eskadry

Samoloty eskadry

Wypadki lotnicze

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Yatim piatu

A. Kasoem

Santa Barbara (California)

Khiva

Istituto superiore di sanità

Brian Cox (physicist)

Flórián Albert

Lewis M. Branscomb

Dilip Pandey

2020年夏季奧林匹克運動會波蘭代表團

Sukun (perusahaan)

Sentara Norfolk General Hospital

Monarchism in Canada

Indonesia dalam tahun 1988

Communitas perfecta

OSS Deer Team

The Remixes: Miho Nakayama Meets Los Angeles Groove

لوكاس فيدال

Associazione Calcio Cesena 2005-2006

Niyodogawa