Świdowiec prawie w całości pokryty jest połoninami. Składa się z krótkiego, masywnego grzbietu głównego, od którego odchodzą na południe ramiona, znacznie dłuższe od grzbietu głównego, zwane Płajami Świdowieckimi (Bliźnicki, Tatulski, Stajkowy (Stary), Apecki).
na grzbiecie głównym: Bliźnica (1883 m n.p.m.), Stih (1707 m n.p.m.), Tatulska (albo Koteł, 1774 m n.p.m.), Todiaska (albo Dohiaska, 1764 m n.p.m.), Ungariaska (1707 m n.p.m.)
na Płaju Bliźnickim: Mała Bliźnica (1572 m n.p.m.), Stare (1475 m n.p.m.), Dumeń (1391 m n.p.m.)
Na Płaju Tatulskim: Menczył Mały (1391 m n.p.m.), Menczył Wielki (1297 m n.p.m.)
Na Płaju Stajkowym: Opresza (1481 m n.p.m.), Byczkow (1478 m n.p.m.)
Świdowiec znajduje się pomiędzy dolinamiBrusturianki i Tereswy na zachodzie oraz Cisy na wschodzie. Jest zbudowany ze skał osadowychpłaszczowiny czarnohorskiej. Samo pasmo ciągnie się z północnego zachodu na południowy wschód na długości około 25 km. Od głównego grzbietu rozciągają się na południe bardzo długie ramiona. Na północnych i wschodnich zboczach występują kotły polodowcowe. Zachowały się też inne ślady zlodowacenia w postaci pojedynczych jezior polodowcowych znajdujących się powyżej granicy lasu oraz moreny. Lasy porastają dolne partie zboczy i boczne grzbiety do wysokości 1300 m n.p.m. Powyżej rozciągają się rozległe hale, wykorzystywane na pastwiska i łąki. W przeciwieństwie do pobliskich pasm górskich bardzo słabo rozwinęła się tu kosodrzewina.
Do wschodniej części pasma sięga swoimi granicami Karpacki Rezerwat Biosfery obejmujący rejon najwyższych szczytów pasma Świdowca.
