Todiaska położona jest na tzw. Płaju Hłaskułowym (Гласкулова плайка), 40-kilometrowej południowej odnodze odbijającej od głównego grzbietu Świdowca na szczycie oddalonej o 700 m Geryszaski. Wznosi się na wysokość 1761 m n.p.m.[1][2][3] (1761,7 m n.p.m.)[4] przy wybitności 45 m i izolacji wynoszącej niewiele ponad 600 m[5]. Od wspomnianej, wyższej o jeden metr Geryszaski oddzielona jest płytkim siodłem oznaczanym w nomenklaturze ukraińskiej jako przełęcz Dohiaska (перевал Догяска, 1725 m n.p.m.)[1][3]. Oba pobliskie szczyty są niekiedy ze sobą utożsamiane (wierzchołek znajdujący się w głównej grani Świdowca bywa opisywany pod jednym z wariantów nazwy Todiaska)[6][7][8].
Po zachodniej stronie Płaju znajduje się dolina potoku Serednia Rika, po stronie wschodniej – potoku Kosiwka. Ten ostatni swój początek bierze w jeziorze Heraszaśka (Dohiaska, pow. 2,58 ha). Ku dnu karu polodowcowego, w którym utworzyło się jezioro zbocza Geryszaski i Todiaski opadają ponad 150-metrowymi urwiskami z licznymi wychodniamipiaskowca. Na południowy wschód od szczytu, w odległości ok. 900 m znajduje się też drugi, mniejszy stawek – Ozero Jewheniji (Озеро Євгенії, pow. 0,16 ha). Tereny pasterskie na zachód od szczytu określa się jako połoninę Wertep, zaś na południe jako połoninę Wedenieska[1][2][9].
Geryszaska znajduje się ok. 2200 m od granic Karpackiego Rezerwatu Biosfery; bliższe okolice szczytu nie podlegają żadnej formie ochrony przyrody[3] pomimo apeli środowisk naukowych podejmowanych w tym kierunku w drugiej dekadzie XXI wieku[10].
Todiaska nie znajduje się na trasie żadnego znakowanego pieszego szlaku turystycznego[1], niemniej od południa Płajem Hłaskułowym prowadzi szlak rowerowy „Steżkamy Opryszkiw” (Ścieżkami Opryszków), który biegnie dalej w kierunku Geryszaski[3].
Nazwa
Współcześnie w języku ukraińskim nazwa szczytu zapisywana jest w wielu odmianach. Często spotykany jest wariant Dohiaska (Догяска)[1][4][9], choć występują też wersje Todiaska (Тодяска)[6][7][11][12], Dodiaska (Додяска)[6][11] czy Dogiaska (Доґяска)[12].
Na urzędowej mapie austriackiej z 1905 roku nazwę szczytu zapisano jako Todiaska[13]. W okresie międzywojennym oficjalna mapa czechosłowacka z 1919 roku notowała tożsamą nazwę Todiaska[14], a z 1933 doku – Dodjáska[15]. Polska mapa WIG z roku 1935 uzupełniała ją w nawiasie o dodatkową nazwę Todiaska[16]. W publikacjach o tematyce turystyczno-krajoznawczej wydawanych w języku polskim od początku XX wieku używano nazwy Todiaska (ew. Todjaska)[17][18].
Galeria
Todiaska i jezioro Heraszaśka
Todiaska (po lewej) i Geryszaska
Kocioł jeziora Heraszaśka i przełęcz między Todiaską i Geryszaską
Przypisy
↑ abcdeWasylW.HutyriakWasylW. (red.), Свидовець / Svydovets, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Kałusz: Steżky ta mapy, 2018, ISBN 978-617-7695-00-3(ukr. • ang.). Brak numerów stron w książce
↑Mapa topograficzna 1:200 000, arkusz 42°48° Marmaroš-Sihoť, Ministerstvo Národní Obrány, Kartografické oddělení, 1919(cz.). Brak numerów stron w książce
↑Vojenský zeměpisný ústav, Průvodce po Československu, t. 2. Země Slovenská a Podkarpatoruská, mapa topograficzna 1:200 000, arkusz Svidovec a Čorna hora, Praga: Orbis, 1933(cz.).link zewnętrzny do commons Brak numerów stron w książce
-1.jpg)
