Sent Quentin : le nom ven de Sanctus Quentinus, un martir dau sègle III. Las atestacions ancianas son S. Quintini entre los sègles X e XII[4] e Sanctus Quentinus (931, 1096).
Bonafònt [bunaˈfwã] (fr. Bonnefont), la "bona fònt".
Chapelon [t͡saˈplu] (fr. Chapeloux).
Le Cibau [lʃəˈbo] (fr. Cibeau).
Civadós [ʃvaˈdu] (fr. Civadoux), l'endreit ente trobèm de civada.
La Coirariá [la.kwejʁaˈja] (fr. La Coirie).
La Faia [la.ˈfajɒ] (fr. La Faye), l'endreit ente trobèm de faus.
Las Granjas [la.ˈgʁãd͡za] (fr. Les Granges).
Oumeta [yˈmətɒ] (fr. Homette), l'endreit ente trobèm d'òumes.
Janlong [d͡zãˈlɔ̃] (fr. Jeanlong).
Le Petit Molin [lə.pci.muˈli] (fr. Le Petit Moulin).
Los Planissards [ly.planiˈsaʁ] (fr. Les Planissards).
Los Benits [ly.bəˈɲi] (fr. Lous Bény).
Los Rials [ly.ʁja] (fr. Lous Réals).
La Sanhòla [la.saˈɲɔlɒ] (fr. La Sagnole), l'endreit ente i aviá de sanhas.
La Vernèira [la.vaʁˈnɛjʁɒ] (fr. La Vernière), l'endreit entre trobèm de vèrnhas.
Urbanisme
Tipologia
Sent Quentin es una comuna rurala coma fai partida de las comunas pauc o bien densas, au sens de la grilha comunala de densitat de l'Insee.
De mai, la comuna fai partida de l'aira d'atraccion de Soire, dont es una comuna de la corona. Aquela aira, qu'amassa 53 comunas, es categorizada dins las airas de mens de 50 000 abitants.
Ocupacion daus sòus
Carta de las infrastructuras e de l'ocupacion daus sòus de la comuna en 2018 (CLC).
L'ocupacion daus sòus de la comuna, tala coma ressòrt de la basa de donadas europeana d'ocupacion biofisica daus sòus Corine Land Cover (CLC), es marcada per l'importança daus bòscs e mitans seminaturaus (70% en 2018), una proporcion identica a aquela de 1990 (69, 5%). La reparticion detalhada en 2018 es la seguenta : bòscs (70%), pradas (18,6%), zònas agricòlas eterogenèas (11, 2%), zònas urbanizadas (0, 1%).[8]
L'IGN bòta a disposicion un utís en linha que permet de comparar l'evolucion dins le temps de l'ocupacion daus sòus de la comuna (o de territòris a d'eschalas diferentas). Mai d'una epòca es disponibla sos fòrma de cartas o fòtos aerianas : la carta de Cassini (XVIIIe siècle), la carta d'estat-major (1820-1866) e la periòda actuala (1950 jusca anuèit).
Istòria
Couchat de solelh vès Sent Quentin.
Una tradicion vòl qu'un menaire gallés, Celsus, lai aguèt una demorança fortifiada.
Sent Quentin apareis en 927 quand Acfred, duc d'Aquitània, baila sa glèisa au priorat de Çausselenjas. Don confirmat par una bulla pontificala de 1096. En 1789, le priorat èra totjorn possessor de Sent Quentin.
A l'origina i aguèt per celebrar le culte ren-mas la chapèla dau chastèl. Puèi siguèt bastida una glèisa a l'epòca romana, mas èra pas parrochiala : qu'èra une annèxa de Nòstra-Dama de Çausselenjas. L'avesque la visitèt en 1773.
Au mes de març 1790 le « vialatge de Sent Quentin » venguèt una comuna.
Mentre la periòda revolucionària de la Convencion Nacionala (1792-1795), la comuna qu'èra apelada Sent Quentin, portèt quauque temps le nom de Quentin le Rochèir puèi de Ròcha Quentin.
Qu'es en 1938 que le nom actuau siguèt adoptat.
Eraldica
Las armas de Sent Quentin se blasonan coma aquò :
D'argent a la flor de liri partida d'azur e de golas.
Glèisa de Sent Quentin inscriuta aus monuments istorics despuèi le 28 juenh 1963 : la glèisa a ren-mas una nau de doas travadas seguda d'un cuer ennautat achabat per un chabeç plat ; l'ensemble es tapat d'un barçòu bresat que renfòrçan dos doblaus ; la pòrta occidentala parada per un balet modèrne consèrva sos batents ancians embei lhurs penturas d'origina.
.svg)
.jpg)
.svg){kind=small}