Ernestus Fuchs (vulgo Ernst, natus Vindobonae die 13 Februarii 1930; ibidem mortuus die 9 Novembris 2015) fuit pictor, architectus, sculptor, et graphicus Austriacus.

Ernestus infans unicus Maximiliani et Leopoldinae Fuchs fuit; eius pater et avus Iudaei fuerunt. Anno 1938, quando exercitus Germanicus Austriam occupabat, Ernestum in castris carceralibus tenebant patre profugo. Divortio facto, Ernestus ad matrem remissus est; anno 1942 baptisma Christianum accepit.

Ernestus puer quindecim annorum tantummodo anno 1945 in Academiam Artium Vindobonensem receptus est, ut usque annum 1950 apud Robinum Christianum Andersen et Albertum Paridem Gütersloh discere posset. Ex anno 1948, sodalis turbae Art-Club fuit. Anno 1950 cum aliis gregem artificum condidit quem Hundsgruppe nominaverunt. Anno 1959 una cum Friedensreich Hundertwasser et Arnulfo Rainer sodalis Societatis Pintorarium factus est. Classis pictorum a domno^? Gütersloh ducta germen facta est illustrissimae Scholae Vindobonensis realismi phantasitici, quae dicitur. Fuchs pictorem in grege citato maximi momenti fuisse constat.

Annis inter 1950 et 1962, Lutetiae vixit et laboravit, nisi itinera in Americam, Italiam, Hispaniam, Angliam faciebat. Tunc iam expositiones maiores in museis admirari potuerunt. Anno 1957 menses plures in monasterium de Dormitione Hierosolymitanum degebat ut Coenam Domini pro refectorio monastico pingeret.

Anno 1962 meritis internationalibus coronatus Vindobonam revenit, ubi annos quattuor post professor creatus est. Anno 1966 editus est Architectura Caelestis, liber Latine praetitulatus, ubi exempla architecturae et figurarum praesentavit, e.g. Esther, Moysen, Sanctum Christophorum. Anno 1969 Petrus Rosei secretarius privatus nominatus est.

Annis 1970 ineuntibus, Villam Wagnerianam apud Hütteldorf sitam sibi emit, in qua adaptionibus confectis porro laboravit et vixit. Quae domus anno 1988 in museum mutatum est, ubi postea opus fundatum quoque sedem habuit. Imagines et vestes operarum et ballationum scaenicarum variarum quoque confecit, quae e.g. Hammoniae, Monaci, Vindobonae in scaenis producebantur. Insuper philosophica et poetica scripsit, res pinxit, discos sonantes mysticos (e.g. Von Jahwe, Via Dolorosa) fabricavit.

Inde ab annis 1980 expositiones Ernesto Fuchs solummodo dedicatas celebrabant et Venetiis retro aspiciebant in opera omnia in Palatio Piagini (quod simili modo iterabatur Petropoli in Museo Russico, in Helvetia in Castello Gruyère, in Palatio Harrach Vindobonae anno 2001). Anno 1988 Monte Caroli vivebat.

Ars delineandi atque pingendi apud Fuchs exempla historia haud rado evocant a Medio Aevo usque ad saeculum undevicensimum; neque religiosa neque mythologica desunt. Ex anno 1978 coloribus maius momentum concedere et compositiones simpliores reddere coepit. Nonnumquam ab eo personae mythologicae veterum Germanorum et antiquitatis classicae coloribus tegebantur, ut nova nascerentur (e.g. Lohengrin, Icarus). Architectonica magis colenda esse annis 1990 censuit, ut templa Christiana (e.g. Fanum Sancti Iacobi ad Thal apud Graecium) et deversorium in Carinthia (apud St. Veit an der Glan) in ichnographiis excogitaret. Annis inter 1993 et 1997, cyclum apocalypticum in duodecim tabulis fecit.

Habitus et petasus artificis barbati etiam paulum inusitati fuerunt, ut se ipsum partem creationem suarum faceret. Mulieres in matrimonium duxit ter; liberos habuit sedecim.

• 1990: Alexander-Orden pour le Mérite für Wissenschaft und Kunst
• 2004: Österreichisches Ehrenkreuzes für Wissenschaft und Kunst I. Klasse
• 2010: Großes Ehrenzeichen des Landes Kärnten
• 2010: Goldenes Ehrenzeichen für Verdienste um das Land Wien

• Fuchs über Fuchs, Bilder und Zeichnungen von 1945-1976, 1977
• Schlögl, M.: Kunst ist Erlösung und ein Friedensbote

Vicimedia Communia plura habent quae ad Ernestum Fuchs spectant.

• Museum ex Fuchs nominatum.
• Colloquium percontativum anni 2004.
• Imagines nonnullae media in Vindobona in pinacotheca GALERIE 10.
• Sculpturae aeneae nonnullae.