Idul Adha (basa Arab: عيد الأضحى) iku dina riyaya Islam. Ing dina iki dipèngeti prastawa kurban, nalika nabi Ibrahim (Abraham), kang gelem ngurbanaké putrané Ismail marang Allah, banjur diganti karo wedhus déning kersaning Allah.
Kayadene Idul Fitri, Idul Adha uga ana salat id. Sawisé salat, banjur dianakake kurban minagka pratndha utawa pralambang Nabi Ibrahim kang kanthi iklas ngurbanake putrane, Ismail dhumateng Allah.
Dina Riyaya Idul Adha iku ing tanggal 10 sasi Dulhijah, dina iki pas 70 dina sawisé Idul Fitri. Ing wayah Idul adha iku wong Islam ora dientuke pasa, karam ukume kanggo pasa.
Punjere riyaya Idul adha iku ana ing désa cilik ing Arab Saudi kang arane Mina, cedhak Mekah. Ing kono ana tugu kang cacahé telu, kang dadi pralambang iblis. Nalika wayahe bada para kaji ing kana nglakoni ritual utawa ngibadah nguncal jumrah. Ing kono para jemaah kaji ngantemi tugu kang cacahé telu iku mau ngganggo watu jumrah.
Bada Idul Adha iku dadi dina kang paling wigati nalika ngibadah kaji kanggo wong Islam.
Kurban
Panetepan dina Idul Adha
Miturut agama Islam, ngibadah kaji iku intine wukuf ing Arafah, kaya déné sabda Muhammad saw.:
«اَلْحَجُّ عَرَفَةُ»
Ibadah kaji yaiku (wukuf) ing Arafah. (HR at-Tirmidzi, Ibn Majah, al-Baihaqi, ad-Daruquthni, Ahmad, lan al-Hakim. Al-Hakim berkomentar, “Kadis iki sahih, sanadyan beliau kaloroné [Bukhari-Muslim] ora ngetokaké”).
Sajeroning kadis kang dituturaké déning Husain bin al-Harits al-Jadali mratélakaké yèn amir Makkah naté, banjur ngendika:
Rasulullah saw. wis paring pesen marang kita supaya ngayahi ngibadah kaji miturut ru’yat (hilal Dzulhijjah). Yèn kita ora bisa nyeksèkaké, banjur ana loro seksi adil (kang nyeksèni), mula kita kudu ngayahi manasik miturut kaseksèn mau. (HR Abu Dawud, al-Baihaqi lan ad-Daruquthni. Ad-Daruquthni berkomentar, “Kadis iki isnadé sinambungan, lan sahih.”).
Kadis iki njlèntrèhaké: Pisanan, yèn ngibadah kaji kudu didhasaraké marang asil ru’yat hilal 1 Dzulhijjah, saéngga kapan wukuf lan Idul Adhané bisa dikukuhaké. Kaping loro, pesen Nabi marang amir Makkah, minangka panguwasa wewengkon, papan ing ngendi perhelatan kaji ditindakaké, supaya ngayahi ru’yat; yèn ora kasil, banjur ru’yat wong liya, kang nyatakaké paseksèn marang amir Makkah.
