Fyrstu útsendingar á stafrænu sjónvarpi á Íslandi hófust árið 1998. Þann 2. september 2013 var slökkt á fyrstu hliðrænu sjónvarpssendunum á Íslandi. Það markaði byrjunina á því ferli að skipta frá hliðrænu yfir í stafrænt drefingarkerfi. Hliðrænar útsendingar á Íslandi voru lagðar niður 2. febrúar 2015 þegar slökkt var endanlega á hliðræna dreifikerfi RÚV.^[1]

RÚV og Vodafone unnu saman að uppbyggingu stafræns dreifingarkerfis. Vodafone rekur þetta kerfi í 15 ár frá fyrstu lokunum á hliðrænum sendingum. Til að ná útsendingunum þarf tæki sem getur skilið staðalinn DVB-T eða DVB-T2.^[2]

Þann 5. nóvember 2002 skipaði þáverandi samgönguráðherra Sturla Böðvarsson starfshóp til að gera tillögu um innleiðingu á stafrænu sjónvarpi á Íslandi.^[3] Þá var sett skilyrði um að stafrænar útsendingar næðu til 99,9% landsmanna.^[3] Árið 2003 gaf Samgönguráðuneytið út skýrslu um stöðu stafræns sjónvarps á Íslandi og hvernig skyldi fara að innleiðingu þess.^[3] Í henni var mælt með því að sameiginlegt stafrænt dreifingarkerfi yrði stofnað og að tryggt væri að allir aðilar hefðu jafnan aðgang að því.

Í skýrslunni voru ýmsir valkostir skoðaðir og ákveðið var að hagkvæmasta leiðin til að dreifa stafrænu sjónvarpi var með jarðbundnu útsendingarkerfi byggt á staðlinum DVB-T.^[3]

Verið er að slökkva á hliðrænum útsendingum í áföngum. Tímasetningar lokana er svona:^[4]

Þann 2. febrúar 2015 var slökkt á hliðræna dreifikerfi RÚV á Vatnsenda og með því lauk hin upprunalega aðferð sjónvarpsútsendinga á Íslandi sem hafði verið síðan Sjónvarpið var sett á laggirnar 1966. Stafrænar sjónvarpsútsendingar ná til 99,9 % landsmanna og veitti í fyrsta sinn aðgang að einkareknum stöðum og fjölbreyttari efni fyrir marga íbúa landsbyggðarinnar.^[5]

  Þessi sjónvarpsgrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.