Metano
Nome IUPAC Metano[1](substitutivo) Tetrahidridocarbono[1] (aditivo)
Outros nomes Carbano, gas dos pantanos
Identificadores
Número CAS	74-82-8
PubChem	297
ChemSpider	291
Número CE	200-812-7
Número UN	1971
KEGG	C01438
MeSH	Methane
ChEBI	CHEBI:16183
ChEMBL	CHEMBL17564
Número RTECS	PA1490000
Referencia Beilstein	1718732
Referencia Gmelin	59
3DMet	B01450
Imaxes 3D Jmol	Image 1
SMILES C
InChI InChI=1S/CH4/h1H4 Key: VNWKTOKETHGBQD-UHFFFAOYSA-N
Propiedades
Fórmula molecular	CH4
Masa molar	16,04 g mol−1
Aspecto	Gas incoloro
Olor	Sen olor
Densidade	0,656 g/L a 25 °C, 1 atm 0,716 g/L a 0 °C, 1 atm 0,42262 g cm−3 (a 111 K)[2]
Punto de fusión	634 °C; 1 173 °F; 907 K
Punto de ebulición	10 893 °C; 19 639 °F; 11 166 K
Solubilidade en auga	22,7 mg L−1
Solubilidade	soluble en etanol, dietil éter, benceno, tolueno, metanol, acetona
log P	1,09
kH	14 nmol Pa−1 kg−1
Estrutura
Forma da molécula	Tetraédrica
Momento dipolar	0 D
Termoquímica
Entalpía estándar de formación ΔfHo298	−74,87 kJ mol−1
Entalpía estándar de combustión ΔcHo298	−891,1–−890,3 kJ mol−1
Entropía molar estándar So298	186,25 J K−1 mol−1
Capacidade calorífica, C	35,69 J K−1 mol−1
Perigosidade[3]
Pictogramas GHS
Palabra sinal GHS	DANGER
declaración de perigosidade GHS	220
declaración de precaución GHS	210
EU Index	601-001-00-4
Clasificación da UE	F+
Frases R	R12
Frases S	S2, S16, S33
NFPA 704	4 1 0
Punto de inflamabilidade	−188,0 °C; −306,4 °F; 85,1 K
Temperatura de autoignición	537 °C; 999 °F; 810 K
Límites de explosividade	4,4–17%
Compostos relacionados
alcanos relacionados	Ioduro de metilo Diiodometano Iodoformo Tetraioduro de carbono Etano Ioduro de etilo
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O metano é un composto de carbono e hidróxeno, de fórmula CH4. É un hidrocarburo, o primeiro membro da serie dos alcanos. É máis lixeiro que o aire, incoloro, inodoro e inflamable. Encóntrase no gas natural (entre un 75% e un 90%), no gas grisú das minas de carbón, nos procesos das refinerías de petróleo, e como produto da descomposición da materia nos pantanos. É un dos principais compoñentes da atmosfera dos planetas Saturno, Urano e Neptuno.

Pode obterse mediante a hidroxenación de carbono ou dióxido de carbono, pola acción da auga con carburo de aluminio ou tamén ó quentar etanoato de sodio cun álcali.

É apreciado como combustible e para producir cloruro de hidróxeno, amoníaco, etino (acetileno) e formaldehido.

É un composto molecular, cuxas unidades básicas son grupos de átomos unidos entre si. Consta dun átomo de carbono con catro átomos de hidróxeno unidos a el. A forma xeral da molécula é un tetraedro.

Ten como:

• punto de ebulición: 111,55 K
• punto de fusión: 90,6 K
• ΔHfº gas: -74,87 KJ/mol
• ΔGfº gas: -50,828 KJ/mol.K
• Sº gas: 188 J/mol.K

Ademais tamén é un gas de efecto invernadoiro moi efectivo, cunha concentración atmosférica actual de 1,7 ppm.

As súas principais orixes son:

• Descomposición dos residuos orgánicos por bacterias.
• Fontes naturais (pantanos): 23%.
• Extracción de combustibles fósiles: 20% (tradicionalmente queimábase e emitía directamente. Hoxe en día se intenta almacenar para reaproveitalo formando o chamado gas natural).
• Os procesos na dixestión e defecación de animais: 17% (especialmente do gando).
• As bacterias en plantacións de arroz: 12%.
• Dixestión anaeróbica da biomasa.
• Materia viva vexetal: as plantas e árbores emiten grandes cantidades de gas metano.

O 60% das emisións en todo o mundo son de orixe antropoxénico. Proceden principalmente de actividades agrícolas e outras actividades humanas.

Son da familia homóloga -CH2 metileno

• Metano atmosférico