João Belchior Marques Goulart, nado o 1 de marzo de 1919 e finado o 6 de decembro de 1976, coñecido popularmente como "Jango", foi un político brasileiro e o 24.º presidente do seu país, de 1961 a 1964. Antes diso, tamén foi o vicepresidente, de 1956 a 1961, sendo elixido con máis votos que o presidente, Juscelino Kubitschek.
Traxectoria
De 18 de xuño de 1953 a 23 de febreiro de 1954, foi ministro de Traballo, Industria e Comercio do segundo goberno de Getúlio Vargas (1951 - 1954), sendo obrigado a renunciar tras conceder un incremento do 100% do salario mínimo, o que causou unha forte reacción entre empresarios e prensa. Presidente nacional do PTB, converteuse no principal nome laboral do país tras o suicidio de Getúlio.
Presidencia do Brasil
Deveu presidente do Brasil despois da renuncia de Jânio Quadros, o 25 de agosto de 1961. Nese día, Jango estaba na China e asumiu a presidencia o presidente do Congreso brasileiro, Ranieri Mazzilli. Durante o seu goberno, o Brasil experimentou a volta do Parlamentarismo, ata un plebiscito o 1964, cando retornou o presidencialismo.
Logo da revolta dos mariñeiros e do discurso no Automóbil Club do Brasil - que representaba unha quebra da xerarquía militar -, o 31 de marzo de 1964 o xeneral Olimpio Mourão Fillo iniciou o desprazamento de tropas de Juiz de Fora (MG) en dirección ao Río de Xaneiro. Este foi o inicio da "Revolución Redentora", forma como ficou coñecido o golpe de estado que derrubou o goberno de João Goulart entre os militares.
O 1 de abril de 1964, Jango volveu a Brasilia e, de alí, para o Rio Grande do Sul. Leonel Brizola, seu cuñado e gobernador do estado, suxeriu un novo movemento de resistencia, pero Goulart non acatar para evitar "derramamento de sangue" (unha guerra civil). Jango exiliouse no Uruguai e na Arxentina, onde morreu en 1976. O día 2 de abril, o Congreso Nacional declarou a vacances de João Goulart no cargo de presidente, entregando o cargo de xefe da nación de novo ao presidente da Cámara dos Deputados Ranieri Mazzilli.
O día 10 de abril, João Goulart tivo os seus dereitos políticos cesados por 10 anos, tras a publicación da Lei Institucional Número Un (AI-1).
.jpg)
