Jean-Luc Nancy

Modelo:BiografíaJean-Luc Nancy

(2010) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(fr) Jean-Luc Roland Louis André Nancy Editar o valor en Wikidata
26 de xullo de 1940 Editar o valor en Wikidata
Caudéran, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte23 de agosto de 2021 Editar o valor en Wikidata (81 anos)
Estrasburgo, Francia Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Tolosa-Jean Jaurès - filosofía (–1987)
Marc Bloch University (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director de teseGérard Granel Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía e historia da filosofía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfilósofo, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1973 Editar o valor en Wikidata - 2013 Editar o valor en Wikidata
EmpregadorEuropean Graduate School
Marc Bloch University (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
MovementoFenomenoloxía Editar o valor en Wikidata
Influencias
Obra
DoutorandoAntonia Birnbaum (en) Traducir, Frédéric Neyrat (pt) Traducir e Pierre-Yves Ruff (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm1241909 Allocine: 93669 Allmovie: p347381 BNE: XX1045428 Editar o valor en Wikidata

Jean-Luc Nancy, nado en Bordeos o 26 de xullo de 1940 e finado en Estrasburgo o 23 de agosto de 2021, foi un filósofo francés.

Traxectoria

Profesor emérito de filosofía na Universidade Marc Bloch de Estrasburgo e colaborador das de Berkeley e Berlín, está considerado como un pensador orixinal que recorre por conta propia os camiños abertos por Heidegger, Bataille ou Derrida, interlocutor de Blanchot.

É autor de numerosas obras nas que se abordan algún dos problemas máis profundos e cruciais do século XX como a construción das nacionalidades e os nacionalismos, que considera unha resposta a esa inxente máquina, arroiadora de identidades, que foi e é a Modernidade na que destacou a filosofía alemá.[1]

Nancy aborda tamén na súa obra o Sentido, ou o final do Sentido como diagnóstico do noso tempo máis preciso aínda que a fin da historia ou das ideoloxías,[2] a ontoloxía do “nosoutros”.[3][4] Tamén abordou temas como o da globalización ou mundialización.[5]

Obras

  • La Remarque spéculative (Un bon mot de Hegel), París, Galilée, 1973.
  • La titre de la lettre, París, Galilée, 1973 (con Philippe Lacoue-Labarthe)
  • Le Discours de la syncope. I. Logodaedalus, París, Flammarion, 1975.
  • L'absolu littéraire. Théorie de la littérature du romantisme allemand, París, Seuil, 1978 (con Philippe Lacoue-Labarthe).
  • Ego sum, París, Flammarion, 1979.
  • Le partage des voix, París, Galilée, 1982.
  • La communauté désoeuvrée, París, Christian Bourgois, 1983.
  • L'Impératif catégorique, París, Flammarion, 1983.
  • L'oubli de la philosophie, París, Galilée, 1986.
  • Des lieux divins, Mauvezin, T.E.R, 1987.
  • L'expérience de la liberté, París, Galilée, 1988.
  • Une Pensée Finie, París, Galilée, 1990.
  • Le poids d'une pensée, Québec, Le griffon d'argile, 1991.
  • Le mythe nazi, La tour d'Aigues, L'Aube, 1991 (con Philippe Lacoue-Labarthe)
  • La comparution (politique à venir), París, Bourgois, 1991 (con Jean-Christophe Bailly).
  • Corpus, París, Métailié, 1992.
  • Les Muses, París, Galilée, 1994.
  • Être singulier pluriel, París, Galilée, 1996.
  • Hegel. L'inquiétude du négatif, París, Hachette, 1997.
  • L'Intrus, París, Galilée, 2000.
  • Le regard du portrait, París, Galilée, 2000.
  • Conloquium, intro. à Roberto Esposito, Communitas, trad. de Nadine Le Lirzin, París, PUF, 2000.
  • La pensée dérobée. París, Galilée, 2001.
  • The evidence of film. Bruxelles, Yves Gevaert, 2001.
  • La création du monde ou la mondialisation. París, Galilée, 2002.
  • Nus sommes. La peau des images. París, Klincksieck, 2003. (con Federico Ferrari)
  • La déclosion (Déconstruction du christianisme 1). París, Galilée, 2005.
  • Iconographie de l'auteur. París, Galilée, 2005. (with Federico Ferrari)
  • Tombe de sommeil, París, Galilée, 2007.
  • Juste impossible. París, Bayard, 2007.
  • Vérité de la démocratie, París, Galilée, 2008.
  • Démocratie, dans quel état?, avec G. Agamben, A. Badiou, D. Bensaïd, W. Brown, J. Rancière, K. Ross et S. Žižek, La Fabrique, 2009.
  • L'Adoration. Déconstruction du christianisme II, París, Galilée, 2010.
  • Atlan. Les détrempes, París, Hazan, 2010.

Notas

  1. El mito nazi, tradución e epílogo de Juan Carlos Moreno Romo, Anthropos, 2002
  2. Un pensamiento finito, Antropos, 2002
  3. Ser singular plural, Arena Libros
  4. La comunidad inoperante, LOM, Santiago de Chile, 2000
  5. La creación del mundo o la mundialización, Paidos

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas