PROFILPELAJAR.COM

François Boucher
	;
Biografía
Nacemento	29 de setembro de 1703 ; París, Francia
Morte	30 de maio de 1770 (66 anos); París, Francia
Premier peintre du Roi (en)
	1765 – 1770
Actividade
Campo de traballo	Pintura
Lugar de traballo	Italia (1725–1731); París (1720–1770); Northern Low Countries (en)
Ocupación	pintor, augafortista, debuxante, ilustrador, gravador, deseñador de tapices, exlibrist (en)
Membro de	Academia Real de Pintura e Escultura (pt)
Xénero artístico	Pintura de historia, pintura relixiosa, alegoría, Arte de paisaxes, pintura mitolóxica, pintura de animais (pt) , pintura de xénero, retrato e military art (en)
Movemento	Rococó
Profesores	Jean-François Cars (pt) e François Lemoyne
Alumnos	Charles-Michel-Ange Challe (pt) , Jean-Baptiste-Pierre Lebrun (pt) , Jean-Baptiste-Henri Deshays, Jean-Baptiste Le Prince (pt) , Jean-Honoré Fragonard e Martin Ferdinand Quadal
Influencias	Charles-André van Loo (pt)
Mecenas	Madame de Pompadour
Obra
	Obras destacables (1752) Blond Odalisque (en) ; (1754) La Naissance de Vénus (en) ; (1756) Portraits of Madame de Pompadour (en) ; (1766) Madame Bergeret (en) ;
Familia
Cónxuxe	Marie-Jeanne Boucher
Fillos	Jeanne Elizabeth Victoire Deshays, François, le jeune Boucher, Marie-Émilie Boucher
Premios
	(1723) Q23636085 ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Encyclopædia Britannica; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Буше Франсуа)

François Boucher, nado en París o 29 de setembro de 1703 e finado o 30 de maio de 1770, foi un pintor francés, seguidor do estilo rococó, famoso polas súas pinturas idílicas e voluptuosas de temas mitolóxicos, alegorías pastorís e diversos retratos de Madame de Pompadour.

Traxectoría

Naceu en París en 1703, fillo de Nicolás Boucher. Foi talvez o decorador con máis sona do século XVIII, co seu estilo enmarcado basicamente pola arte rococó. Aos 17 anos era aprendiz do pintor François Lemoyne, con quen só estivo tres meses, comezando logo a traballar con Jean-François Cars.

Tres anos despois, Boucher gañou o prestixioso Prix de Rome, mais tivo que esperar outros catro anos para poder realizar os seus estudos en Italia.

Despois da súa volta de Italia, en 1731, foi admitido na Real Academia da Pintura e Escultura. Chegaría a ser reitor desa academia e máis director da real fábrica de tapices dos Gobelinos. En 1765 foi nomeado primeiro pintor do rei.

Francois Boucher faleceu o 30 de maio de 1770 en París.

Caracteres da súa obra

A súa obra está inspirada en artistas como Watteau e Peter Paul Rubens. As súas primeiras obras celebran a tranquilidade da natureza e a evasión que outorga o campo.

Mais o seu traballo esquece a inocencia tradicionalmente atribuída ao campesiño, impregnando as escenas con suxestións de erotismo, e as súas escenas mitolóxicas son apaixonadas e amorosas, en lugar das típicas composicións épicas que predominaban.

A marquesa de Pompadour, que era sinónimo da arte rococó, era unha grande admiradora da obra de Boucher, e é nos retratos desta onde o pintor mostra con maior claridade o seu estilo.

En cadros como "O almorzo", de 1739, mostra unha escena familiar con grande mestría, usando os membros da súa propia familia como modelos.

Este estilo intimista contrasta coas imaxes explícitas que pinta nos retratos das odaliscas, como se pode ollar na Odalisca morena (ca. 1740). O rostro da muller é o da súa propia esposa (Diderot dixo que Boucher estaba "prostituíndo á súa dona",^[1] e, segundo lendas, o traseiro era o de Madame de Pompadour).

Ademais dos cadros, Boucher deseñou vestimenta para teatros e tapices. Participou na decoración dos palacios de Versalles, Fontainebleu e Choisy.

Obras (selección)

Rinaldo e Armida.
Descanso durante a fuxida a Exipto.
O almorzo (1739), Museo do Louvre, París.
Odalisca morena (ca. 1740), Museo do Louvre, París.
Triunfo de Venus (1740), Museo Nacional de Suecia, Estocolmo.
Diana saíndo do baño (1742), Museo do Louvre, París.
Rapaza en repouso (1752), Museo do Louvre, París.
A marquesa de Pompadour, varios retratos, o da National Gallery of Scotloand está datado en 1744.
O triunfo de Venus.

Galería

Muller espida
(ca. 1730 - 1740)
Hércules e Ónfale
(1735)
O almorzo
(1739)
Odalisca morena
(ca. 1740)
Diana saíndo do baño (1742)
Leda e o cisne
(1742)
Madame Pompadour
(1750)
A forxa de Vulcano (1757)

Notas

↑ Denis Diderot (1984), pp. 119-120.

Véxase tamén

Bibliografía

Denis Diderot (1984): Essai sur la peinture, Salons de 1759, 1761, 1763. París: Hermann.‎
Étienne Jean Delécluze (1985): Louis David, son école et son temps. París: Didier.
VV. AA. (2003): François Boucher: Hier et Aujourd'hui. París: Réunion des Musées Nationaux - RMN ISBN 978-2-7118-4587-3.