PROFILPELAJAR.COM

Fernando Pinto do Amaral
Biografía
Nacemento	12 de maio de 1960 (64 anos); Lisboa, Portugal
Actividade
Ocupación	escritor, poeta, crítico literario

Fernando José Branco Pito do Amaral, nado en Lisboa o 12 de maio de 1960, é un profesor de Literatura, tradutor e poeta portugués.

Traxectoria

É fillo de António Pinto do Amaral (Estarreja, Beduído, 22 de xaneiro de 1910 - Lisboa, 6 de maio de 1977), Médico, e da súa segunda muller Maria Eugénia Rodrigues Branco (Lisboa, 1 de abril de 1927), popular actriz da década de 1940.

Comezou na Facultade de Medicina da Universidade de Lisboa entre 1979 e 1982, mais desistiu do curso en prol das letras. Licenciado en Linguas e Literaturas Modernas e doutorado en Literatura Románica, deu aulas desde 1987 no Departamento de Literaturas Românicas da Facultade de Letras da Universidade de Lisboa.^[1]

Ten colaborado nas revistas LER, A Phala, Colóquio/Letras, Relâmpago e fixo crítica literaria nos xornais Público e JL. Traduciu As Flores do Mal, de Baudelaire, e Poemas Saturnianos de Verlaine. Traduciu tamén toda a poesía do arxentino Jorge Luis Borges e a Gabriela Mistral.^[2]

En 2009 foi nomeado comisario do Plano Nacional de Lectura, cargo que ocupou até abril de 2017.^[3]

Ten unha filla, Laura Maria Pereira Pedrosa Pinto do Amaral (Lisboa, 21 de xaneiro de 1998). É primo irmán do inmunoloxista António A. Coutinho.

Toda a obra de Fernando Pito do Amaral, como poeta, ensaísta e tradutor, xira en torno á melancolía que rodea as vivencias finiseculares, modulada, neste final de século en concreto, pola noción de pos-modernidade, que marca de forma particular o discurso do autor.^[4]

En 2002 Luciano Rodríguez coordinou Horizontes poéticos (Xerais) no que incluíu a Alex Susanna, Felipe Juaristi Galdós, Pilar Pallarés, Luis García Montero e Fernando Pinto do Amaral.^[5]

Obras

Poesía

Acédia (1990). Assírio & Alvim.
A escaleira de Jacob (1993).
Ás cegas (1997). Relógio D'Água.
Poesía reunida: 1999-2000 (2000). Dom Quixote.
Pena suspensa (2004). Dom Quixote.
A luz da madrugada (2007). Dom Quixote.
Poemas escolhidos (1990 - 2007) (2009). Dom Quixote.
Paliativos (2012). Língua Morta. Antoloxía de poesía.
Manual de cardiologia (2016). Dom Quixote.
O Terceiro Vértice (2019). Dom Quixote.

Ensaio

O mosaico fluído: Modernidade e pós-modernidade na poesia portuguesa mais recente: autores revelados na década de 70 (1991). Assírio & Alvim.
Na órbita de Saturno: cinco ensaios e uma paráfrase (1992). Hiena.
Discurso e imaxes da melancolía na poesía portugesa do século XX (1997). Tese de doutoramento.
Antologia Poética de Mário de Sá-Carneiro (2010). Dom Quixote.

Narrativa

Área de servizo e outras historias de amor (2006). Dom Quixote. Contos.
O segredo de Leonardo Volpi (2009). Dom Quixote. novela.

Infanto-xuvenil

A aventura no Game Boy (2004). Texto Editores.
O Primo Basílio de Eça de Queiroz (2008). Quasi Edições.
A miña primeira Sophia (2009). Dom Quixote.

Premios

1998: Premio PEN Club de Ensaio por O Mosaico Fluido — Modernidade e Pós-Modernidade na Poesia Portuguesa Mais Recente.
2008: En Madrid, Premio Goya, na categoría de Mellor Canción Orixinal polo seu Fado da Saudade, interpretado por Carlos do Carmo no filme Fados, de Carlos Saura.^[6]
As Flores do Mal, de Baudelaire, Premio do Pen Club e Premio da Asociación Portuguesa de Tradutores.
2016: Manual de Cardiologia recibiu o Premio do PEN Clube Português

Notas

↑ "Biografia - Fernando Pinto do Amaral". escritas.org (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 07 de xullo de 2020. Consultado o 2020-07-07.
↑ "Fernando Pinto do Amaral. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-07.
↑ "Diário da República" (PDF). dre.pt/pdf2sdip/2009.
↑ "Biografia". livro.dglab.gov.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-07.
↑ Susanna, Alex; Galdós, Felipe Juaristi; Pallarés, Pilar; Montero, Luis García; Amaral, Fernando Pinto do; Gómez, Luciano Rodríguez (2002). Horizontes poéticos. ISBN 978-84-8302-781-3.
↑ "Fernando Pinto Amaral - FLUL Alumni". alumni.letras.ulisboa.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-07.