PROFILPELAJAR.COM

Eino Leino
	;
Biografía
Nacemento	(fi) Armas Einar Leopold Lönnbohm ; 6 de xullo de 1878 ; Paltamo, Finlandia
Morte	10 de xaneiro de 1926 (47 anos); Tuusula, Finlandia
Lugar de sepultura	cemiterio de Hietaniemi
Residencia	Hövelö (en)
Grupo étnico	Pobo finlandés
Educación	Universidade de Helsinki ; Oulun Lyseon Lukio (en)
Actividade
Campo de traballo	Literatura, poesía, literatura do Romanticismo, xornalismo e crítica literaria
Ocupación	lingüista, dramaturgo, escritor, tradutor, poeta, xornalista, crítico literario
Período de actividade	1891 - 1925
Pseudónimo literario	Eino Leino
Familia
Cónxuxe	Hanna Laitinen (1921–); Aino Kajanus (1913–); Freya Schoultz
Fillos	Eya Helka Leino; () Freya Schoultz
Irmáns	Kasimir Leino

Eino Leino, nado en Paltamo o 6 de xullo de 1878 e finado en Tuusula o 10 de xaneiro de 1926 foi un poeta e xornalista finlandés, considerado un dos pioneiros da poesía finesa. Os seus poemas combinas a modernidade con elementos do folclore finés. O estilo de gran parte da súa obra é similar ao Kalevala e a cancións tradicionais. A natureza, o amor e a desesperación son temas frecuentes na súa obra.

Traxectoria

Primeiros anos

Eino Leino naceu como Armas Einar Leopold Lönnbohm en Paltamo, sétimo e máis novo fillo dunha familia de dez nenos. O pai de Leino cambiara o seu apelido de Mustonen a Lönnbohm para avanzar na súa carreira. Kasimir Leino, irmán de Eino foi unha importante figura da cultura finlandesa, como poeta, crítico e director teatral. Eino e Kasimir Leino fundaron un xornal literario xuntos en 1898.^[1]

Leino publicou o seu primeiro poema aos doce anos, e aos 18 unha colección de poemas, Maaliskuun lauluja.^[1]

Os pais de Leino faleceron mentres el estaba aínda na escola. Comezou a súa educación en Kajaani e continuouna en Oulu e Hämeenlinna onde foi acollido por uns parentes. Leino graduouse na Escola de Gramática de Hämeenlinna e comezou na universidade en Helsinqui.^[1]

Carreira literaria

No principio da súa carreira Eino Leino foi moi adorado e eloxiado polos críticos. Uniuse aos círculos literarios e xornalistas e fíxose membro dos Mozos Fineses. Entre os seus amigos estaban o artista Pekka Halonen e Otto Manninen, que gañou fama como poeta e tradutor.^[2]

Trala Guerra Civil Finlandesa, a fe idealista de Leino na unidade nacional colapsou e a súa influencia como xornalista e polemista debilitouse. Garantíuselle unha pensión estatal como escritor en 1918 aos corenta anos. Aínda que publicou prolificamente, tivo problemas financeiros e a súa saúde deteriorouse. "A vida é sempre unha loita coas forzas eternas", escribiu Leino nunca carta de 1925 ao seu amigo Bertel Gripenberg.^[2]

Leino publicou máis de setenta libros de poemas e contos. Os máis famosos foron as dúas coleccións de poemas Helkavirsiä (1903 e 1916), en que emprega extensamente a mitoloxía e o folclore fineses.^[2]

Ademais de escribir poesía, Eino Leino escribiu en xornais sobre teatro e cultura en xeral, e traduciu obras de importantes escritores como Runeberg e Goethe.^[1] Fixo a primeira tradución da Divina Comedia de Dante ao finés.^[2]

Leino casou tres veces e tivo unha filla, Helka. Morreu en 1926 aos 47 anos e foi enterrado no cemiterio Hietaniemi de Helsinqui.^[3]

A biografía máis detallada de Leino foi escrita na década de 1930 pola súa amante e colega L. Onerva. Na dramática historia, Onerva tamén escribe sobre a súa propia vida.^[1]

Estilo literario e importancia

Leino é recoñecido como o primeiro e máis importante formador do romanticismo nacional na literatura finlandesa.^[4] Realmente, Leino cuñou a expresión neorromanticismo nacional para caracterizar as obras de mozos finlandeses con talento como o compositor Jean Sibelius, o pintor Akseli Gallen-Kallela e o arquitecto Eliel Saarinen.^[5]

O estilo de Leino desenvolveuse durante os 35 anos da súa carrira. Nos seus primeiro traballos, incluída a célebre colección Helkavirsiä (1903), é visible a influencia do épico Kalevala.^[4]

Na metade da súa carreira, Leino traduciu os clásicos da literatura mundial ao finés. Na mesma época escribiu a súa propia obra en varios xéneros: poesía, teatro, ensaios, críticas e outras pezas de xornalismo. A súa obra abrangue un amplo rango emoconal, dende o amor profundo ata á misantropía e a crítica mordaz.^[4]

Nos seus últimos anos, logo de problemas na súa vida persoal, Leino volveu aos temas nacionais románticos da súa mocidade.^[4]

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Nevala, Maria-Liisa. "Leino, Eino (1878–1926)". Kansallisbiografia – The National Biography of Finland. Biografiakeskus, Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Consultado o 16 de xaneiro de 2016.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Liukkonen, Petri. "Eino Leino". Books and Writers (kirjasto.sci.fi). Finland: Kuusankoski Public Library. Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2007. Consultado o 15 de xullo de 2019.
↑ "Hietaniemen hautausmaa– merkittäviä vainajia" (PDF). Kirkko Helsingissä. Consultado o 30 de novembro de 2017.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 Sjöblom, Tomas. "Eight times state prizewinner". 375 humanists. Universidade de Helsinqui. Consultado o 5 de maio de 2016.
↑ Greene R. et al (eds.): The Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics, p. 489. Princeton University Press, 2012. ISBN 9780691154916.