Diego de Torres y Moyachoque, nado en Tunja, Novo Reino de Granada en 1549, e finado en Madrid, España, o 4 de abril de 1590, foi un cacique de Turmequé, na antiga confederación muisca, baixo goberno español. Foi xefe dende 1571 até a súa morte. De Torres y Moyachoque foi un mestizo, fillo dun conquistador español e unha nai muisca. É coñecido pola súa defensa dos nativos muiscas e pola resistencia contra os encomenderos españois, particularmente contra o seu medio irmán Pedro de Torres. De Torres y Moyachoque tamén é coñecido por ser o primeiro cartógrafo das terras que arrodeaban a capital do Novo Reino de Granada, Santa Fe de Bogotá.
De Torres y Moyachoque viaxou dúas veces a España, a primeira entre 1575 e 1577, e a segunda na década de 1580, onde presentou queixas polos malos tratos dos muiscas por parte dos colonizadores españois perante o rei Filipe II. Despois desta última viaxe, permaneceu, casou e morreu en Madrid o 4 de abril de 1590.
Véxase tamén
Bibliografía
Juan Rodríguez Freile, Conquista y Descubrimiento de El Nuevo Reino de Granada de las Indias Occidentales del Mar Océeano, [El Carnero], Bogotá, Imprenta de Pérez y Pizano, 1859.[1636]
Gertrudis Gómez de Avellaneda, "El Cacique de Turmequé, una leyenda colombiana", en Obras Literarias, vol V, pp. 227-282, Madrid, 1869. Novela.
Gilberto Abril Rojas, La segunda sangre, Tunja, 1996. Novela.
Maria Luz Arrieta de Noguera, La fuerza del mestizaje o el cacique de Turmequé, Bogotá, Biblioteca Familiar, 1991. Novela.