Réplica de bohíos muiscas.Os bohíos construíanse lixeiramente elevados sobre a área circundante, como nesta imaxe do Parque Nacional Natural Tayrona.Estrada no oeste de Cundinamarca.Templo do Sol en Sogamoso, reconstruído por Eliécer Silva Célis.Coxíns do Zaque en Hunza; lugar de peregrinación para os muiscas.
Este artigo describe a arquitectura desenvolvida polo pobo muisca. Os muiscas habitaban as terras altas dos Andes centrais de Colombia (no Altiplano Cundiboyacense e a parte suroeste da sabana de Bogotá), sendo unha das catro civilizacións máis importantes de América. Ao contrario das outras tres civilizacións (os aztecas, os maias e os incas), non construíron arquitectura de materiais sólidos. Aínda que tiñan unha desenvolvida agricultura, ourivaría, teas e cerámica, a súa arquitectura era bastante modesta e feita de materiais non permanentes como madeira e arxila.
A evidencia da arquitectura muisca provén das escavacións arqueolóxicas realizadas a mediados do século XX. Nos últimos anos descubríronse áreas máis grandes que mostran evidencias da arquitectura muisca temperá, sendo a máis grande delas a de Soacha, en Cundinamarca.[1][2] Todas as casas e templos orixinais foron destruídos polos conquistadores españois e substituídos coa arquitectura colonial. A reconstrución dalgunhas casas (bohíos), xunto co máis importante templo na relixión muisca, o Templo do Sol en Sogamoso, foi realizada na segunda metade do século XX.
Broadbent, Sylvia M. (1974). La situación del Bogotá Chibcha - The Chibcha Bogotá situation. Revista Colombiana de Antropología(en castelán)17 (Bogotá, Colombia: Instituto Colombiano de Antropología). pp. 117–132.
Casilimas Rojas, Clara Inés; López Ávila, María Imelda (1987). El templo muisca - The Muisca temple(PDF). Maguaré(en castelán)5 (Bogotá, Colombia: Instituto Colombiano de Antropología). pp. 127–150. ISSN0120-3045. Consultado o 2016-07-08.
.jpg)
.JPG)
.JPG)
