Os aneis de Saturno son os aneis planetarios arredor do planeta Saturno, unhas estruturas que poden ser observadas mesmo con pequenos telescopios de afeccionados á astronomía. Consisten nun vasto agrupamento de partículas que varían en tamaño dende o microscópico até obxectos de grandes dimensións semellantes a un autobús e incluso maiores. Estas partículas orbitan ao redor do planeta nun balance delicado entre a atracción gravitatoria de Saturno e as forzas centrífugas. Predominantemente compostas por xeo de auga, as partículas inclúen tamén unha fracción menor de material rochoso.[1] Ademais, identificouse tamén a presenza dun composto de cor avermellada de natureza, indeterminada aínda pola comunidade científica; a posibilidade de que compostos orgánicos complexos estean presentes segue sendo a ser obxecto de investigación.[2][3]
Adicionalmente, hai claros notables nos aneis, como a "lacuna" ou "fenda de Encke", causada pola influencia gravitatoria da lúa Pan no Anel A.[4] A máis coñecida destas divisións é a "División Cassini", nomeada en honra ao astrónomo Giovanni Domenico Cassini, quen a descubriu no ano 1675. Trátase dun baleiro relativo situado entre os Anel A e B, e a súa existencia debeuse a resonancias orbitais asociadas con satélites naturais do planeta.[5]
Os aneis de Saturno fornecen abundantes datos sobre como se formou e evolucionou este sistema planetario, revelando detalles sobre os procesos físicos semellantes aos que ocorren nos discos protoplanetarios, que son as rexións onde os planetas comezan a tomar forma.[6]