Ácido glicurónico
Nome IUPAC Ácido (2S,3S,4S,5R,6R)-3,4,5,6-​tetrahidroxioxano-2-carboxílico
Outros nomes Ácido β-D-glicopiranurónico
Identificadores
Número CAS	6556-12-3
PubChem	441478
ChemSpider	392615
UNII	8A5D83Q4RW
DrugBank	DB03156
KEGG	C00191
MeSH	Glucuronic+acid
ChEBI	CHEBI:28860
Imaxes 3D Jmol	Image 1
SMILES O=C(O)[C@H]1O[C@H](O)[C@H](O)[C@@H](O)[C@@H]1O
InChI InChI=1S/C6H10O7/c7-1-2(8)4(5(10)11)13-6(12)3(1)9/h1-4,6-9,12H,(H,10,11)/t1-,2-,3+,4-,6-/m0/s1 Key: AEMOLEFTQBMNLQ-WAXACMCWSA-N InChI=1/C6H10O7/c7-1-2(8)4(5(10)11)13-6(12)3(1)9/h1-4,6-9,12H,(H,10,11)/t1-,2-,3+,4-,6-/m0/s1 Key: AEMOLEFTQBMNLQ-WAXACMCWBB
Propiedades
Fórmula molecular	C6H10O7
Masa molar	194,14 g mol−1
Punto de fusión	159–161 °C[1]
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O ácido glicurónico ou ácido glucurónico (do antigo grego urina doce) é un azucre ácido derivado da glicosa no cal o carbono 6 está oxidado formando un grupo carboxilo COOH, que substitúe ao CH₂OH que ten alí a glicosa, polo que é un ácido urónico.

Os sales e ésteres do ácido glicurónico coñécense como glicuronatos; e o anión C₆H₉O₇⁻ denomínase ión glicuronato.

O ácido glicurónico non debe confundirse co ácido glicónico, un ácido carboxílico liñal orixinado pola oxidación dun carbono diferente da glicosa.

A diferenza do seu epímero no carbono 5, o ácido idurónico, que pode aparecer en varias conformacións distintas, o ácido glicurónico aparece predominantemente na conformación ⁴C₁.^[2]

Os encimas glicuronidases son os encargados de hidrolizar o enlace glicosídico entre o ácido glicurónico e outros compostos.

O ácido glicurónico é un glícido común nas cadeas de glicosaminoglicanos (carbohidratos), que forman parte dos proteoglicanos. Son glicosaminoglicanos con ácido glicurónico os seguintes: ácido hialurónico, heparán sulfato, e condroitín sulfato, e é un compoñente secundario, que aparece nalgúns residuos, do dermatán sulfato e heparina. Forma parte das secrecións mucosas animais, como a saliva, e do glicocálix e a matriz extracelular, xa que é compoñente do ácido hialurónico.

No corpo dos animais o ácido glicurónico está a miúdo asociado ao metabolismo xenobiótico de certas substancias como drogas, contaminantes, bilirrubina, andróxenos, estróxenos, mineralocorticoides, glicocorticoides, derivados de ácidos graxos, retinoides, e ácidos biliares. A asociación con estas substancias implica a formación de enlaces glicosídicos, e este proceso denomínase glicuronidación.^[3] A glucuronidación ocorre principalmente no fígado, aínda que o encima responsable desta catálise, a UDP-glicuroniltransferase, atópase tamén na maioría dos órganos, por exemplo, intestino, riles, cerebro, glándulas adrenais, bazo, e timo.^[4][5] Na reacción mostrada o ácido glicurónico reacciona en forma de UDP-ácido glicurónico ^[6] coa bifenilamina, e liberaríase ao final UDP (que non se mostran na figura) e o glicuronósido.

As substancias resultantes da glicuronidación denomínanse glicurónidos (ou glicuronósidos) e son normalmente moito máis hidrosolubles ca as substancias que non conteñen ácido glicurónico a partir das cales foron sintetizadas. O corpo humano utiliza a glicuronidación para producir unha gran variedade de substancias máis hidrosolubles, e, dese xeito, facilitar a súa posterior eliminación do corpo pola urina ou as feces (por medio da bile producida polo fígado). As hormonas poden ser tamén glicuronidadas para facilitar o seu transporte polo corpo. Os farmacéuticos a miúdo enlazan fármacos co ácido glicurónico para facilitar unha administración e chegada á célula máis efectiva dun amplo número de substancias. Ás veces substancias tóxicas poden perder parte da súa toxicidade despois da glicuronidación.

A conxugación de moléculas xenobióticas con especies moleculares hidrofílicas como o ácido glicurónico coñécese como metabolismo de fase II.

Determinación dos esteroides urinarios e de esteroides conxugados no sangue.

Atópase na bebida kombucha, unha especie de té fermentado, onde funciona como un ácido orgánico antioxidante.^[7]

En todas as plantas e nos mamíferos (excepto os cobaia e primates) o ácido glicurónico é un precursor do ácido ascórbico (vitamina C).^[8] .

• Ácido galacturónico
• Ácido idurónico

• Chiu SH, Huskey SW (1998). "Species differences in N-glucuronidation". Drug Metab. Dispos. 26 (9): 838–47. PMID 9733661. Arquivado dende o orixinal (abstract) o 10 de febreiro de 2009. Consultado o 25 de novembro de 2011. 
• Kuehl GE, Murphy SE (2003). "N-glucuronidation of nicotine and cotinine by human liver microsomes and heterologously expressed UDP-glucuronosyltransferases". Drug Metab. Dispos. 31 (11): 1361–8. PMID 14570768. doi:10.1124/dmd.31.11.1361. 
• Kuehl GE, Murphy SE (2003). "N-glucuronidation of trans-3'-hydroxycotinine by human liver microsomes". Chem. Res. Toxicol. 16 (12): 1502–6. PMID 14680362. doi:10.1021/tx034173o. 
• Benowitz NL, Perez-Stable EJ, Fong I, Modin G, Herrera B, Jacob P (1999). "Ethnic differences in N-glucuronidation of nicotine and cotinine". J. Pharmacol. Exp. Ther. 291 (3): 1196–203. PMID 10565842. 
• Mannfred A Hollinger, Introduction to Pharmacology, ISBN 0-415-28033-8
• Chang, K. M.; McManus, K.; Greene, J.; Byrd, G. D.; DeBethizy, J. D. Glucuronidation as a metabolic pathway for nicotine metabolism. 1991
• Coffman B.L., King C.D., Rios G.R. and Tephly T.R. The glucuronidation of opioids, other xenobiotics, and androgens by human