Bartzelonan jaioa, Sardà ikuskizuneko pertsona-familia batekoa zen. Josep Maria Mainat aktorearekin ezkondu zen, La Trinca hirukote komikoko kidea, eta Javier Sardà kazetariaren arreba nagusiena zen.[2] Beste hiru neba-ahizpa izan zituen, eta horietako bat hiesaren ondorioz hil zen 1980an.[3] Pol Mainat semea aktorea da eta elkarrekin lan egin zuten Abuela de verano lanean.[4]
Autodidakta izan zen. Zaleen antzerkia egiten hasi zen Bartzelonako Horta auzoan. 1962an antzerki profesionalera pasatu zen, Dora Santacreu eta Carlos Lucenaren konpainian hasi zenean, Alfonso Pasoren Cena de matrimonios lanarekin, eta konpainia horretatik Alejandro Ulloarenera pasatu zen, gero Pau Garsaballenera, En Baldiri de la Costa lanarekin.
Ondoren, telebistara egin zuen jauzia: 1975ean Una vella, coneguda olor lanean protagonista izan zen, Josep Maria Beneten lanean oinarritua, eta 1979an Festa amb Rosa Maria Sardà saioa aurkeztu zuen. Mundu zinematografikoan debuta egin zuen Ventura Pons-en El vicario de Olot lanarekin.
1980ko hamarkadako azken urteetan zineman nabarmendu zen, garai hartan Luis García BerlangarenMoros y Cristianos (1987) filmean parte hartu zuen,[5] eta Espainiako telebistako saioetan, hala nola Olé tus videos eta Ahí te quiero ver, non aurkezteaz gain, gidoiak garatu zein gainbegiratu zituen eta esketx desberdinak zuzendu eta antzeztu zituen, [6]Bertolt BrechtenMadre coraje y sus hijos lanean egin zuen bere lehen paper dramatikoa Zentro Dramatiko Nazionalean (Madril, 1986).[7] Antzerki zuzendari gisa debutatu zuen Josep Maria Benet antzerkigilearenAi carai! (1989) komediarekin.[8]
1990eko hamarkadan Fernando Colomorekin lan egin zuen El efecto mariposa filmean, Ventura Pons-ekin Caricias eta Amigo/Amado lanekin, Francesc BetriurekinLa duquesa roja lanean eta Fernando TruebarekinLa niña de tus ojos filman. Emakumezko antzezpen onenaren Goya saria jasotzeko hautagaia izan zen, eta bi aldiz irabazi zuen Manuel Gómez Pereiraren ¿Por qué lo llaman amor cuando quieren decir sexo? eta Joaquín Oristrellen Sin vergüenza lanekin.[9]
Gainera, Goya Sarien zeremonia-maistra izan zen hiru aldiz, 1993an, 1998an eta 2001ean, eta aurkezle gisa agertu zen berriro 2009ko eta 2010eko Galaren amaieran.
Lan zerrenda (IMD), urtea lanaren izenburua eta norena den hurrenez hurren:
(1965) "Cena de matrimonios", Alfonso Paso.
(1965) "En Baldiri de la costa", Joaquim Muntanyola. Zuzendaria Francisco Díaz.
(1967) "El rellotge", Joan Brossa. Zuzendaria Carlos Lucena.
(1968-1969) "El meu marit té una turca", Rafael Richart. Zuzendaria Rafael Richart.
(1968) "Vent de garbí i una mica de por", Maria Aurèlia Capmany. Zuzendaria Josep Anton Codina.
(1969) "El món per un forat", Joan Mas. Zuzendaria Antoni Chic.
(1969) "No juegues con el amor... en primavera", Rafael Richart. Zuzendaria Rafael Richart.
(1969-1970) "Aquell atractiu que es diu 'El Knack' o qui no té grapa no engrapa", Ann Jeliscoe. Zuzendaria Ventura Pons.
(1970) "Tot enlaire", Jaume Picas. Zuzendaria Jaume Picas.
(1970) "Casada con dos vivos", Riveiruele eta Santana.
(1971) "Noies perdudes en el paradís", Antoni Ribas. Zuzendaria Antoni Ribas.
(1971) "Trincar i riure", Jaume Picas. Zuzendaria Salvador Mel·lo.
(1971) "El clarinete", dRonald Kindler. Zuzendaria Ramiro Basconte.
(1972) "Xauxa... un musical jove!", Jaume Picas eta La Trinca. Zuzendaria Mario Gas.
(1972) Eskaintza: "Un pobre diable", Xavier Regàs. Zuzendaria Joan Borràs.
(1972) "L'auca del senyor Llovet", Jordi Teixidor. Zuzendaria Ventura Pons.
(1973) "Berenàveu a les fosques", Josep M. Benet eta Jornet. Zuzendaria Josep M. de Sagarra.
(1973-1974) "Mort de Gana Show", La Trinca, Florenci Foix, M. Aurèlia Campmany, Jaume Vidal Alcover eta Jordi Teixidor. Zuzendaria Joan German Schroeder.
(1973) "La pereza", Ricardo Talesnik. Zuzendaria Sergi Schaaff.
(1974) "Tartan dels micos contra l'estreta de l'Ensanche",Terenci Moix eta La Trinca. Zuzendaria Terenci Moix.
(1974) "Los hijos del Sol", Maksim Gorky. Zuzendaria Esteve Polls.
(1975) "El criat de dos amos", Carlo Goldoni. Zuzendaria Esteve Polls.
(1976) "Roses roges per a mi", Sean O'Casey. Zuzendaria Just Segarra, Francesc Nel·lo y Josep Montanyès.
(1976) "Terra baixa", Àngel Guimerà. Zuzendaria Ricard Salvat.
(1976) Tributo a: "Homenatge a García Lorca".
(1977) "Lucrècia Borja", Josep Anton Codina. Zuzendaria Josep Anton Codina.
(1978) "Sopa de pollastre amb ordi", Arnold Wesker. Zuzendaria Josep Montanyès.
(1978) "Esperando a Godot", Samuel Beckett. Zuzendaria Vicente Sáinz de la Peña.
(1979) "Rosa i Maria", Bertolt Brecht, Miquel Martí i Pol, Terenci Moix, D. Villán y Ireneusz Iredynsky. Zuzendaria Lluís Pasqual.
(1979) Actuación especial: "1ª Festa Urbana de Barcelona". Zuzendaria Pierre Roca y Fede Sardà.
(1979) "Quan la ràdio parlava de Franco o Vides de plexiglàs", Josep Maria Benet i Jornet eta Terenci Moix. Zuzendaria Joan Ollé.
(1979) "Descripció d'un paisatge", Josep M. Benet i Jornet. Zuzendaria Joan Ollé.
(1980) 'El balcó', Jean Genet. Zuzendaria Lluís Pasqual.
(1980) Benefit Gala: "Festival a favor de La Sal".
(1980-1981) "Una estona amb la Sardà", Terenci Moix eta Rosa M. Sardà. Zuzendaria Lluís Pasqual.
(1982) "Duet per a un sol violí", Tom Kempinski. Zuzendaria Lluís Pasqual.
(1982-1983) "Yo me bajo en la próxima ¿y usted?", Adolfo Marsillach. Zuzendaria Adolfo Marsillach.
(1982) Eskaintza: Lluís Nonell.
(1982) Ekitaldi berezia: "La poesia i la cançó per la pau".
(1985) "Madre Coraje y sus hijos", Bertolt Brecht. Zuzendaria Lluís Pasqual.
(1989) Dirección de "Ai, carai!", Josep M. Benet i Jornet.
(1989) Eskaintza: "Paraula de poeta: Feliu Formosa". Zuzendaria Josep Montanyès.
(1992) "L'hostal de la Glòria", Josep Maria de Sagarra. Zuzendaria Josep Montanyès.
(1992) Ongintza-gala: "Yo también puedo tener sida".
(1994) Zuzendaritza: "Fugaç", Josep M. Bernet i Jornet.