Oleksandr Volodimirovitx Abramenko (ukraineraz: Олександр Володимирович Абраменко, Permovaiskyi, Kharkiv oblasta, Ukraina, 1988ko maiatzaren 4a) Ukrainako estilo askeko urrezko dominadun eskiatzaile olinpiarra da, aire-jauzitan espezializatua[1]. 2015-2016ko Aire-jauzitako Munduko Kopako irabazlea da. 2006, 2010, 2014, 2018ko eta 2022ko Neguko Olinpiar Jokoetan, parte hartu zuen[2], gizonezkoen aire-jauzitako proban urrezko domina olinpiarra irabazi zuen Pyeongchangen. Abramenko 2019ko munduko txapelduna eta 2022ko Neguko Olinpiar Jokoetako zilarrezko domina ere bada[3].
Ibilbidea
Abramenko 2005eko Munduko Txapelketan aritu zen Ruka-n, Finlandia, non 25. izan zen. Abramenkok 2006ko urtarrilaren 8an egin zuen debuta Munduko Kopan, Mont Gabrielen, Kanada, eta hemezortzigarren sailkatu zen, eta, nahiz eta nahiko gaztea eta esperientziarik gabekoa izan, 2006ko Neguko Olinpiar Jokoetan, parte hartu zuen, Turinen, (Italia). Aire-jauzietan, ez zuen aurrera egin, sailkapen fasean 27. sailkatu baitzen. 2006ko martxoaren 6an, zilarrezko domina irabazi zuen 2006ko junior mailako Munduko Txapelketan, Krasnoe Ozero-n, Errusia. 2008ko urtarrilaren 19an, Abramenkok hamargarren postua lortu zuen Lake Placid-eko (AEB) Munduko Kopako proban. Denboraldi hartan, onenen artean egon zen zazpi lehiaketetatik lautan.
Abramenko 2010eko Neguko Olinpiar Jokoetan lehiatu zen Vancouver-en, Kanada, Ukraina ordezkatuz. Aire-jauzietan, 24. postuan sailkatu zen probako kanporaketan, berriro ere finalera pasatu gabe geratuz[4].
Bere lehenengo Munduko Kopako podiuma 2012ko otsailaren 25ean izan zen, Minsken, Bielorrusia; bigarren izan zen Stanislav Kravchuk herrikidearen atzetik. Urte horretan ere, 3. izan zen Vossen, Norvegia.
2014ko Neguko Olinpiar Jokoetan, finalera iritsi, eta 6. postuan sailkatu zen.
2015eko martxoaren 1ean ospatu zuen bere lehen garaipena, Minsken, Bielorrusia. 2015-2016ko denboraldian, aire-jauzian edo estilo askeko beste edozein diziplinatan, Munduko Kopa irabazten zuen lehen ukrainarra izan zen[1][5][6][7]. Denboraldi hura izan zen berarentzat arrakastatsuena, Abramenkoren emaitzak bostgarren, hirugarren, hirugarren, bigarren, hamahirugarren eta bostgarren izan baitziren.
2016ko udan, Abramenkok lesio larria izan zuen. Uretan entrenatzen ari zela, lotailu gurutzatuak, meniskoa eta zeharkako lotailua lesionatu zituen[8]. Belauneko lesioak ez zion hurrengo denboraldi osoan lehiatzen utzi. 2017ko Munduko Txapelketa ere galdu zuen.
Olinpiar aurreko 2017-2018ko denboraldian itzuli zen. Ukrainako eski askearen krisia zela eta, kezka zegoen Ukrainak, lehen aldiz, ez zuela kirolaririk sailkatuko gizonezkoen eski askerako. Abramenkok, denboraldia, ziurtasunik gabe hasi zuen Pekinen, 21. postuan amaituz. Baina, geroago, bere emaitzak hobetu egin ziren, eta, 2018ko urtarrilaren 19an, bere zortzigarren podiuma lortu zuen Lake Placid-en, Estatu Batuak; bigarren izan zen Jia Zongyang txinatarraren atzetik[9]. Emaitza horiek lekua ziurtatu zioten 2018ko Neguko Olinpiar Jokoetan,Pyeongchang-en, Hego Korea[10]. 2018ko Neguko Olinpiar Jokoetan, harrigarriro, irabazle izan zen[11]. Abramenko, 2014an, estilo askean urre olinpikoa irabazten zuen bigarren ukrainarra zen, Anton Kushnirren atzetik, zeinak urte hartan Bielorrusia ordezkatu baitzuen.
2019ko otsailaren 6an, zilarrezko domina irabazi zuen Utahko (AEB) Munduko Txapelketan[12]. Gizonezkoen aire-jauzian, Ukrainako lehen domina izan zen Munduko Txapelketan.
2022an, Oleksandr Abramenkok bere bosgarren Neguko Jokoetan parte hartu zuen Pekinen[13]. Aire-jauzietan, zilarrezkoa lortu zuen 116,5 punturekin[14].
Bizitza pertsonala
Abramenkoren aita, Volodymyr Abramenko, Ukrainako afizionatu talde batzuetan jokatu zuen futbolari ohia da, eta, gaur egun, MFC Mykolaiv-en segurtasun arduraduna da[15].
Jendearentzat, oso ezezaguna zen 2018ko urrezko domina olinpikoa lortu arte; Abramenkoren jaioterria, nahasmen iturria izan zen bere zaleentzat, Ukrainako leku jendetsu askok Pervomaiskyi-ren antzeko izenak baitituzte[2].
2022ko martxoaren 4an, The New York Times-ek jakinarazi zuen Abramenkok Kievetik irteteko asmoa zuela Mukachevon, Transkarpatiako eskualdean, bizi den Enver Ablaev entrenatzailearekin egoteko[16].
Ibilbideko emaitzak
Neguko Olinpiar Jokoak
Munduko Txapelketak
Munduko Kopa
Bakarkako podiumak
Taldekako podiumak
Bakarkako sailkapenak
| Denboraldia
|
Antenak
|
Orokorrean
|
| 2005–2006
|
48
|
177
|
| 2006–2007
|
25
|
74
|
| 2007–2008
|
15
|
48
|
| 2008–2009
|
9
|
28
|
| 2009–2010
|
30
|
84
|
| 2010–2011
|
8
|
20
|
| 2011–2012
|
7
|
20
|
| 2012–2013
|
11
|
38
|
| 2013–2014
|
12
|
43
|
| 2014–2015
|
6
|
21
|
| 2015–2016
|
1
|
5
|
| 2016–2017
|
huts eginda
|
| 2017–2018
|
6
|
31
|
| 2018–2019
|
16
|
85
|
| 2019–2020
|
huts eginda
|
| 2020–2021
|
13
|
—
|
Europako Kopa
Bakarkako podiumak
Erreferentziak
Kanpo estekak
.jpeg)
