Nobelio

Nobelioa
102 Mendelebioa ← Nobelioa → Lawrentzioa
   
 
102		 No
  
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakiaNobelioa, No, 102
Serie kimikoaaktinidoak
Taldea, periodoa, orbitala-, 7, f
Masa atomikoa(259) g/mol
Konfigurazio elektronikoa[Rn] 5f14 7s2
Elektroiak orbitaleko2, 8, 18, 32, 32, 8, 2
Propietate fisikoak
Egoerasolidoa
Urtze-puntua1.100 K
(827 °C, 1.521 °F)
Lurrun-presioa
P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k
T/K
Propietate atomikoak
Oxidazio-zenbakia(k)2, 3
Elektronegatibotasuna1,3 (Paulingen eskala)
Ionizazio-potentziala1.a: 642 kJ/mol
Isotopo egonkorrenak
Nobelioaren isotopoak
iso UN Sd-P D DE (MeV) DP
253No Sintetikoa 1,7 m α 8,440 249Fm
ε 3,200 253Md
255No Sintetikoa 3,1 m α 8,445 251Fm
ε 2,012 255Md
259No Sintetikoa 58 m α 7,910 255Fm
ε 0,500 259Md
SF - -

Nobelioa edo unilbioa elementu kimiko sintetiko bat da, No ikurra eta 102 zenbaki atomikoa dituena. Aktinidoen serieko elementu transuranido metaliko erradioaktiboa da. Kurioa karbono-ioiekin bonbardatuz sintetizatzen da.

Ezaugarri nagusiak

Nobelioa gutxi ezagutzen da, oso kantitate txikietan ekoiztu baita. Bere isotoporik egonkorrenak (259No), 58 minutuko erdibizitza dauka eta 255Fm eratzen du alfa desintegrazio bidez edo 259Md elektroi-harrapaketa bidez.

Ziklotroi bidez egindako esperientzietan lortu den aktinidoeen saileko gai bakun sintetikoa hau Suedia, Sobietar Batasuna eta Kaliforniako zenbait ikertzaile taldek aurkitu zuten. 1957an aurkitu zen. Nobelio deitura behin-behinerako onartu du IUPAC erakundeak. Ez du erabilerarik ez gai elkartu ezagunik.[1]

Erreferentziak

  1. ↑ Lur entziklopedietatik hartua.

Kanpo estekak