June Fernández (Bilbo, 1984koabenduaren 7a) kazetaria da. Pikara Magazine aldizkari digital feministaren abiarazle eta koordinatzailea izan zen hamar urtez. Egun, kazetari autonomoa da: Pikara Magazinez gain, Argia aldizkarian publikatzen ditu bere artikulu, erreportaje eta elkarrizketak.
2024ko kazetaritza alorreko Ricardo Arregi sarian finalista izan zen Nerabeak eta sexu-heziketa: pornoa ote da arazoa? erreportaiarekin.[1]
El País egunkarian lan egin zuen (2006-2009). 2009tik 2011raSOS Arrazakeria Bizkaian liberatua izan zen, komunikazio eta sentsibilizazio lanetan. 2010. urtetik aurrera Pikara Magazine aldizkari digital feministaren koordinazio taldean lan egiten du, edizio inprimatua barne.[3][4][5] Hedabide hauekin kolaboratu du, besteak beste, erreportai, elkarrizketa zein iritzi artikuluen bidez: Eldiario.es,[6] Diagonal, El Salto, Berria, Crìtic, Revista 5W, Altaïr Magazine, Viento Sur. 2013tik aurrera Argian iritzi artikulu bat publikatzen du hilero.[7] Frida eta Emakunde aldizkari espezializatuetan ere kolaborazioak egin ditu.
2006-2014 bitartean blogari aktiboa izan zen: "Puntos supensivos" blog pertsonalarekin hasi zen eta gero "Mari Kazetari" bezala Gente Digital blogosferan hasieran, Diagonal egunkarian ondoren.[8][9]
Militantzia feminista eta antiarrazista SOS Arrazakerian hasi zuen. 2008an Lucia Martínez Odriozolarekin Kazetarion Berdinsarea sortu zuen, Genero-ikuspegidun Kazetarien Euskal Sarea, genero-parekidetasunaren aldeko 30 profesional inguru biltzen dituena. Genero-ikuspegidun Kazetarien Nazioarteko Sariaren kide da. Gaur egun, LarrabetzukoZutunik talde feministako kidea.
2016. urtean 10 ingobernables, historias de transgresión y rebeldía, argitaratu zuen, kazetaritza narratiboa eta Bilbotik Managuara, Cubatik pasatuz baita El Salvadortik ere genero-disidenteen istorioak kontatzeko, jende askea, normaltasun-eredu mugatu eta aspergarrian ito baino lehen bizitza konplilatzea gogoko dutenak. 2020an argitaratuko erreportaje eta elkarrizketekin Abrir el melón (Meloia ireki) liburua argitaratu du edozer esparrutan indarkeria matxistari, sexu aniztasunari zein kultura feministari buruzko hausnarketa material gisa baita aurreiritziak eta dogmak puskatzen laguntzeko bide ere.[10]
«
Feministak garen kazetariok, neurri handi batean, gizartean eragin nahi dugulako gara kazetari, gizartean eraldaketa bat bultzatu nahi dugulako. Hori bada jarrera militante bat.
»
—June Fernández
Argitalpenak
10 ingobernables: historias de transgresión y rebeldía (Libros del K.O., 2016). ISBN: 978-84- 16001-60- 6.[11]
Abrir el melón. (Libros del K.O., 2020). ISBN:978-84-17678-44-9.[12]
Lan kolektiboetan parte hartzea
2013 – El relaxing café con leche y otros hitos de la marca España. VVAA eldiario.es.[13]
2014 – Solidaridad en tiempos de crisis. VVAA Mugarik Gabe Icaria argitaletxea
2019 – Feminismos. Miradas desde la diversidad. VVAA de Pikara Magazine.
2020 – Maternidades cuir. Eva Abril eta Gracia Trujillo (eds). Editorial Egales.[14]
2023. Mariokerrak. Nola esan/izan bollera euskaraz[15]
Sariak
Europako Batasuneko Kazetaritza Saria Espainian, Juntos Contra la Discriminaciónintersexualitateari buruzko erreportaje honekin ¿Será niño o niña? Paloma Migliacciorekin batera.[16]
II Colombine Kazetaritza saria. Asociación de Periodistas – Asociación de la Prensa de Almería (AP-APAL) elkarteak antolat, Yo quiero sexo pero no así erreportajeagatik. Erreportaje hori Pikara Magazine aldizkari digitalean argitaratu zen[17] eta eldiario.es aldizkarian,[18] 2013an.[19]
Ameco "Prensa-mujer" VII. Sariak, “Píkara Magazine” genero-ikuspegia duen aldizkari digitalaren proiektua abian jartzeagatik eta finkatzeagatik, 2013.[20]
Valentziako Unibertsitateko X. Manuel Castillo Saria, "El pueblo nico prefiere reir que morir" kronikagatik, 5W aldizkarian argitaratua, 2019.[21]
2024ko kazetaritza alorreko Ricardo Arregi sarian finalista izan zen Nerabeak eta sexu-heziketa: pornoa ote da arazoa? erreportaiarekin.[1]
