Diadokoak (latinez: Diadochi, singularra: Diadochus; antzinako grezieratik: Διάδοχοι, Diádokhoi, «ondorengoak») Alexandro Handiaren jeneralak izan ziren, hura hil ondoren (K.a. 323) elkarren kontra borrokatu zirenak inperioaren kontrola lortzeko^[1].

Alexandro Handia hil ondoren, haren jeneral nagusi edo diadokoen artean banatu zen inperioa:

• Egipto Ptolomeorentzat. Ptolomeotar dinastia egonkorrena izan zen.
• Frigia, Lizia eta Panfilia Antigonorentzat.
• Trazia Lisimakorentzat.
• Frigia Helespontikoa Leonatorentzat.
• Kapadozia Eumenes Kardiakoarentzat.
• Armenia Neoptolemorentzat.
• Media Peitonentzat.
• Grezia eta Mazedonia Antipaterentzat.
• Seleuko zalditeriako hiparko (komandante) izendatua izan zen.

Diadokoak hogei urtez ibili ziren borrokan boterea lortzeko. Jeneral hauen ondoren, epigono (επιγονος) deritzenek -ondoren jaioak edo ondorengoak- gobernatu zuten. Boterea eta nagusitasuna lortzeko euren arteko borrokak ia berrogeita hamar urte iraun zuen K.a. 281 arte; urte horretan hil zen Seleuko I.a Nikator, azken diadokoa. Hiru estatu handiren sorrera izan zen borroka hauen emaitza^[2]:

• Seleukotar Inperioa Asian.
• Ptolomeotar dinastia Egipton.
• Antigonoar dinastia Mazedonian